سید طه کمالی زاده

خانواده شیخ یکی از خاندانهای اصیل کردستان ایران به شمار می رفتند و هم از لحاظ مذهبی و هم از لحاظ سیاسی مورد توجه بزرگان واقوام مختلف ایرانی و عراقی اعم از کرد و آذری وترک و عرب و فارس قرار گرفته بودند . بنیان این خانواده را شخصی به نام سید کمال الدین حسینی بنا نهاد که خود در سال 1807 میلادی در شهر اشنویه آذربایجان ایران متولد شد او پس از گذراندن دروس مذهبی و علمی آن زمان به شهر پیرانشهر ( خانه سابق ) روستای خالدار مراجعت کرد ودر آن روستا به کشاورزی مشغول گشت ، سید کمال الدین در دوران جوانی به واسطه دوستان خود با مولانا خالد شهرزوری ( ضیاءالدّین ابوالبهاء مولانا خالد بن احمد بن حسین ذوالجناحین شهرزوری ( متولد1190ه. ق ـ 1158 ه. ش - 1779میلادی ) ) آشنا گردید وحدودا در سن 19 سالگی با ایشان در مدرسه استاد خود شیخ سید طه حکاری نقشبندی در روستای نهری استان حکاری ترکیه ملاقات کرد . وچون شیخ طه نهری از خلفای او در طریقه نقشبندی بود، مولانا خالد دستور داد تا شیخ نهری در تربیت دینی و اخلاقی سید کمال نهایت دقت و حساسیت را نشان دهد و او را برای ارشاد وتبلیغ طریقت آماده نماید، شیخ نهری نیز با توجه به دستورات مولانا خالد ، نهایت دقت و حساسیت را در تربیت صحیح و اعتلای شخصیت شیخ هادی الدین انجام داد و او را به یکی از علمای سرشناس دین وشریعت تبدیل نمود .
بعد از مدتی شیخ کمال دروس خود را نزد استادش به اتمام رساند و در ضمن توانست خلافت و اجازه ارشاد را از دست سید طه نهری دریافت نماید ودر طریقه نقشبندی مشغول تبلیغ شود ، شیخ کمال در سال 1832به شهر و دیار خود شهر پیرانشهر و روستای خالدار بازگشت و مشغول تبلیغ شد . شیخ کمال پس از وفات مولانا خالد وشیخ سید طه نهری ( قدس الله اسرارهما ) با فرزند ارشد استادش یعنی شیخ عبید الله نهری که جانشین پدر شده بود بیعت نمود ودر سال 1880وپس از مدتی به استان اربیل کردستان عراق مهاجرت نمود و روستایی را در اطراف شهر چومان و نزدیک مرز ایران به نام زینوه بنیان نهاد و این ده بعدا به نام زینوه شیخی مشهور گشت . ایشان همراه با شیخ عبید الله در قیام علیه دولت روسیه شرکت کرد و ضمنا پس از فتوحات شیخ نهری در مقابل دولت روسیه تصمیم گرفتند ، با دولت قاجاری ایران یعنی ناصر الدین شاه نیز وارد جنگ شوند ، چون اعتقاد داشتند بزرگترین عامل نفوذ روسیه در منطقه دولت بی لیاقت قاجار است که مسبب قتل وکشتار مردم کرد وآذری منطقه آذر بایجان به شمار می رود ، لذا در سال1880به اطراف شهر رضاییه سابق وارومیه کنونی لشکر کشی کردند و بدون نبرد خاص و ورود به شهر طی توطئه ای که برای اولین بار توسط دولت قاجار و پادشاهی عثمانی طراحی شده بود با نقشه ای توسط سلطان عبد الحمید دوم به استانبول فرا خوانده شدند و پادشاه عثمانی کلیه اعضای قیام از جمله شیخ عبید الله و پسرش سید عبدالقادر و شیخ سید کمال و فرزندش سید عبدالله را به ترتیب به طائف و کرکوک تبعید کرد ، شیخ عبید الله در سال1883 میلادی در شهر مکه وهنگام ادای مناسک حج تمتع وفات یافت و بلافاصله سلطان عثمانی دستور آزادی تبعید شدگان قیام 1880را صادر کرد و بدین سبب شیخ کمال و فرزندش سید عبدالله ( شیخ جلال ) از تبعید کرکوک بازگشتند و دوباره توانستند در روستای خود که دو سال از آن دور بودند به وظیفه ارشاد و تبلیغ ادامه دهند .
شیخ بزرگ توانست بیش ار صد سال عمر کند وبسیاری از مردم ایران وعراق را به طریقه نقشبندی دعوت نماید ، ودر این راه از هر رنج و ناراحتی به سود سرای باقی و توشه آخرت استفاده کند و سرانجام خورشید زندگی این شخص بزرگ ومرشد عالی مقام و عارف راستین در سال 1910میلادی در روستای زینوه شیخی غروب کرد و فرزند دوم او یعنی سید عبدالله جلال الدین به جانشینی او انتخاب شد و تمام مریدان این طایفه و فرزندان شیخ کمال و نوادگان سید رسول جد شیخ، با او بیعت کردند و در مسجد روستای زینوه مراسمی را با حضور علمای منطقه و حضور شیخ عبدالقادر نهری رئیس خانواده سادات نهری برگزار کردند ، در این مراسم رسما با شیخ جلال بیعت به عمل آمد و بلاخره این شیخ نیز پس از پنج سال از رحلت پدرش و تبلغ و ارشاد در راه اسلام در یکی از سفرهای خود به روستاهای اطراف شهر چومان کردستان عراق به علت حمله قلبی دار فانی را وداع کرده و در سال 1915به لقاءالله پیوست.
پس از وفات شیخ سید عبدالله جلال الدین ( رحمه الله ) فرزند او وتنها پسرش به نام سید ع . . .