سید حسن حسینی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] سیدحسن حسینی(۱۳۳۵-۱۳۸۳ش)، شاعر و محقق . او از هنرمندان مذهبی و انقلابی محسوب می شود که آثار دینی و انقلابی اش مورد توجه و تحسین مخاطبان و منتقدان قرار گرفته است. حسینی در ۹ فروردین ۱۳۸۳ش، بر اثر سکته قلبی، در تهران درگذشت. در پی درگذشت او آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران پیام تسلیتی صادر کرد.
وی در فروردین ۱۳۳۵ش در تهران در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در این شهر گذراند و در ۱۳۵۳ش دیپلم طبیعی گرفت. از همین سال ها اشعارش در برخی نشریات ادبی آن زمان، نظیر مجله فردوسی، منتشر می شد. اشعار سپید عاشورایی او از مشهور ترین آثار معاصر در این حوزه هستند.
در ۱۳۵۸ش، در مقطع کارشناسی رشته تغذیه از دانشگاه فردوسی مشهد فارغ التحصیل شد و در همان سال وارد حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی شد و به همراه قیصر امین پور، محسن مخملباف و چند تن دیگر، فعالیت های هنری و ادبی حوزه را راه اندازی و ساماندهی کرد.

دانشنامه آزاد فارسی

سید حسن حسینی (تهران، 1 فروردین 1335- تهران، 9 فروردین 1383ش)
شاعر و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در تهران، در رشته ی علوم تغذیه ی دانشگاه فردوسی مشهد به تحصیل پرداخت و در سال 1358 با دریافت مدرک کارشناسی از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. حسینی از اولین اشخاصی است که در کنار کسانی چون مرتضی_آوینی، محسن_مخملباف، قیصر امین پور و چندتن دیگر در حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی به فعالیت های هنری پرداختند. در سال 1369 در مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه آزاد فارغ التحصیل شد و هم زمان به تدریس در مراکز مختلف علمی پرداخت. از فعالیت های مهم حسینی می توان به تاسیس "دفتر شعر جوان" به همراهی قیصر امین پور و محمدرضا_عبدالملکیان اشاره کرد.سید حسن حسینی شروع فعالیت ادبی اش از اوائل دهه ی 1350 و با نشریات ادبی بوده. او به خاطر شعرهای انقلابی و آیینی اششهرت دارد و از ویژگی های ممتاز شعر او می توان نگاه نو به مضامین و حوادث دینی (خاصه ماجرای عاشورا) را نام برد. زبان آثار او (چه نظم و چه نثر) زبانی فاخر است که گاه به گاه از طنز هم بهره برده. حسینی عمدتا در قالب هایی چون غزل، مثنوی، رباعی، نیمایی و شعر سپید شعر سروده است. او به دنبال سکته ی قلبی، در بیمارستان بوعلی تهران درگذشت. او به زبان عربی تسلط کامل داشت و از افتخارات اوبه مورد تقدیر قرار گرفتنش در چهارمین همایش چهره های ماندگار ( ۱۳۸۳) و همچنین دریافت جایزه ی ادبی نیما_یوشیج در سال 1368 می توان اشاره کرد.
کتاب شناسی
همصدا با حلق اسماعیل (مجموعه شعر- حوزه هنری، 1363)؛ براده ها (مجموعه نثر ادبی- برگ، 1365)؛ بیدل، سپهری و سبک هندی (پژوهش ادبی- سروش، 1367)؛ گنجشک و جبرییل (مجموعه شعر- افق، 1371)؛ مشت در نمای درشت: معانی و بیان در ادبیات و سینما (سروش، 1379)؛ حمام روح (ترجمه ی مجموعه ای از نظم و نثرهای جبران خلیل جبران- سوره مهر، 1364)؛ نگاهی به خویش (مصاحبه با شاعران و نویسندگان معاصر عرب، همراه با موسی بیدج- سروش، 1380)؛ گزیده شعر جنگ و دفاع مقدس (گردآوری- سوره مهر، 1381)؛ نوشداروی طرح ژنریک (شعر طنز- سوره مهر، 1385)؛ طلسم سنگ (نثرهای عاشورایی- سوره مهر، 1385)؛ از شرابه های روسری مادرم (مجموعه شعر- انجمن شاعران ایران، 1386)؛ سفرنامه ی گردباد (مجموعه شعر- انجمن شاعران ایران، 1386)؛ در ملکوت سکوت (مجموعه شعر-انجمن شاعران ایران، 1385) و شقایق نامه (مجموعه شعر- طرح آینده، 1386).
منابع
http://yon.ir/1oJU1

پیشنهاد کاربران

بپرس