سیف الله کامبخش فرد ( زاده ۱۳۰۸ تهران - درگذشته ۱۳۸۹ تهران ) باستان شناس و رئیس پیشین موزه ایران باستان بود.
سیف الله کامبخش فرد در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلاتش در رشته باستان شناسی در دانشگاه تهران، در مراکز مختلف باستان شناسی از جمله موزه ایران باستان و مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران مشغول کار شد. کامبخش به مدت ۷ سال در مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران فعالیت داشت و در سال ۱۳۵۸ ریاست موزه ایران باستان را بر عهده گرفت و پس از آن تا زمان بازنشستگی از مشاغل اداری در سال ۱۳۶۵ به عنوان کارشناس در مرکز باستان شناسی ایران مشغول بود. عضویت در هیئت کاوش های تپه های مارلیک، چراغعلی تپه در گیلان، محوطه های پیلا قلعه و بیجار و همچنین سرپرستی پژوهش های باستان شناسی در نیشابور، تپه های قیطریه و محوطه آناهیتا در کنگاور از جمله فعالیت های می دانی آقای کامبخش بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
سیف الله کامبخش فرد استاد باستان شناسی ایران بود، «سفالگری نیشابوردر سده های پنجم و ششم هجری» ، «تهران سه هزار و دویست ساله بر اساس یافته های باستان شناسی»، «معبد آناهیتا ( کنگاور ) »، «سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوره معاصر» و «آثار تاریخی ایران» آثار ارزشمند اوست. از مهم ترین فعالیت های علمی کامبخش فرد، معاونت و دستیاری در پایه گذاری و اداره مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران، است. کامبخش از سال 1339 عضو بخش پیش از تاریخ موزه ایران باستان بود. در سال 1344 نیز ریاست آرشیو فنی موزه را بر عهده گرفت. از کامبخش فرد مقالات علمی فراوانی به جای مانده است. شماری از این مقالات که در مجله های «بررسیهای تاریخی»، «هنر و مردم»، «فرهنگ و معماری ایران»، «باستان شناسی و هنر ایران» و«باستان پژوهی» چاپ شده اند، عبارتند از آثار و بقایای دهکده های پارتی، بررسی های باستان شناسی در آذرشهر مراغه، پدیده فرهنگی سفال خاکستری رنگ، سفالگری نیشابور در عهد سلجوقیان، سنگ نبشته های اورارتویی و پهلوی ساسانی در آذربایجان، قیطریه مرکز تمدن سه هزار ساله.
یادمانی که سال ۱۳۴۸ ( خورشیدی ) از دل زمین بیرون آمد. سیف الله کامبخش فرد، باستان شناسی بود که به کاوش در این منطقه پرداخت و جامعه تهران شناسان و باستان شناسی را متحیر کرد؛ چراکه از تپه قیطریه با حفاری در حدود 8000 متر مربع به 350 گور باستانی، تدفین های یک نفره و دو نفره و مقادیر فراوانی اشیاء فرهنگی به دست آمد. گورستان قیطریه یکی از سندهای بسیار مهم از روش تدفین در دوره عصر آهن است. به گفته باستان شناسان، بیشتر تدفین ها به شیوه جنینی یا خوابیده به پهلو با دست و پاهای جمع شده صورت گرفته است. کامبخش فرد کتابی را در مورد یافته های قیطریه منتشر کرده است. بر اساس این یافته ها نزدیک به 5000 شی سالم برنزی و سفالی به دست آمد که مشخصه بارز آن سفال نوع خاکستری بود. وجود اشیاء در کنار اجساد مردگان قیطریه نشان می دهد که ساکنان تهران در 1200 سال پیش از میلاد به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشته اند.
سیف الله کامبخش فرد در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلاتش در رشته باستان شناسی در دانشگاه تهران، در مراکز مختلف باستان شناسی از جمله موزه ایران باستان و مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران مشغول کار شد. کامبخش به مدت ۷ سال در مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران فعالیت داشت و در سال ۱۳۵۸ ریاست موزه ایران باستان را بر عهده گرفت و پس از آن تا زمان بازنشستگی از مشاغل اداری در سال ۱۳۶۵ به عنوان کارشناس در مرکز باستان شناسی ایران مشغول بود. عضویت در هیئت کاوش های تپه های مارلیک، چراغعلی تپه در گیلان، محوطه های پیلا قلعه و بیجار و همچنین سرپرستی پژوهش های باستان شناسی در نیشابور، تپه های قیطریه و محوطه آناهیتا در کنگاور از جمله فعالیت های می دانی آقای کامبخش بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
سیف الله کامبخش فرد استاد باستان شناسی ایران بود، «سفالگری نیشابوردر سده های پنجم و ششم هجری» ، «تهران سه هزار و دویست ساله بر اساس یافته های باستان شناسی»، «معبد آناهیتا ( کنگاور ) »، «سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوره معاصر» و «آثار تاریخی ایران» آثار ارزشمند اوست. از مهم ترین فعالیت های علمی کامبخش فرد، معاونت و دستیاری در پایه گذاری و اداره مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران، است. کامبخش از سال 1339 عضو بخش پیش از تاریخ موزه ایران باستان بود. در سال 1344 نیز ریاست آرشیو فنی موزه را بر عهده گرفت. از کامبخش فرد مقالات علمی فراوانی به جای مانده است. شماری از این مقالات که در مجله های «بررسیهای تاریخی»، «هنر و مردم»، «فرهنگ و معماری ایران»، «باستان شناسی و هنر ایران» و«باستان پژوهی» چاپ شده اند، عبارتند از آثار و بقایای دهکده های پارتی، بررسی های باستان شناسی در آذرشهر مراغه، پدیده فرهنگی سفال خاکستری رنگ، سفالگری نیشابور در عهد سلجوقیان، سنگ نبشته های اورارتویی و پهلوی ساسانی در آذربایجان، قیطریه مرکز تمدن سه هزار ساله.
یادمانی که سال ۱۳۴۸ ( خورشیدی ) از دل زمین بیرون آمد. سیف الله کامبخش فرد، باستان شناسی بود که به کاوش در این منطقه پرداخت و جامعه تهران شناسان و باستان شناسی را متحیر کرد؛ چراکه از تپه قیطریه با حفاری در حدود 8000 متر مربع به 350 گور باستانی، تدفین های یک نفره و دو نفره و مقادیر فراوانی اشیاء فرهنگی به دست آمد. گورستان قیطریه یکی از سندهای بسیار مهم از روش تدفین در دوره عصر آهن است. به گفته باستان شناسان، بیشتر تدفین ها به شیوه جنینی یا خوابیده به پهلو با دست و پاهای جمع شده صورت گرفته است. کامبخش فرد کتابی را در مورد یافته های قیطریه منتشر کرده است. بر اساس این یافته ها نزدیک به 5000 شی سالم برنزی و سفالی به دست آمد که مشخصه بارز آن سفال نوع خاکستری بود. وجود اشیاء در کنار اجساد مردگان قیطریه نشان می دهد که ساکنان تهران در 1200 سال پیش از میلاد به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشته اند.
