سیفلیس عصبی

سیفلیس عصبی[ ۱] یا سیفلیس اعصاب ( Neurosyphilis ) هنگامی است که عفونت سیفلیس، دستگاه عصبی مرکزی ( مغز و نخاع ) را درگیر می کند. سیفلیس توسط باکتری ترپونما پالیدوم به وجود می آید و راه اصلی انتقال آن تماس جنسی است. سیفلیس عصبی می تواند به صورت زودرس اتفاق بیفتدو ممکن است بدون علامت باشد یا به صورت مننژیت سیفلیسی ظاهر شود، یا به صورت دیررس ( متاخر ) و به کشل سیفلیس منینگو وسکیولار، فلج عمومی، یا سل نخاعی باشد، که با ضعف در حفظ تعادل و دردهای لحظه ای در اندام های انتهایی بدن همراه است. سیفلیس دیررس اعصاب معمولاً بین ۴ تا ۲۵ سال بعد از عفونت اولیه ظاهر می شود و ۲۵٪–۴۰٪ افرادی که سیفلیس درمان نشده دارند، دچار سیفلیس عصبی می شوند. [ ۲] [ ۳]
سیفلیس عصبی دیررس ( متاخر ) در ۶٫۵٪ موارد درمان نشدهٔ سیفلیس در مرحلهٔ سوم دیده می شود. [ ۴] ( سیفلیس مرحله سوم در یک سوم افراده آلوده ای که تحت درمان قرار نمی گیرند بروز می کند ) [ ۲] سیفلیس منینگو وسکیولار معمولاً با بی حسی و تشنج، و فلج عمومی به همراه زوال عقل ( جنون ) و سل نخاعی همراه است. [ ۲] همچنین، ممکن است مردمک ارگیل - رابتسون ( که مردمک های کوچک و دو سویه ای هستند و وقتی شخص به اشیاء نزدیک متمرکز می شود تنگ می شوند ) در این بیماری وقتی که شخص در معرض نور قرار می گیرد تنگ نشوند.
گاه در سیفلیس عصبی علایمی شبیه بیماری آلزایمر مشاهده می شود.
در سیفیلیس بطئی یا نهفته، مایع مغزی نخاعی ( CSF ) برای تشخیص درگیری مغز ( سیفیلیس عصبی ) آزمایش می شود. [ ۱] سیفیلیس عصبی می تواند با بررسی بالا بودن تعداد گلبول سفید ( غالباً لنفوسیت ) و سطح بالایی از پروتئین در مایع مغزی - نخاعی در شرایط عفونت سیفلیس تشخیص داده شود. [ ۲] [ ۵] ام آرآی از مغز، ساقه مغز یا نخاع نیز می تواند مفید باشد. [ ۳]
پنی سیلین برای درمان سفلیس عصبی به کار می رود، البته تشخیص و درمان زودهنگام بیماری حیاتی است. [ ۳]