سیرکامسلیون ها ( انگلیسی: Circumcellions ) [ ۱] به معنی اطرافیان یا آگونیست ها گروه هایی از رادیکال های مسیحی رومی در شمال آفریقا در اوایل تا اواسط قرن چهارم بودند. [ ۲] آنها خود را جنگجویان مسیح می دانستند. [ ۳] کلیسای کاتولیک آنها را بدعت گذار می دانست. [ ۴] آنها در ابتدا به فکر رفع نارضایتی های اجتماعی بودند، اما سپس به فرقه دوناتیسم پیوستند. [ ۲] آنها فقر و برده داری را محکوم می کردند و از لغو بدهی و آزادی بردگان حمایت می کردند. [ ۵]
گروهی از دوناتیست ها متشکل از بردگان فراری، دهقانان ویران شده و جمعیت غیر رومی شمال آفریقا که شورش اجتماعی، کلیسایی و شهادت طلبی را تلفیق کردند و توسط حکومت سرکوب شدند. [ ۶]
سیرکامسلیون ها به خودی خود به معنای «مردانی که در روستاها ول می گردند» است. یک «فرقه انتحاری» مسیحی در قرن چهارم و پنجم بود. آنها عقیده داشتند که شهید شدن ارزش نهایی مسیحیت است. بنابر این آنها تصمیم گرفتند تا آن را به انجام برسانند … به هر وسیله ای که لازم باشد. طبق اناجیل، عیسی به پطرس گفت که شمشیر خود را در باغ جتسیمانی، کمی قبل از مصلوب شدن، کنار بگذارد. بسیاری از مسیحیان این فرمان را به عنوان دستوری برای عدم خشونت و دلیلی بر صلح طلبی مسیح در نظر گرفته اند. از سوی دیگر، سیرکامسلیون ها این قسمت را به این معنا در نظر گرفتند که آنها نباید از سلاح های تیغه ای استفاده کنند. در عوض، آنها تمایل داشتند از چماقهای بزرگی را که به طور غیرقابل توضیحی آنها را «اسرائیل» ( Israelites ) نامیدند، استفاده کنند. [ ۷] آنها قربانیان خود را بدون کشتن کتک زدند، اما آنها را چنان کتک خورده رها کردند که می مردند.
آنها نوعی سلاح شیمیایی را با استفاده از سود سوزآور و سرکه اختراع کردند تا بتوانند به کشیشانی که عقاید آنها را نداشتند اسیدپاشی کنند. [ ۸]
سیرکامسلیون ها برای اولین بار در حدود ۳۱۷ ظاهر شد، [ ۹] و عمدتاً در نومیدیا ( الجزایر و تونس کنونی ) و استان رومی مورتانیا ( الجزایر کنونی ) فعال بودند. آنها ایده های اصلاحات اجتماعی را همراه با امیدهای فرجام شناسی ترویج کردند. سنت اپتاتوس، اسقف شهر میله ( شهر الجزایری ) ، می گوید که در حدود سال ۳۴۰ آنها قیامی را علیه طلبکاران و صاحبان برده آغاز کردند. آنها کسانی را که در میان خود کشته شده بودند، به عنوان شهید در هنگام فرونشاندن اغتشاشات می دانستند. آگوستین آنها را به اوباشان روستایی تشبیه کرد که خشونت علیه مالکان را تشویق می کردند. تاریخ اولین ظهور اطرافیان نامشخص است، اما احتمالاً قبل از مرگ کنستانتین بزرگ ظاهر شده اند. آنها عمدتاً روستانشینانی بودند که زبان لاتین نمی دانستند و به زبان پونی صحبت می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگروهی از دوناتیست ها متشکل از بردگان فراری، دهقانان ویران شده و جمعیت غیر رومی شمال آفریقا که شورش اجتماعی، کلیسایی و شهادت طلبی را تلفیق کردند و توسط حکومت سرکوب شدند. [ ۶]
سیرکامسلیون ها به خودی خود به معنای «مردانی که در روستاها ول می گردند» است. یک «فرقه انتحاری» مسیحی در قرن چهارم و پنجم بود. آنها عقیده داشتند که شهید شدن ارزش نهایی مسیحیت است. بنابر این آنها تصمیم گرفتند تا آن را به انجام برسانند … به هر وسیله ای که لازم باشد. طبق اناجیل، عیسی به پطرس گفت که شمشیر خود را در باغ جتسیمانی، کمی قبل از مصلوب شدن، کنار بگذارد. بسیاری از مسیحیان این فرمان را به عنوان دستوری برای عدم خشونت و دلیلی بر صلح طلبی مسیح در نظر گرفته اند. از سوی دیگر، سیرکامسلیون ها این قسمت را به این معنا در نظر گرفتند که آنها نباید از سلاح های تیغه ای استفاده کنند. در عوض، آنها تمایل داشتند از چماقهای بزرگی را که به طور غیرقابل توضیحی آنها را «اسرائیل» ( Israelites ) نامیدند، استفاده کنند. [ ۷] آنها قربانیان خود را بدون کشتن کتک زدند، اما آنها را چنان کتک خورده رها کردند که می مردند.
آنها نوعی سلاح شیمیایی را با استفاده از سود سوزآور و سرکه اختراع کردند تا بتوانند به کشیشانی که عقاید آنها را نداشتند اسیدپاشی کنند. [ ۸]
سیرکامسلیون ها برای اولین بار در حدود ۳۱۷ ظاهر شد، [ ۹] و عمدتاً در نومیدیا ( الجزایر و تونس کنونی ) و استان رومی مورتانیا ( الجزایر کنونی ) فعال بودند. آنها ایده های اصلاحات اجتماعی را همراه با امیدهای فرجام شناسی ترویج کردند. سنت اپتاتوس، اسقف شهر میله ( شهر الجزایری ) ، می گوید که در حدود سال ۳۴۰ آنها قیامی را علیه طلبکاران و صاحبان برده آغاز کردند. آنها کسانی را که در میان خود کشته شده بودند، به عنوان شهید در هنگام فرونشاندن اغتشاشات می دانستند. آگوستین آنها را به اوباشان روستایی تشبیه کرد که خشونت علیه مالکان را تشویق می کردند. تاریخ اولین ظهور اطرافیان نامشخص است، اما احتمالاً قبل از مرگ کنستانتین بزرگ ظاهر شده اند. آنها عمدتاً روستانشینانی بودند که زبان لاتین نمی دانستند و به زبان پونی صحبت می کردند.
wiki: سیرکامسلیون ها