[ویکی فقه] حسین بن قاسم عیانی (۳۷۶-۴۰۴ ق/۹۸۶-۱۰۱۳ م)، عالم، فقیه، متکلم، نویسنده و فرمان روای زیدی یمن بود.
او پس از درگذشت پدر، یا احتمالاً پس از یوسف الداعی، عهده دار امامت زیدیان شد.در ۴۰۳ ق/۱۰۱۲ م در صنعا با امام محمد بن قاسم بن حسین زیدی جنگید و بر او چیره شد.در ۴۰۴ ق/۱۰۱۳ م احمد بن قیس بن ضحاک از اطاعت او سر برتافت و میان آن دو جنگی روی داد.
عقاید
گفته اند که وی و پدرش برخی از آرای مذهب عبیدیان (ﻫ م) را بر آرای زیدی ترجیح می داده اند.هم چنین دربارۀ این که وی دعوی دریافت وحی داشته، سخنانی گفته شده است، اما این سخنان ظاهراً بی اساس است.
شرف الدین، احمد حسین، تاریخ الیمن الثقافی، ج۴، ص۲۵۵-۲۵۶، قاهره، ۱۳۸۷ ق/۱۹۶۷ م.
او بنیادگذار فرقه ای به نام «حسینیّه» است.زیدیان حسینیّه بر این باورند که حسین امام زندۀ غایب است و روزی آشکار خواهد شد و دنیا را سراسر پر از عدل و داد خواهد کرد.به پیروان او نسبت داده شده است که عقیده دارند، او برتر از پیامبر است، زیرا سخن او در مبارزه با بی دینان از کلام رسول خدا نافذتر است.آنان تبلیغ می کردند که هر کس جز این دربارۀ امام شان بگوید، به دوزخ خواهد رفت.حسینیان دو دسته شدند: گروهی معتقد بودند که امام در همان حالی که غایب است، همواره به دیدار پیروانش می آید.دستۀ دیگر بر این اندیشه بودند که او تا هنگام ظهور و قیام بر کسی آشکار نخواهد شد و پیروانش فقط بر اساس فرمان ها و نوشته های وی عمل خواهند شد و پیروانش فقط بر اساس فرمان ها و نوشته های وی عمل خواهند کرد.
حمیری، نشوان بن سعید، الحورالعین، ج۱، ص۱۵۶، به کوشش کمال مصطفی، قاهره، ۱۳۶۷ ق/۱۹۴۸ م.
...
او پس از درگذشت پدر، یا احتمالاً پس از یوسف الداعی، عهده دار امامت زیدیان شد.در ۴۰۳ ق/۱۰۱۲ م در صنعا با امام محمد بن قاسم بن حسین زیدی جنگید و بر او چیره شد.در ۴۰۴ ق/۱۰۱۳ م احمد بن قیس بن ضحاک از اطاعت او سر برتافت و میان آن دو جنگی روی داد.
عقاید
گفته اند که وی و پدرش برخی از آرای مذهب عبیدیان (ﻫ م) را بر آرای زیدی ترجیح می داده اند.هم چنین دربارۀ این که وی دعوی دریافت وحی داشته، سخنانی گفته شده است، اما این سخنان ظاهراً بی اساس است.
شرف الدین، احمد حسین، تاریخ الیمن الثقافی، ج۴، ص۲۵۵-۲۵۶، قاهره، ۱۳۸۷ ق/۱۹۶۷ م.
او بنیادگذار فرقه ای به نام «حسینیّه» است.زیدیان حسینیّه بر این باورند که حسین امام زندۀ غایب است و روزی آشکار خواهد شد و دنیا را سراسر پر از عدل و داد خواهد کرد.به پیروان او نسبت داده شده است که عقیده دارند، او برتر از پیامبر است، زیرا سخن او در مبارزه با بی دینان از کلام رسول خدا نافذتر است.آنان تبلیغ می کردند که هر کس جز این دربارۀ امام شان بگوید، به دوزخ خواهد رفت.حسینیان دو دسته شدند: گروهی معتقد بودند که امام در همان حالی که غایب است، همواره به دیدار پیروانش می آید.دستۀ دیگر بر این اندیشه بودند که او تا هنگام ظهور و قیام بر کسی آشکار نخواهد شد و پیروانش فقط بر اساس فرمان ها و نوشته های وی عمل خواهند شد و پیروانش فقط بر اساس فرمان ها و نوشته های وی عمل خواهند کرد.
حمیری، نشوان بن سعید، الحورالعین، ج۱، ص۱۵۶، به کوشش کمال مصطفی، قاهره، ۱۳۶۷ ق/۱۹۴۸ م.
...
wikifeqh: حسین_بن_قاسم_عیانی