سیدجعفر بن سیدمهدی قزوینی

[ویکی فقه] سیدجعفر بن مهدی بن حسن (۱۲۵۳-۱۲۹۸ق/۱۸۳۷-۱۸۸۰م)، ادیب، شاعر، فقیه، اصولی، و استاد در منطق و از افراد سرشناس آل قزوینی بود.
سیدجعفر بن مهدی بن حسن (۱۲۵۳-۱۲۹۸ق/۱۸۳۷-۱۸۸۰م)،
امین، سیدمحسن، اعیان الشّیعه، بیروت، ۱۴۰۳ق.
سیدجعفر ۲ سال زود تر از پدر، در جوانی درگذشت. مرگ او در میان مردم انعکاس غم انگیزی داشت. بسیاری در رثاء او شعر گفتند که از آن میان اشعار حدود ۲۲ شاعر بزرگ در کتابی تحت عنوان الاحزان فی خیر الانسان گرد آمده است.
آثار وی
وی آثاری در اصول، منطق، شعر و ادب دارد که بدین عناوین از آن ها یاد شده است: ۱. مختصر فی المنطق؛ ۲. الاشراقات؛ ۳. التّلویحات الغرویّة،
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۴۳۰.
...