سید عبدالحسین طیب

[ویکی شیعه] سید عبدالحسین طیب اصفهانی (۱۲۷۲-۱۳۷۰ش) مفسر، فقیه و مدرس علوم دینی اهل اصفهان و از عالمان شیعه قرن چهاردهم و پانزدهم قمری. وی تحصیلات را از زادگاه خود آغاز کرد و پس از آن در دو حوزه قم و نجف به تحصیل علوم دینی ادامه داد و موفق به اخذ اجازه اجتهاد از استادان خویش شد. طیب سپس به اصفهان بازگشت و به تدریس و تألیف پرداخت. کلاس های تفسیری او برای مردم به مدت پنجاه سال، از عمده ترین فعالیت های علمی و دینی اوست. کتاب تفسیر اطیب البیان مشهورترین اثر او به شمار می رود.
سید عبدالحسین فرزند آقا سید محمدتقی (میرمحمد صادقی) در ۷ محرم سال ۱۳۱۱ق (۳۰ تیر ۱۲۷۲ش) متولد شد. عبدالحسین طیب در مصاحبه ای می گوید در یکی از محله های مرکز شهر اصفهان معروف به محله نو در میان طائفه ای از سادات معروف به میرمحمد صادقی به دنیا آمده است. نسبش با چهل واسطه به علی(ع) می رسد.
طیب در ۸ محرم ۱۴۱۲ق (۱۳۷۰ش) درگذشت و در نهم محرم در مسجد میر اصفهان (مسجد کازرونی) که خود امامت جماعت آن را بر عهده داشت، مدفون گردید.

