سید علی اقا کوه کمری

[ویکی اهل البیت] سید علی آقا کوه کمری. سید علی آقا از سادات حسینی و از خانواده اصیل و نجیب، و به سادات روستای زیبا و باصفای «کوه کمر» منسوب است. نسب نامه این خاندان که با دست خط آیت الله سید محمد حجت نوشته شده، به شرح زیر است: سید علی، فرزند سید علی نقی، فرزند سید محمد، فرزند سید حسن، فرزند سید حیدر، فرزند سید شمس الدین، فرزند سید امین، فرزند سید نورالدین، فرزند سید شمس الدین، فرزند سید اسماعیل، فرزند سید محمد، فرزند سید علی، فرزند سید عباس، فرزند سید فخرالدین، فرزند سید هاشم، فرزند سید حسن، فرزند سید علی، فرزند سید فخرالدین، فرزند سید شرف الدین، فرزند سید شمس الدین، فرزند سید محمد مصری ملقب به حجازی، فرزند سید شجاع الدین، فرزند سید محمود، فرزند سید سلیمان، فرزند سید عقیل، فرزند سید احمد، فرزند سید حسن، فرزند سید علی، فرزند سید حسین، فرزند سید حسن افطس، فرزند سید علی، فرزند، امام سجاد علیه السلام.
آیت الله سید علی آقا کوه کمری از خاندانی قدیمی است و نیاکانش در ردیف عالمان و نخبگان جامعه بوده اند. از دانشوران فرزانه و وارسته این خاندان می توان به شخصیت هایی اشاره کرد که اسامی شان بدین شرح است: سید حسن بابا، مدفون در روستای کوه کمر، آیت الله آقا میر یعقوب کوه کمری، صاحب مقبره مشهور در خوی، آقا میرفتاح، صاحب مقبره معروف در شهر خوی. آیت الله سید حسین ترک کوه کمری، آیت الله سید محمد حجت کوه کمری، علامه حاج میرزا محمدحسن زنوزی خویی، صاحب کتاب گرانسنگ ریاض الجنه، آیت الله سید ابراهیم علوی، آیت الله سید موسی مرجعی، آیت الله سید علی اصغر خویی و آیت الله سید ابوالقاسم خویی (جد مادری آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی)، علامه حاج میرزا حبیب الله هاشمی خویی شارح نهج البلاغه.
تاریخ و محل دقیق ولادت سید علی آقا کوه کمری معلوم نیست؛ ولی احتمال داده می شود که وی در اواخر قرن سیزدهم هجری قمری، در روستای کوه کمر متولد شده باشد؛ چون پدرش ساکن کوه کمر بوده و در همین روستا زندگی می کرده است.
با توجه به قرائن و سکونت پدر ایشان در آذربایجان، احتمال می رود که سید علی آقا تحصیلات مقدماتی حوزه را در آن جا فراگرفته باشد، اما نام کتاب ها و استادان وی در کتاب های شرح حال ذکر نشده است. گمان نزدیک به یقین این است که وی بعد از اتمام علوم مقدماتی، قبل از سال 1306 ق. رهسپار نجف شده و به تحصیل ادامه داده باشد.
وی در حوزه کهن نجف اشرف، با عشق و علاقه فراوان در مکتب درسی نخبگان حوزه علمیه نجف حضور یافت که نام سه تن از استادان بزرگ وی بدین قرار است:
وی قرآن مجید، نحو، صرف، منطق، معانی و بیان را در زادگاه خویش فراگرفت و بعد از آن راهی حوزه علمیه تبریز شد و فقه و اصول را آموخت. او در سال 1373 ق. رهسپار نجف گردید و از محضر بزرگان، به ویژه شیخ مرتضی انصاری بهره برد. آیت الله شرابیانی دارای اخلاق نیکو و صفات حمیده بود. وی به فقرا بسیار مهر می ورزید. او به سادات و بزرگان اهل علم احترام می گذاشت و از آنان به بزرگی یاد می کرد. سرانجام آن عالم ربانی پس از سال ها مجاهدت و جدیت در امر تعلیم و تعلم صبحِ روز هیجدهم رمضان 1322 ق. در 77 سالگی، دیده از جهان فروبست و در صحن مطهر علوی دفن شد.
عموی ارجمند ایشان، مرحوم آیت الله سید حسین ترک کوه کمری از بزرگترین و برجسته ترین مجتهدان قرن سیزدهم قمری است و در «کوه کمر» به دنیا آمده است. وی پس از اتمام مقدمات، به تبریز سفر کرد و در محضر میرزا احمد تبریزی امام جمعه و پسرش میرزا لطفعلی به فراگیری سطح پرداخت. او چندی بعد به عتبات عالیات هجرت کرد و در مجلس درس شریف العلما مازندرانی، سید ابراهیم قزوینی و شیخ محمدحسین اصفهانی شرکت کرد و در محفل علمی شیخ علی کاشف الغطا، شیخ محمدحسن صاحب جواهرالکلام و شیخ مرتضی انصاری حضور یافت و پس از چندی فقط در درس شیخ انصاری شرکت نمود.
وی در زمان حیات استادش، مجلس تدریس بزرگی برپا کرد و در احاطه بر فقه و اصول و مهارت تدریس مشهور شد. در درس وی حدود هشتصد نفر از فضلا و دانشمندان شرکت می کردند. او جهت احترام به شیخ، درسش را مقدمه درس استاد نامیده بود. آیت الله کوه کمری در سال 1291 ق. به مرض فلج مبتلا شد و از تدریس بازماند. سرانجام وی در غروب روز شنبه 23 رجب 1299 ق. دار فانی را وداع گفت و نزدیک مقبره صاحب جواهر به خاک سپرده شد.