[ویکی فقه] سیف الدوله ابوالحسن علی آل حمدان. آلِ حَمْدان، سلسله ای شیعی مذهب از قبیله ابن تَغْلِب که از حدود ۲۹۲ق/۹۰۵م تا ۳۹۴ق/۱۰۰۴م بر بخش هایی از شام و شمال عراق (جزیره) فرمان راندند. نخستین فرد از حمدانیان حلب سیف الدوله، ابوالحسن علی (د ۳۵۶ق/۹۶۷م) بود.
سیف الدوله، ابوالحسن علی، برادر ناصرالدوله (د ۳۵۶ق/۹۶۷م)، نخستین فرد از حمدانیان حلب بود.
همراهی برادر
در ۳۳۰ق/۹۴۱م پس از آ نکه خلیفه، ابوالحسن علی را لقب سیف الدوله داد، در بغداد بماند. او به برادرش ناصرالدوله در برابر بریدیان و ترکان مدد می رسانید و نیز می کوشید قلمرو مستقل برای خود پدید آورد. سرانجام میان وی و ابوالحسین بریدی جنگ افتاد و کار به شکست سیف الدوله انجامید. او بار دیگر به یاری ناصرالدّوله به جنگ پرداخت و لشکر ابوالحسین را شکست داد و واسط را از دست بریدیان بیرون آورد و کوشید که بصره را نیز تصرف کند، اما در ۳۳۱ق/۹۴۲م که ترکان در بغداد بر ناصرالدوله شوریدند، سیف الدوله نیز در واسط آماج تاخت و تاز آنان گشت.
ابن عبری ابوالفرج، تاریخ مختصرالدّول، ج۱، ص۱۶۵.
در جریان آن اختلاف ها که میان ناصرالدوله و خلیفه و توزون بود، سیف الدوله به برادر مدد می کرد و می کوشید که بغداد را تصرف کند، اما موفق نشد و توزون بر او پیشدستی کرد. از این رو، در ۳۳۳ق/۹۴۴م به شام رفت و حاکم حلب، یانِسِ مونسی را که از طرف محمّد بن طُغج، معروف به اِخْشید (د ۳۳۴ق/۹۴۵م)، امارت حلب داشت، گریزاند و آنجا را تصرف کرد و به سوی حِمُص رفت و با سپاه اخشید و غلامش کافور پیکار کرد و پیروز شد و بر حمص دست یافت. آنگاه به دمشق رفت و آنجا را به محاصره گرفت، اما نتوانست شهر را بگشاید و بازگشت.
← استیلا بر حلب
...
سیف الدوله، ابوالحسن علی، برادر ناصرالدوله (د ۳۵۶ق/۹۶۷م)، نخستین فرد از حمدانیان حلب بود.
همراهی برادر
در ۳۳۰ق/۹۴۱م پس از آ نکه خلیفه، ابوالحسن علی را لقب سیف الدوله داد، در بغداد بماند. او به برادرش ناصرالدوله در برابر بریدیان و ترکان مدد می رسانید و نیز می کوشید قلمرو مستقل برای خود پدید آورد. سرانجام میان وی و ابوالحسین بریدی جنگ افتاد و کار به شکست سیف الدوله انجامید. او بار دیگر به یاری ناصرالدّوله به جنگ پرداخت و لشکر ابوالحسین را شکست داد و واسط را از دست بریدیان بیرون آورد و کوشید که بصره را نیز تصرف کند، اما در ۳۳۱ق/۹۴۲م که ترکان در بغداد بر ناصرالدوله شوریدند، سیف الدوله نیز در واسط آماج تاخت و تاز آنان گشت.
ابن عبری ابوالفرج، تاریخ مختصرالدّول، ج۱، ص۱۶۵.
در جریان آن اختلاف ها که میان ناصرالدوله و خلیفه و توزون بود، سیف الدوله به برادر مدد می کرد و می کوشید که بغداد را تصرف کند، اما موفق نشد و توزون بر او پیشدستی کرد. از این رو، در ۳۳۳ق/۹۴۴م به شام رفت و حاکم حلب، یانِسِ مونسی را که از طرف محمّد بن طُغج، معروف به اِخْشید (د ۳۳۴ق/۹۴۵م)، امارت حلب داشت، گریزاند و آنجا را تصرف کرد و به سوی حِمُص رفت و با سپاه اخشید و غلامش کافور پیکار کرد و پیروز شد و بر حمص دست یافت. آنگاه به دمشق رفت و آنجا را به محاصره گرفت، اما نتوانست شهر را بگشاید و بازگشت.
← استیلا بر حلب
...
wikifeqh: ابوالحسن_علی