سیدمهدی قزوینی نجفی

[ویکی فقه] «سید مهدی قزوینی»، نویسنده کتاب المزار، در ۱۲۲۲ ق، در نجف دیده به جهان گشود.
دایی او که عالم و ساکن ایران بوده است، در عالم رؤیا می بیند که بر ساحل دریا ایستاده است. کودکی با صورت به آن دریا وارد می شود و تمام آب دریا را می نوشد. بیننده از این صحنه تعجب می کند و از مردی که در آن مکان ایستاده است، می پرسد: آیا این کودک را می شناسی؟ او پاسخ می دهد: این، فرزند خواهر تو است. او عالم بزرگی است. دایی با تعجب از خواب، بیدار می شود و پس از مدتی به قصد زیارت راهی نجف اشرف می گردد. در آنجا با دیدن خواهرش، از وجود فرزند وی می پرسد و از بین تعداد زیادی از خویشان و خواهرزاده ها و عموزاده ها، او را می شناسد و به نام او را صدا می زند.
اجتهاد در اوان جوانی
سید مهدی، ده ساله بود که تعدادی از علوم را آموخته بود. در ۱۸ سالگی به درجه اجتهاد رسیده و علوم معقول و منقول را فراگرفته بود. او سال های ابتدایی حیات خویش را در نجف اشرف به تحصیل و تدریس و تصنیف اشتغال داشت و در طول این مدت کتب و مقالات فراوانی در زمینه های فقه، اصول، ریاضی و طبیعی وغیر آن تالیف نمود.
هجرت به حله
اشتغالات علمی، او را از عبادت و شب زنده داری بازنداشت و به اوراد و خلوت توجه خاص داشت. او در قضای حوائج مؤمنین و رفع خصومات تلاش می کرد. او سپس در ۱۲۵۳ ق، به حله، هجرت کرد و بیش از ۳۰ سال نیز در آنجا اقامت نمود. از او چنین نقل شده که: «مردم حله از تشیع جز انتقال امواتشان به حله چیز دیگری نمی دانند».
رواج فرهنگ تشیع
...