[ویکی اهل البیت] آیت الله سید عبدالحسین طیب از عالمان معاصر شیعه، مدرس مدرسه صدر اصفهان و مفسر قرآن کریم است. از آثار ایشان می توان به کتابهای اطیب البیان فی تفسیر القرآن و الکلم الطیب اشاره نمود.
حقیر بعد از ظهر هفتم محرم سال 1321 ق(برابر بـا 03 تـیر 1272 ش و 12 ژوئیـه 1893 م)در یکی از محله های مرکز شهر اصفهان(معروف به محلهء نور در مـیان طایفه ای از سادات معروف به میر محمد صادقی)دیده به جهان گشودم. من چهارمین فرزند خانواده و اولین پسر آن بودم،به این لحاظ آن گـونه کـه نقل مـی کردند توجه مخصوص نزدیکان به سوی من جلب شده بود. با توجه به عـلاقه و اخـلاص وافر پدرم نسبت به آستان مبارک حضرت ابی عبد اللّه الحسین علیه السّلام من را عبد الحسین نامیدند،این نـام از ابـتدا بـرای من موجب برکات فراوان شده است و همواره نسبت به آن افتخار می کنم.
هنگامی که من سـومین بـهار زنـدگی خود را سپری می کردم،پدرم خانواده را برای سفر به کربلا و آستان بوسی مولا آماده می کند،نزدیکان با خـود زمـزمه داشتند کـه او نذر داشته نام فرزند خود را عبد الحسین بگذارد و می خواهد در اولین فرصت عبد را به مـحضر مـولا ببرد. سفر به عتبات مقدسه با توجه به امکانات آن روز مشکلات زیادی داشت،به این جهت پدر برای مـراقبت از فـرزند دلبـند خویش،شخصی را اجیر می کند تا در طول مسافرت مراقب عبد الحسین باشد.آن مسافرت قریب به دو مـاه بـه طول می انجامد،پس از بازگشت عبد الحسین،کودک چهار سالهء آن روز،بسیاری از فقرات زیارت وارث و امین اللّه و بخشی از زیـارت جـامعهء کـبیره را بدون خطا از حفظ می خواند. این امر را من طبیعی می دانم چرا که مولایی به مانند ابی عبد اللّه الحـسین عـلیه السّلام عبد آستان بوس خود را بدون صله و انعام نمی گذارد،صله و انعامی که نخستین بخش آن عشق و مـحبتی مـحکم و پیـوند ناگسستنی است با مولا.من در تمام ایّام عمر خویش،از این صله و انعام،بهره ها برده ام و خود را نسبت به آن مـمنون و سـپاسگزار می دانم.نزدیکان،آن روز حـفظ زیارات را به هوش و حافظه خوب کودک منتسب می کردند،اما حقیر که بعدها دعای کـمیل،زیارت عـاشورا،زیارت جامعهء کبیره و زیارت چهارده معصوم را از حفظ می خواندم و اکنون در این 59 سال زندگی هنوز جزئیات آن سفر مقدس را بـه خـوبی به یاد دارم،آن را جز عنایت الهی و تفضل مولا نمی دانم.
بعد از این سفر مرا بـه مـکتب خانه فرستادند و پس از فراگیری خواندن و نوشتن،حساب،قرآن و نصاب الصبیان،راهی مـدرسه عـلمیه شدم.در 21 سـالگی طبق مشیت الهی از نعمت سرپرستی پدر محروم گـردیدم، ولی از آنـجا که طرق فضل الهی و عنایت باری محدود نیست،مادرم که بانوی بسیار بزرگوار و مقدس و همچون پدر،از شـجرهء طـیبهء ولایت و از خاندان روحانیت بود،به تربیت مـن هـمّت مخصوص گـمارد.او مـصمم تر و قـوی تر از گذشته من را تشویق و تحریص به کـسب عـلم و تحصیل معرفت می کرد و در این راه هیچ گاه از دعا و توسل فراموشم نمی کرد و به قـول خـودش هرشب هنگام سحر،از خدا می خواست که:حسین را اهـلش کند.از رهگذر این دعـاهای خالصانه و تـشویق های مشفقانه در من عزمی پیدا شـد کـه توانستم ناملایمات پیش آمده از فقدان پدر را تحمل کرده و به طریق خود ادامه بدهم....
در ابتدای طلبگی،در مـدرسهء مـیرزا مهدی حجره ای گرفتم و آنجا مـشغول درس و بـحث شـدم،از ابتدای مقدمات تـا مـعالم را خدمت مرحوم حاج آقـا آخـوند زفره ای بودم.معالم را خدمت مرحوم سید احمد خوانساری خواندم. مرحوم آقا شیخ علوی یزدی که بسیار در ادبیات مـسلّط بـود.در مدرسهء صدر شرح لمعه می فرمود.این درس،بسیار خـوب و مـتین و با آهـنگی بـلند گـفته می شد،صدای خوب آن مرحوم در تمام مـدرسه به گوش می رسید.شرح لمعه را من خدمت ایشان خواندم.نزد مرحوم آقای شیخ حسن یزدی منطق را خواندم.حکمت،حساب،جبر،مقابله،هیأت و نـجوم را خـدمت مرحوم اسد اللّه قمشه ای حکیم،فرا گرفتم،بعد از اتـمام دروس مـقدمات از مـدرسهء مـیرزا مـهدی به مدرسه جنب مـسجد امـام نقل مکان کردم و پس از آن به مدرسهء چهارباغ(امام صادق علیه السّلام)رفتم و آنجا رحل اقامت افکندم.... خدمت مرحوم آقا سید مهدی درچـه ای،کتاب قـوانین و تـقریرات کفایه را خواندم،نزد مرحوم آخوند ملا عبد الکـریم گـزی،متاجر شـیخ را فـرا گـرفتم،فوائد الاصول را خـدمت آقا میر محمد صادقی مدرس و کفایه را خدمت مرحوم دزفولی خواندم،دروس خارج فقه و اصول را،درس خارج اصول مرحوم میر محمد صادقی مدرس و مرحوم محمد تقی مدرس شرکت می کردم و همچنین در درس خارج فـقه مرحوم سید ابو القاسم دهکردی نیز شرکت می جستم،عمدهء فقه و اصول را در اصفهان،خدمت مرحوم آیت اللّه آقا سید محمد باقر درچه ای بودم، تقریبا مدت 11 سال مرتب درس این بزرگوار می رفتم.
درست است که ثمره ظاهری این 11 سـال تـحصیل مداوم خدمت ایشان مرا به درجه اجتهاد رسانید اما آنچه مهم بود، من از آن مرحوم، درس زندگی،اخلاق و شخصیت را فرا گرفتم....
دیر زمانی در خاطرم خطور می نمود،کتابی در تـفسیر قـرآن بنگارم و روی این اندیشه،حوزه های تفسیری تشکیل داده و جزوه های متفرقی در این باره به رشته تحریر درآورده بودم و از طرفی قصور باع و قلّت استعداد و اشتغالات درسی و عوائق و گرفتاری های دنیوی مرا از اقدام به این امر منع و بلکه مأیوس می نمود تـا ایـنکه در شب سـه شنبه پنجم جمادی الثانی سال 1380 هـ.ق،مطابق با 22 آبان ماه 1339 ش در محضر بعضی از علما،به مجلس سوگواری حضرت صدیقه طاهره-سلام اللّه علیها-موفق شده و در ضـمن توسل،حالت وجدی در خود دیدم و از آنجا به منزل مراجعت نموده و در عالم رؤیا خـدمت ثامن الحـجج و حـضرت ولی عصر-عجل اللّه تعالی فرجه-مشرف شده و پس از مذاکراتی که بین آن دو بزرگوار راجع به زوّار شد،حضرت بعد از عنایاتی و ترضیهء خاطری نـسبت بـه حقیر و مروّجین دین مرا،امر به نوشتن تفسیری فرمود و وعده به من دادند.بعد از آنـکه از خـواب بـیدار شدم،صدق رؤیای من ظاهر شده و وعده نصرت حضرتش تحقق یافته و من به نگارش و تألیف این کـتاب،به یاری حضرت رب الارباب و حضرت حجت با تمام کوش و اهتمام اقدام نمودم و....نگارش تفسیر را از سال 1341،به صورت مداوم شروع کردم.عکه آن زمـان من بدون وقفه،به نگارش آن مشغول شـدم،با پایـان گرفتن هریک از جلدها همان را منتشر می ساختم،به این ترتیب کار تألیف و انتشار،همزمان به پیش می رفت. آخرین جلد کتاب،یعنی جلد چهاردهم آن در سال 1359 منتشر گردید که به ایـن ترتیب تـألیف این دورهء تفسیر،18 سـال بـه طول انجامید...
سید عبدالحسین طیب در هشتم محرم الحرام ۱۴۱۲ هـ .ق وفات نمود و در مسجد میر اصفهان (مسجد کازرونی) که خود ایشان امامت جماعت آنرا بر عهده داشتند مدفون گردید.

[ویکی فقه] سید عبد الحسین طیّب در سال ۱۳۱۲ در اصفهان به دنیا آمد، در همان جا کسب علم و دانش را آغاز کرد و تحصیلات عالیه را در نجف اشرف گذراند.
اطیب البیان (کتاب)

[ویکی فقه] سید عبد الحسین طیّب. سید عبد الحسین طیّب در سال ۱۳۱۲ در اصفهان به دنیا آمد، در همان جا کسب علم و دانش را آغاز کرد و تحصیلات عالیه را در نجف اشرف گذراند.