صادق امیرعزیزی ( زاده ۱۲۸۳ در تهران – درگذشته ۱۳۷۱ در پاریس ) سپهبد نیروی زمینی و سیاستمدار دوران پهلوی بود. تصدی وزارت کشور و استانداری خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوی از جمله سوابق غیرنظامی وی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
امیرعزیزی در سال ۱۲۸۳ در تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات متوسطه وارد دانشکده افسری شد. با پایان تحصیلاتش و با سمت آجودانی هنگ مستقل گیلان وارد قشون رضاشاه شد. سال ها بعد با تحصیل در دانشگاه جنگ و گذراندن دوره فرماندهی و ستاد به درجهٔ سرهنگی رسید.
پس ماجراهای شهریور ۱۳۲۰، خروج رضاشاه و به پادشاهی رسیدن محمدرضا، بسیاری از امیران ارتش بازنشسته شدند و فرصتی پدید آمد تا افسران جوان به مسئولیت برسند. یکی از این افسران امیرعزیزی بود که نخست فرمانده تیپ زابل شد و بعدها به لشکر کرمان منتقل شد. ابتدای سال ۱۳۲۶ به درجهٔ سرتیپی رسید و به لشکر تبریز و سپس فارس اعزام شد. پیش از آن مدتی به معاونت دانشکده افسری انتخاب شده بود. حضورش در فارس مصادف با دریافت درجهٔ سرلشکری در سال ۱۳۳۱ بود. در خرداد ماه ۱۳۳۷، امیرعزیزی ریاست دادگاه تجدید نظر در پروندهٔ کودتای سرلشکر محمدولی قرنی را برعهده داشت. چندی بعد به فرماندهی ژاندارمری منصوب شد و درجهٔ سپهبدی را دریافت کرد. عملکرد مطلوب در این سال ها سبب ارتقای او ورود به دنیای سیاست شد.
نخستین سمت او وزارت کشور در دولت اول جعفر شریف امامی بود و اسفند ۱۳۳۹ و در پی ترمیم کابینه جایگزین مهدیقلی علوی مقدم شد. دولت شریف امامی دیری نپایید و اردیبهشت ۱۳۴۰ علی امینی نخست وزیر شد و وزارت کشور را تا پایان این دولت برعهده داشت. تیر ماه ۱۳۴۱ اسدالله علم به نخست وزیری رسید و امیرعزیزی تا ۲۹ بهمن ۱۳۴۱ وزیر کشور بود. ۳۰ بهمن ۱۳۴۱ با معرفی کابینهٔ دوم علم، امیرعزیزی یکی از وزاری سه گانهٔ مشاور بود که این سمت را تا اردیبهشت ۱۳۴۲ برعهده داشت.
پیش از معرفی کابینهٔ سوم علم به دورهٔ بیست و یکم مجلس شورای ملی، در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۴۲، امیرعزیزی به عنوان استاندار خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوی منصوب شد. حضور او در مشهد همراه با تغییراتی در استان خراسان و حرم مطهر شد. امیرعزیزی این مسئولیت را تا مهر ۱۳۴۴، که نادر باتمانقلیچ جانشین او شد، برعهده داشت.
از مهم ترین کارهای او در آستان قدس می توان به این موارد اشاره کرد: احداث دیوار شرقی موزه قرینه دیوار غربی، برداشتن سقف مسجد بالاسر، آینه کاری رواق جدید در سمت شمالی دارالسیاده، تزیین محوطه تشریفات، ساختن بست بالاخیابان و پایین خیابان، تشکیل اداره آبیاری آستان قدس، پوشاندن فضای مدرسه علی نقی میرزا که دارالذکر نامیده شد، برداشتن طاق رواق پس پشت و توسعه آن که به دارالشکر موسوم گردید و تعویض سنگ مرمر مسجد بالاسر.
... [مشاهده متن کامل]
امیرعزیزی در سال ۱۲۸۳ در تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات متوسطه وارد دانشکده افسری شد. با پایان تحصیلاتش و با سمت آجودانی هنگ مستقل گیلان وارد قشون رضاشاه شد. سال ها بعد با تحصیل در دانشگاه جنگ و گذراندن دوره فرماندهی و ستاد به درجهٔ سرهنگی رسید.
پس ماجراهای شهریور ۱۳۲۰، خروج رضاشاه و به پادشاهی رسیدن محمدرضا، بسیاری از امیران ارتش بازنشسته شدند و فرصتی پدید آمد تا افسران جوان به مسئولیت برسند. یکی از این افسران امیرعزیزی بود که نخست فرمانده تیپ زابل شد و بعدها به لشکر کرمان منتقل شد. ابتدای سال ۱۳۲۶ به درجهٔ سرتیپی رسید و به لشکر تبریز و سپس فارس اعزام شد. پیش از آن مدتی به معاونت دانشکده افسری انتخاب شده بود. حضورش در فارس مصادف با دریافت درجهٔ سرلشکری در سال ۱۳۳۱ بود. در خرداد ماه ۱۳۳۷، امیرعزیزی ریاست دادگاه تجدید نظر در پروندهٔ کودتای سرلشکر محمدولی قرنی را برعهده داشت. چندی بعد به فرماندهی ژاندارمری منصوب شد و درجهٔ سپهبدی را دریافت کرد. عملکرد مطلوب در این سال ها سبب ارتقای او ورود به دنیای سیاست شد.
نخستین سمت او وزارت کشور در دولت اول جعفر شریف امامی بود و اسفند ۱۳۳۹ و در پی ترمیم کابینه جایگزین مهدیقلی علوی مقدم شد. دولت شریف امامی دیری نپایید و اردیبهشت ۱۳۴۰ علی امینی نخست وزیر شد و وزارت کشور را تا پایان این دولت برعهده داشت. تیر ماه ۱۳۴۱ اسدالله علم به نخست وزیری رسید و امیرعزیزی تا ۲۹ بهمن ۱۳۴۱ وزیر کشور بود. ۳۰ بهمن ۱۳۴۱ با معرفی کابینهٔ دوم علم، امیرعزیزی یکی از وزاری سه گانهٔ مشاور بود که این سمت را تا اردیبهشت ۱۳۴۲ برعهده داشت.
پیش از معرفی کابینهٔ سوم علم به دورهٔ بیست و یکم مجلس شورای ملی، در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۴۲، امیرعزیزی به عنوان استاندار خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوی منصوب شد. حضور او در مشهد همراه با تغییراتی در استان خراسان و حرم مطهر شد. امیرعزیزی این مسئولیت را تا مهر ۱۳۴۴، که نادر باتمانقلیچ جانشین او شد، برعهده داشت.
از مهم ترین کارهای او در آستان قدس می توان به این موارد اشاره کرد: احداث دیوار شرقی موزه قرینه دیوار غربی، برداشتن سقف مسجد بالاسر، آینه کاری رواق جدید در سمت شمالی دارالسیاده، تزیین محوطه تشریفات، ساختن بست بالاخیابان و پایین خیابان، تشکیل اداره آبیاری آستان قدس، پوشاندن فضای مدرسه علی نقی میرزا که دارالذکر نامیده شد، برداشتن طاق رواق پس پشت و توسعه آن که به دارالشکر موسوم گردید و تعویض سنگ مرمر مسجد بالاسر.
