سیدمحمدتقی پشت مشهدی

[ویکی اهل البیت] سید محمد تقی فرزند سید عبد الحی معروف به پشت مشهدی یکی از علما و دانشمندان قرن سیزدهم هجری است. معظم له عالمی خاشع، زاهدی کامل و عارفی پرهیزکار بود که در عرفان گامهائی بلند برداشت و به کمالات روحی توأم با کرامات رسید.
پشت مشهدی مقدمات علوم را در ایران به پایان برد و سپس سالها در عتبات از امثال سید ریاض بهره مند بود تا خود به درجه استادی رسید. وی مدتها با فاضل نراقی ملا احمد مأنوس بود و بهره های گوناگون از او کسب نمود اما سرانجام با استادش ملا احمد اختلاف سلیقه در مشیء عالمانه خویش پیدا نمودند و بعضی گرایش صوفیانه به سید دادند.
معاصر او صاحب روضات می نویسد: پشت مشهدی فاضلی اوحدی و نوری محمدی است. او از بزرگان دانشمندان روزگار ما و افاضل فقهای عصر است. او محققی مدقق و متتبع و اصولی، عارفی جلیل و متکلمی نبیل می باشد. صاحب روضات اضافه می کند: پشت مشهد یکی از محلات کاشان است که در آن یکی از فرزندان امام محمد باقر علیه السلام (یا از فرزندان موسی بن جعفر علیه السلام) به نام حبیب در آنجا مدفون است.
سید محمد تقی صاحب ترجمه از شاگردان سید علی طباطبائی بود و از سید عبد الله کاظمی (شبر) اجازه روایت داشت. معظم له را صاحب کرامات و مقاماتی نوشته اند و از جمله افرادی است که انشاء الله به حضور مولا و صاحب رسیده است. سرانجام در سال 1258 در زادگاه خویش وفات نموده و در امامزاده حبیب مدفون گردیده شد.