سیف الدین باخرزی، با نام کامل سیف الدین ابوالمعالی سعیدبن مطهربن سعید باخرزی مشهور به شیخ العالم و «خواجه فتح آبادی» ( زاده ۹ شعبان سال ۵۸۶ ه. ق در باخرز - درگذشته ۲۵ ذی القعده سال ۶۵۹ در فتح آباد بخارا ) صوفی، عارف و شاعر معروف قرن هفتم هجری است. او در عرفان و تصوف مرید شیخ نجم الدین کبری دانسته اند. نجم الدین کبری او را به بخارا فرستاد و در آنجا طریقه کبرویه را رواج داد. او دیوان شعری هم داشته است که پاره ای از رباعیاتش در ضمن رباعیات ابوسعید ابوالخیر در تهران به چاپ رسیده است. وی همچنین رساله ای فارسی در باب معنی عشق دارد.
... [مشاهده متن کامل]
همچنین منکوقاآن هزینهٔ مدرسه ای را در بخارا به میزان هزار بالش نقره تقبل کرده بوده و سیف الدین باخرزی «مدبر و متولی» آن کار بوده است. اشاره به لقب شیخ الاسلام در جهانگشای جوینی و تولیت مدرسه نشان از مقام فقهی او دارد.
حکایت ادبی درباره باخرزی: سیف باخرزی از فضلای شاعران است . شخصی این دو بیت را به طور ظرافت برای او فرستاد : هله ای سیف الدین باخرزی =بالله ار تو به ارزنی ارزی کی تو توانی با آدمی زیست=چون تورا گفته اند با خر، زی و او در جواب نوشت: ای خردمند تا کی آخر تو معصیت ورزی آخرالامر باتو خواهم زیست =چون مرا گفته اند با خر، زی!
... [مشاهده متن کامل]
همچنین منکوقاآن هزینهٔ مدرسه ای را در بخارا به میزان هزار بالش نقره تقبل کرده بوده و سیف الدین باخرزی «مدبر و متولی» آن کار بوده است. اشاره به لقب شیخ الاسلام در جهانگشای جوینی و تولیت مدرسه نشان از مقام فقهی او دارد.
حکایت ادبی درباره باخرزی: سیف باخرزی از فضلای شاعران است . شخصی این دو بیت را به طور ظرافت برای او فرستاد : هله ای سیف الدین باخرزی =بالله ار تو به ارزنی ارزی کی تو توانی با آدمی زیست=چون تورا گفته اند با خر، زی و او در جواب نوشت: ای خردمند تا کی آخر تو معصیت ورزی آخرالامر باتو خواهم زیست =چون مرا گفته اند با خر، زی!
