سید محمدباقر صدر ( ۱۰ اسفند ۱۳۱۳ – ۱۹ فروردین ۱۳۵۹ ) فرزند سید حیدر صدر فرزند سید اسماعیل صدر فرزند سید صدرالدین موسوی عاملی بود. از برجسته ترین فقیهان اصولی، مراجع تقلید، فلاسفه، نظریه پردازان و رهبر دینی شیعیان عراق در دو دهه آخر قرن چهاردهم قمری بود. از او گاه به لقب شهید خامس و سید ذبیح القفا نیز یاد می شود. او نویسنده دو اثر مهم یکی کتاب اقتصادنا که پایه بانکداری اسلامی شد و دیگری کتاب فلسفتنا در علم فلسفه است.
... [مشاهده متن کامل]
صدر مثل قانون اساسی مشروطه ایران اصالت را به رای مردم می داد و نقش فقها را فقط نظارت بر قوانین برای عدم مغایرت با دین می دانست. از این جهت نظریه حکومتی او با نظریه ولایت فقیه تفاوت اساسی دارد.
سید محمدباقر صدر از خاندان صدر در ۱۰ اسفند ۱۳۱۳ ( برابر ۲۵ ذوالقعدة ۱۳۵۳ ) در شهر کاظمین به دنیا آمد. پدرش سید حیدر صدرعاملی بود. مادرش دختر شیخ عبدالحسین آل یاسین بود.
پدربزرگش سید اسماعیل صدر از مراجع تقلید شیعه در نیمه اول قرن چهارده قمری بود. تبار او از فرزندان موسی بن جعفر الکاظم و از عالمان دینی بوده اند که در ایران، لبنان و عراق زندگی می کردند. صدر در ۳ سالگی پدرش را از دست داد و زیر نظر مادر و برادرش سید اسماعیل صدر قرار گرفت.
در سال ۱۳۶۵ ( قمری ) که دوازده ساله بود به همراه برادرش سید اسماعیل به نجف رفت تا نزد استادان حوزه علمیه آن شهر به تحصیلات عالی بپردازد. او بخشی از سطوح را نزد برادرش آموخت. دوره عالی فقه و اصول را نزد سید ابوالقاسم خویی، سیدمحمدروحانی و شیخ محمدرضا آل یاسین گذراند. فلسفه اسلامی ( اسفار ملاصدرا ) را از صدرا بادکوبه ای آموخت و در کنار آن فلسفه غرب و نظرات فلاسفه غیرمسلمان را هم آموخت. گفته شده وی در دروس محمد تقی جعفری در این زمینه شرکت کرده است.
او در فلسفه، اقتصاد، منطق، اخلاق، تفسیر و تاریخ نیز مطالعه و تحقیقاتی داشت. وی را می توان بنیانگذار منطق استقرائی در حوزه دانست.
ایدئولوژی سیاسی الدعوه متأثر از محمد باقر صدر است که در سال ۱۹۷۵ در کتاب نظام سیاسی اسلامی، چهار اصل را برای حکومت اسلامی مطرح کرد که به فقها نقش نظارتی می دهد و به قانون اساسی مشروطه ایران شبیه است و از آنجائیکه به ولی فقیه نقش محوری نمی دهد با قانون اساسی جمهوری اسلامی تفاوت دارد. با نزدیکی این حزب به ایران این تفاوت باعث دودستگی درون حزب و جدایی دو گرو شد.
... [مشاهده متن کامل]
صدر مثل قانون اساسی مشروطه ایران اصالت را به رای مردم می داد و نقش فقها را فقط نظارت بر قوانین برای عدم مغایرت با دین می دانست. از این جهت نظریه حکومتی او با نظریه ولایت فقیه تفاوت اساسی دارد.
سید محمدباقر صدر از خاندان صدر در ۱۰ اسفند ۱۳۱۳ ( برابر ۲۵ ذوالقعدة ۱۳۵۳ ) در شهر کاظمین به دنیا آمد. پدرش سید حیدر صدرعاملی بود. مادرش دختر شیخ عبدالحسین آل یاسین بود.
پدربزرگش سید اسماعیل صدر از مراجع تقلید شیعه در نیمه اول قرن چهارده قمری بود. تبار او از فرزندان موسی بن جعفر الکاظم و از عالمان دینی بوده اند که در ایران، لبنان و عراق زندگی می کردند. صدر در ۳ سالگی پدرش را از دست داد و زیر نظر مادر و برادرش سید اسماعیل صدر قرار گرفت.
در سال ۱۳۶۵ ( قمری ) که دوازده ساله بود به همراه برادرش سید اسماعیل به نجف رفت تا نزد استادان حوزه علمیه آن شهر به تحصیلات عالی بپردازد. او بخشی از سطوح را نزد برادرش آموخت. دوره عالی فقه و اصول را نزد سید ابوالقاسم خویی، سیدمحمدروحانی و شیخ محمدرضا آل یاسین گذراند. فلسفه اسلامی ( اسفار ملاصدرا ) را از صدرا بادکوبه ای آموخت و در کنار آن فلسفه غرب و نظرات فلاسفه غیرمسلمان را هم آموخت. گفته شده وی در دروس محمد تقی جعفری در این زمینه شرکت کرده است.
او در فلسفه، اقتصاد، منطق، اخلاق، تفسیر و تاریخ نیز مطالعه و تحقیقاتی داشت. وی را می توان بنیانگذار منطق استقرائی در حوزه دانست.
ایدئولوژی سیاسی الدعوه متأثر از محمد باقر صدر است که در سال ۱۹۷۵ در کتاب نظام سیاسی اسلامی، چهار اصل را برای حکومت اسلامی مطرح کرد که به فقها نقش نظارتی می دهد و به قانون اساسی مشروطه ایران شبیه است و از آنجائیکه به ولی فقیه نقش محوری نمی دهد با قانون اساسی جمهوری اسلامی تفاوت دارد. با نزدیکی این حزب به ایران این تفاوت باعث دودستگی درون حزب و جدایی دو گرو شد.
