سید منیرالدین حسینی الهاشمی ( ۱۳۲۴–۱۳۷۹ ) ، روحانی ایرانی و بنیانگذار فرهنگستان علوم اسلامی قم بوده است.
سید منیرالدین حسینی الهاشمی فرزند سید نورالدین حسینی شیرازی در تاریخ ۲۰/۸/۱۳۲۴ ( از مراجع دینی سرشناس شیعه که مرجعیت او در استانهای جنوبی بود ) در شیراز متولد شد. سید منیرالدین تنها ۱۲ سال داشت که پدر در سال ۱۳۳۵ درگذشت. با مرگ سید نورالدین، مردم شیراز سید منیرالدین نوجوان را ملبس به لباس روحانیت کردند و شورای مرکزی حزب در اقدامی تشریفاتی او را به عنوان جانشین سید نورالدین شیرازی و رهبر حزب سیاسی مذهبی برادران معرفی نماید.
... [مشاهده متن کامل]
اصلی ترین دغدغه سیدمنیرالدین در نوجوانی و جوانی بازخوانی و فکر کردن و بازگو نمودن مطالب و مباحث پدرش سید نورالدین شیرازی، از میان سه کتاب منتشر شده از پدرش یعنی «سالنامه حزب برادران ( چاپ ۱۳۲۹ ) »، «کسرِ کسروی» «اسلام و جهان امروز» بود.
او با مطالعه تفکر پدرش در مورد حزب، متوجه شد که حزب برادران اساسنامه و نظامنامه حزب را رعایت نمی کنند لذا با او به مخالفت پرداخت و به قم هجرت کرد. از همین رو حزب نیز او را در تنگنای اقتصادی قرار داد. اما او با تمام این فشارها، حتی به دنبال کشف و اکتشافات صنعتی در کنار زندگی طلبگی اش نیز بود.
آخرین آموخته دروس رایج سید منیرالدین در حوزه علمیه قم، استفاده از درس رسائل «حسین نوری همدانی» ( از مراجع کنونی شیعه در قم ) درس خارج شیخ مرتضی حائری ( فرزند شیخ عبدالکریم حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم ) ، درس خارج سیدحسین بروجردی و . . . بود و با آغاز نهضت سید روح الله خمینی به شیراز بازگشت تا مبارزات شیراز را قوت بخشد. اما سال ۱۳۴۶ از سفر حج، به عراق رفت و مقیم نجف شد و تا سال ۱۳۴۹ در نجف ماند. با بازگشت به ایران، تا سال ۱۳۵۲ مبارزات خود را پی گرفت و یک بار نیز به گنبد کابوس تبعید شد. اما در نهایت در ۱۳۵۲ به قم آمد و برای ترتیب دادن یک اندیشه مناسب برای پاسخ گویی به نیازهای انقلاب دست به کار شد و محور فعالیتهای او تا عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی و زمان صدور دستور انقلاب فرهنگی از سوی سید روح الله خمینی همین بود. در دو دهه پایانی عمرش از طرفداران نظریه جهت داری علم، هماهنگی روش و قلمرو حداکثری دین به حساب می آیند. سید منیرالدین در سال ۵۸ در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی نقش داشت.
با صدور دستور انقلاب فرهنگی از سوی سید روح الله خمینی محور فعالیتهای او برای تأسیس یک آکادمی برای تولید اقتصاد متناسب با انقلاب اسلامی آغاز شد که به منجر به تولید روش علوم اسلامی گردید. او در ابتدا مجامعی را در دانشگاه های بزرگ کشور برگزار کرد و تعدادی از اساتید را جذب اندیشه خود کرد. سپس در سال ۱۳۵۹ دفتر مجامع مقدماتی فرهنگستان علوم اسلامی را بنیان نهاد تا به تولید مقدمات علوم اسلامی بپردازند. او در نهایت موفق شد در پایان دهه ۶۰ اندیشه فلسفی جدیدی با عنوان «فلسفه نظام ولایت» بر مبنای اصالت فاعلیت بنیان نهد و تا اسفند ۱۳۷۹ که در سن ۵۵ سالگی درگذشت، نیز گام ضروری دوم اندیشه خود، یعنی بنیانگذاری روشهایی برای تولید علم ( حجیت، معادله، مدل ) بر اساس این فلسفه جدید التاسیس را به سرانجام برساند.
