سیستم زمین

در سیستم های تامین برق، یک سیستم زمین پتانسیل الکتریکی هادیها را نسبت به سطح رسانای زمین تعریف می کند. انتخاب سیستم زمین می تواند در ایمنی و سازگاری الکترومغناطیسی از منبع تغذیه، تأثیر می گذارد ومقررات در بین کشورها می تواند بسیار متفاوت باشد. بیشتر سیستم های الکتریکی یک سیم اتصال به زمین دارند.
استاندارد بین المللی IEC 60364 روش های زمین کردن را به کدهای دو حرفی TN، TT، و IT تقسیم بندی می کند. حرف اول نشان دهندهٔ اتصال زمین و تجهیزات برقی است. ( ژنراتور یا ترانس ) : T:اتصال مستقیم یک نقطه به زمین ( برگرفته از لغت لاتین terra ) I:هیچ نقطه ای به زمین متصل نیست مگر با امپدانس بالا. حرف دوم نشان دهندهٔ وقوع اتصال زمین و دستگاه است: T:اتصال مستقیم از یک نقطه با زمین. N:اتصال مستقیم به خنثی در منشاء نصب، که به زمین متصل شده است.
در سیستم زمین کردنTNیک نقطه ( معمولاً نقطهٔ ستاره، در سیستم های سه فاز ) در ژنراتور یا ترانس زمین می شود. در ترانس بدنهٔ دستگاه با استفاده از سیم زمین، به زمین متصل می شود. سه نوع TNمتفاوت:
PE, Nسیم های جداگانه هستند که فقط نزدیک منبع به هم متصل اند. این نوع، استاندارد روز برای سیستم های مسکونی و برق صنعتی در بخش هایی از اروپا است.
هادی PEN به جای هر دو PE و هادی N است که به ندرت استفاده می شود.
بخشی از سیستم از یک هادی ترکیبی PEN استفاده می کند که در برخی نقاط به دو سیم PE و N جداگانه تقسیم می شود. سیم ترکیبی PEN معمولاً از پست تا ورودی ساختمان کشیده می شود و آنجا جدا می شود. در انگلیس، این سیستم همچنین به عنوان محافظ زمین چندگانه ( PME ) ، شناخته می شود. ممکن است TN - c - sوTN - cاز یک ترانس تغذیه شوند.
[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]