سید حسین موسوی بهبهانی

[ویکی اهل البیت] سید حسین فرزند سید ابراهیم (شهید بهبهانی) یکی از اعلام بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری بود. او در سال 1215 در بهبهان متولد شد. ابتدا در زادگاه خود مقدمات علوم فقهی را به پایان برد و سپس وارد حوزه عراق شد و سالها در عتبات از محضر علما مخصوصا شیخ انصاری برخوردار بود تا به اخذ درجه اجتهاد نائل آمد. بهبهانی بعد از فوت شیخ انصاری وارد حوزه کربلا شد و تا آخر عمر جزء مدرسین و مجتهدین حوزه کربلا بود. بهبهانی در جنب حرم حضرت ابوالفضل قمر بنی هاشم علیه السلام سالیان متمادی اقامه جماعت و ترویج مذهب می نمود.
علامه امینی در شهداء الفضیله می نویسد: این سید بزرگوار در سال هزار و سیصد به قصد فریضه حج عازم مکه معظمه گردید. پس از مراسم حج، آنگاه که از مکه به قصد زیارت مدینه منوره حرکت می کرد، قبل از ورود به مدینه قافله حاجیان شب هنگام که قصد استراحت داشتند، در خارج از چادر عربی که در کمین او بود ناگهان با ضرباتی سخت بر جان این فرزند رسول حمله ور شد و او را شهید نمود، سپس جسد او را در بقیع به خاک سپردند.
بعد از وفات او فرزند بزرگوارش سید کاظم موسوی در کربلا وارث علوم پدر گردید، اما طولی نکشید در زمان تسلط دولت عثمانی خانه این سید بزرگوار را در کربلا به آتش کشیدند و آثار گرانبهای او و پدر شهیدش را از بین بردند. پس از وفات سید کاظم، عالم متقی سید ابراهیم موسوی که از افاضل شاگردان میرزای بزرگ بود وارث علوم آنان گردید و بدین ترتیب تا عصر حاضر دودمان شهید از پرچمداران مکتب علوی یکی پس از دیگری گردیدند.