سید منیرالدین حسینی الهاشمی فرزند سید نورالدین حسینی شیرازی در تاریخ ۲۰/۸/۱۳۲۴ ( از مراجع دینی سرشناس شیعه که مرجعیت او در استانهای جنوبی بود ) در شیراز متولد شد. سید منیرالدین تنها ۱۲ سال داشت که پدر در سال ۱۳۳۵ درگذشت. با مرگ سید نورالدین، مردم شیراز سید منیرالدین نوجوان را ملبس به لباس روحانیت کردند و شورای مرکزی حزب در اقدامی تشریفاتی او را به عنوان جانشین سید نورالدین شیرازی و رهبر حزب سیاسی مذهبی برادران معرفی نماید.
... [مشاهده متن کامل]
اصلی ترین دغدغه سیدمنیرالدین در نوجوانی و جوانی بازخوانی و فکر کردن و بازگو نمودن مطالب و مباحث پدرش سید نورالدین شیرازی، از میان سه کتاب منتشر شده از پدرش یعنی «سالنامه حزب برادران ( چاپ ۱۳۲۹ ) »، «کسرِ کسروی» «اسلام و جهان امروز» بود.
او با مطالعه تفکر پدرش در مورد حزب، متوجه شد که حزب برادران اساسنامه و نظامنامه حزب را رعایت نمی کنند لذا با او به مخالفت پرداخت و به قم هجرت کرد. از همین رو حزب نیز او را در تنگنای اقتصادی قرار داد. اما او با تمام این فشارها، حتی به دنبال کشف و اکتشافات صنعتی در کنار زندگی طلبگی اش نیز بود.
آخرین آموخته دروس رایج سید منیرالدین در حوزه علمیه قم، استفاده از درس رسائل «حسین نوری همدانی» ( از مراجع کنونی شیعه در قم ) درس خارج شیخ مرتضی حائری ( فرزند شیخ عبدالکریم حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم ) ، درس خارج سیدحسین بروجردی و . . . بود و با آغاز نهضت سید روح الله خمینی به شیراز بازگشت تا مبارزات شیراز را قوت بخشد. اما سال ۱۳۴۶ از سفر حج، به عراق رفت و مقیم نجف شد و تا سال ۱۳۴۹ در نجف ماند. با بازگشت به ایران، تا سال ۱۳۵۲ مبارزات خود را پی گرفت و یک بار نیز به گنبد کابوس تبعید شد. اما در نهایت در ۱۳۵۲ به قم آمد و برای ترتیب دادن یک اندیشه مناسب برای پاسخ گویی به نیازهای انقلاب دست به کار شد و محور فعالیتهای او تا عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی و زمان صدور دستور انقلاب فرهنگی از سوی سید روح الله خمینی همین بود. در دو دهه پایانی عمرش از طرفداران نظریه جهت داری علم، هماهنگی روش و قلمرو حداکثری دین به حساب می آیند. سید منیرالدین در سال ۵۸ در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی نقش داشت.
با صدور دستور انقلاب فرهنگی از سوی سید روح الله خمینی محور فعالیتهای او برای تأسیس یک آکادمی برای تولید اقتصاد متناسب با انقلاب اسلامی آغاز شد که به منجر به تولید روش علوم اسلامی گردید. او در ابتدا مجامعی را در دانشگاه های بزرگ کشور برگزار کرد و تعدادی از اساتید را جذب اندیشه خود کرد. سپس در سال ۱۳۵۹ دفتر مجامع مقدماتی فرهنگستان علوم اسلامی را بنیان نهاد تا به تولید مقدمات علوم اسلامی بپردازند. او در نهایت موفق شد در پایان دهه ۶۰ اندیشه فلسفی جدیدی با عنوان «فلسفه نظام ولایت» بر مبنای اصالت فاعلیت بنیان نهد و تا اسفند ۱۳۷۹ که در سن ۵۵ سالگی درگذشت، نیز گام ضروری دوم اندیشه خود، یعنی بنیانگذاری روشهایی برای تولید علم ( حجیت، معادله، مدل ) بر اساس این فلسفه جدید التاسیس را به سرانجام برساند.
