سیستم رنین انژیوتانسین الدوسترون

سیستم رنین آنژیوتانسین آلدوسترون. سیستم رنین - آنژیوتانسین ( RAS ) که سیستم رنین - آنژیوتانسین - آلدوسترون ( RAAS ) هم خوانده می شود، یک سیستم هورمونی است که فشارخون و همچنین تعادل آب ( مایعات ) را در بدن تنظیم می کند. هنگامی که حجم خون پایین می آید، سلول های جنب گلومرولی ( ژوکستاگلومرولی ) در کلیه، با فعال کردن مولکول های پرورنین ( Prorenin ) , رنین را به طور مستقیم به خون ترشح می کنند. سپس رنین به نوبهٔ خود، آنژیوتانسینوژن ترشح شده از کبد را به آنژیوتانسین I تبدیل می کند. آنژیوتانسین I به وسیلهٔ آنزیم مبدل آنژیوتانسین که در ریه ها وجود دارد به آنژیوتانسین II تبدیل می شود. آنژیوتانسین II یک پپتید تنگ کنندهٔ رگ هاست که با تنگ کردن رگ ها باعث افزایش فشارخون می شود. آنژیوتانسین II همچنین باعث تحریک ترشح هورمون آلدوسترون از بخش قشری غده فوق کلیه می شود. آلدوسترون باعث افزایش جذب سدیم و آب از توبول های کلیه ها می شود. با جذب بیشتر آب و سدیم و در نتیجه افزایش حجم خون، فشارخون افزایش می شود. اگر سیستم رنین - آنژیوتانسین - آلدوسترون به طور غیرطبیعی فعال شود، فشارخون بیش از حد افزایش می یابد. داروهای بسیاری هستند که با مهار مراحل گوناگون این سیستم، فشارخون را می کاهند. این داروها یکی از روش های اصلی کاستن از فشار خون، درمان نارسایی قلبی و عوارض مخرب دیابت هستند.
در شکل روبرو BP معادل فشارخون، ANP معادل پپتید ناتریورتیک دهلیزی، PG معادل پروستاگلاندین و AII معادل آنژیوتانسین II است.
داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( داروهای مهارکننده ACE ) به طور شایع برای کاهش ساخت آنژیوتانسین II به کار می رود. کاپتوپریل یک نمونه از داروهای مهارکننده ACE است. آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) برخی پپتیدهای دیگر، از جمله یکی از پپتیدهای تنظیم کننده سیستم کینین - کالیکرئین را نیز می شکند. این مسئله می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود. داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین ( ARB ) از برهم کنش آنژیوتانسین II با گیرنده های آنژیوتانسین جلوگیری می کنند. مهارکننده های مستقیم رنین نیز برای کاهش فشارخون به کار می روند. از جمله این داروها می توان به آلیسکیرن ( Aliskiren ) و رمیکیرن ( Remikiren ) اشاره کرد.