سید علی بن کمال الدین بن قوام الدین یکی از پادشان مرعشیان تبرستان بود که در سال ۸۰۹ هجری به فرمان شاهرخ در آمل به حکومت رسید؛ لیکن پس از بازگشت سادات مرعشی از فرارود توانست به ساری رود و حکومت این شهر را به دست گیرد. حکومت وی همراه با نبردهایی پیاپی با عمویش، سید علی آمل، بر سر حکومت آمل بود.
... [مشاهده متن کامل]
تیمور پس از فتح تبرستان و پیروزی در مقابل مرعشیان، «رشانقه» را از «سادات» جدا کرد و به دستور وی هر کس که سید نبود را، «قتل عام» نمودند. تیمور پس از آن، برای اینکه مرعشیان دوباره به حکومت نرسند و منطقه را دچار شورش نکنند و همچنین برای آنکه آن ها را تحت نظر داشته باشد، فرمان داد سادات را به فرارود، مرکز حکومتش، انتقال دهند. به فرمان تیمور همهٔ مرعشیان را در کشتی نشانده و به فرارود ( ماوراءالنهر ) بردند. . تیمور پس از تبعید سادات مرعشی، حکومت ساری را به جمشید قارن غوری و آمل را به اسکندر شیخی و رستمدار را به ملک طوس و نور را به ملک کیومرث اهدا نمود. پس از مدتی اسکندر چلاوی به دلایل نامعلومی علیه تیمور شورش نمود و مدتی بعد در جنگل ها متواری شد و به قتل رسید. پس از قتل اسکندر، تیمور سیاستش را نسبت به مرعشیان تغییر داد، چناچه پس از مرگ اسکندر، حکومت آمل را به سیدعلی بن سید کمال الدین سپرد. تیمور به سید علی قول داد، وقتی به فرارود رسید، دیگر سادات مرعشی را نیز رها نماید ولی پیش از رسیدن به آنجا وفات یافت.
پس از مرگ تیمور، رفتار جانشینش، شاهرخ، با سادات مرعشی مسالمت آمیز بود؛ چنانچه به آنان اجازهٔ بازگشتن به مازندران داد. در ابتدای ورود مرعشیان به تبرستان، پیرک پادشاه، حاکم استرآباد، آنان را محبوس نمود و اموالشان را ضبط کرد. با شورش مردمان ساری و کشتن والی ساری توسط آنان و سپس حرکت مردم آمل به سوی استرآباد، که یحتمل سیدعلی ساری مشوق و محرک آن ها بوده، پیرک پادشاه سادات مرعشی را در سال ۸۰۹هجری قمری با هدایایی رها کرد.
پس از آن سادات به ساری رفته و در قلعه ای اقامت گزیدند. پس از چند روز فرزندان رضی الدین به آمل رفتند و حکومت شهر را از سید علی، فرزند کمال الدین، گرفتند. سید علی نیز به ساری رفته و با رایزنی و استناد به وصیتنامه های میربزرگ و کمال الدین، بارفروش را به برادرش، غیاث الدین، سپرد. سپس حکومت آمل را با موافقت سادات مرعشی، به سید قوام الدین دوم، فرزند رضی الدین، واگذار کرد. لیکن حکومت سید قوام الدین دوم، به درازا نکشید؛ چنانچه سید علی آمل علیه برادر زاده اش، سید علی ساری، با جمعی از درویشان در جنگل های اطراف آمل شورید. سید علی ساری نیز با به حکومت رسیدن سید علی آمل موافقت نمود.
... [مشاهده متن کامل]
تیمور پس از فتح تبرستان و پیروزی در مقابل مرعشیان، «رشانقه» را از «سادات» جدا کرد و به دستور وی هر کس که سید نبود را، «قتل عام» نمودند. تیمور پس از آن، برای اینکه مرعشیان دوباره به حکومت نرسند و منطقه را دچار شورش نکنند و همچنین برای آنکه آن ها را تحت نظر داشته باشد، فرمان داد سادات را به فرارود، مرکز حکومتش، انتقال دهند. به فرمان تیمور همهٔ مرعشیان را در کشتی نشانده و به فرارود ( ماوراءالنهر ) بردند. . تیمور پس از تبعید سادات مرعشی، حکومت ساری را به جمشید قارن غوری و آمل را به اسکندر شیخی و رستمدار را به ملک طوس و نور را به ملک کیومرث اهدا نمود. پس از مدتی اسکندر چلاوی به دلایل نامعلومی علیه تیمور شورش نمود و مدتی بعد در جنگل ها متواری شد و به قتل رسید. پس از قتل اسکندر، تیمور سیاستش را نسبت به مرعشیان تغییر داد، چناچه پس از مرگ اسکندر، حکومت آمل را به سیدعلی بن سید کمال الدین سپرد. تیمور به سید علی قول داد، وقتی به فرارود رسید، دیگر سادات مرعشی را نیز رها نماید ولی پیش از رسیدن به آنجا وفات یافت.
پس از مرگ تیمور، رفتار جانشینش، شاهرخ، با سادات مرعشی مسالمت آمیز بود؛ چنانچه به آنان اجازهٔ بازگشتن به مازندران داد. در ابتدای ورود مرعشیان به تبرستان، پیرک پادشاه، حاکم استرآباد، آنان را محبوس نمود و اموالشان را ضبط کرد. با شورش مردمان ساری و کشتن والی ساری توسط آنان و سپس حرکت مردم آمل به سوی استرآباد، که یحتمل سیدعلی ساری مشوق و محرک آن ها بوده، پیرک پادشاه سادات مرعشی را در سال ۸۰۹هجری قمری با هدایایی رها کرد.
پس از آن سادات به ساری رفته و در قلعه ای اقامت گزیدند. پس از چند روز فرزندان رضی الدین به آمل رفتند و حکومت شهر را از سید علی، فرزند کمال الدین، گرفتند. سید علی نیز به ساری رفته و با رایزنی و استناد به وصیتنامه های میربزرگ و کمال الدین، بارفروش را به برادرش، غیاث الدین، سپرد. سپس حکومت آمل را با موافقت سادات مرعشی، به سید قوام الدین دوم، فرزند رضی الدین، واگذار کرد. لیکن حکومت سید قوام الدین دوم، به درازا نکشید؛ چنانچه سید علی آمل علیه برادر زاده اش، سید علی ساری، با جمعی از درویشان در جنگل های اطراف آمل شورید. سید علی ساری نیز با به حکومت رسیدن سید علی آمل موافقت نمود.
