سیداشرف جهانگیر سمنانی ( درگذشته ۸۰۸ ه. ق. ؛ به روایتی ۲۷ محرم سال ۸۰۰ ه. ق. ) از صوفیان و عرفای ایرانی نیمه دوم قرن هشتم و نهم هجری بود. وی از عرفای بزرگ شبه قاره هند بود و شهرت او به ویژه در هندوستان زیاد است. کتاب «لطایف اشرفی» او یکی از مهم ترین کتاب های متصوفه به شمار می رود. جهانگیر سمنانی بنیان گذار شاخهٔ اشرفیه از سلسلهٔ کبرویه. همچنین در برخی منابع از وی با لقب مخدوم نیز یاد شده است.
... [مشاهده متن کامل]
پدر محمداشرف جهانگیر سمنانی، سلطان ابراهیم، حاکم سمنان بود و پس از وفات اش محمداشرف جانشین وی شد، ولی پس از چند سال تارک دنیا شد و به فقرا پیوست. او در هفت سالگی، قرآن را به طور کامل از حفظ کرد.
وی در جوانی در سمنان نزد شیخ علاءالدوله سمنانی آموزش دید. وی اندکی قبل از درگذشت شیخ علاءالدوله به همراه میر سید علی همدانی، سمنان را ترک کرد. او در سن ۲۳ سالگی به هندوستان رفت و در نزد شیخ علاءالدین بنگالی به شاگردی پرداخت. جهانگیر سمنانی یک کبروی بود که پس از سکونت در کچهوچه ( Kichawcha ) در شرق سلطان نشین جوانپور در هند، شاخهٔ اشرفیه از سلسلهٔ کبرویه را بنیاد نهاد.
وی در سال ۸۰۸ هجری قمری درگذشت. در برخی منابع تاریخ درگذشت وی ۸۲۹ هجری قمری مصادف با ۱۴۲۵ میلادی ذکر شده است.
وی یکی از مریدان خاص مخدوم سیدجلال جهانیان جهانگشت بود. بدیع الدّین قطب المَدار ( معروف به شاه مدار، یکی از برجسته ترین مشایخ هند ) در یکی از سفرهای زیارتی به مکه همسفر سمنانی بود. سمنانی هنگام مسافرت خود به شیراز با حافظ دیدار کرد و هر دو با همدیگر راز و نیاز داشتند. در لطایف اشرفی که مجموعه سخنان سمنانی است، چندین جا از این ملاقات صحبت شده است.
لطایف اشرفی او به دستیاری مریدش، نظام حاجی یمنی، گرد آورده شد. همچنین از جهانگیر سمنانی ۷۵ نامه به جای مانده است که حاجی نام مہشور پسر و جانشین او در ۸۶۹ هجری آنها را گرد آورد که به نام «مکتوبات اشرفی» خوانده می شود. دیگر آثار او از این قرارند:
• بشارت المریدین ( در تصوف )
• سلوة العاشقین
• سکینة المشتاقین
... [مشاهده متن کامل]
پدر محمداشرف جهانگیر سمنانی، سلطان ابراهیم، حاکم سمنان بود و پس از وفات اش محمداشرف جانشین وی شد، ولی پس از چند سال تارک دنیا شد و به فقرا پیوست. او در هفت سالگی، قرآن را به طور کامل از حفظ کرد.
وی در جوانی در سمنان نزد شیخ علاءالدوله سمنانی آموزش دید. وی اندکی قبل از درگذشت شیخ علاءالدوله به همراه میر سید علی همدانی، سمنان را ترک کرد. او در سن ۲۳ سالگی به هندوستان رفت و در نزد شیخ علاءالدین بنگالی به شاگردی پرداخت. جهانگیر سمنانی یک کبروی بود که پس از سکونت در کچهوچه ( Kichawcha ) در شرق سلطان نشین جوانپور در هند، شاخهٔ اشرفیه از سلسلهٔ کبرویه را بنیاد نهاد.
وی در سال ۸۰۸ هجری قمری درگذشت. در برخی منابع تاریخ درگذشت وی ۸۲۹ هجری قمری مصادف با ۱۴۲۵ میلادی ذکر شده است.
وی یکی از مریدان خاص مخدوم سیدجلال جهانیان جهانگشت بود. بدیع الدّین قطب المَدار ( معروف به شاه مدار، یکی از برجسته ترین مشایخ هند ) در یکی از سفرهای زیارتی به مکه همسفر سمنانی بود. سمنانی هنگام مسافرت خود به شیراز با حافظ دیدار کرد و هر دو با همدیگر راز و نیاز داشتند. در لطایف اشرفی که مجموعه سخنان سمنانی است، چندین جا از این ملاقات صحبت شده است.
لطایف اشرفی او به دستیاری مریدش، نظام حاجی یمنی، گرد آورده شد. همچنین از جهانگیر سمنانی ۷۵ نامه به جای مانده است که حاجی نام مہشور پسر و جانشین او در ۸۶۹ هجری آنها را گرد آورد که به نام «مکتوبات اشرفی» خوانده می شود. دیگر آثار او از این قرارند:
• بشارت المریدین ( در تصوف )
• سلوة العاشقین
• سکینة المشتاقین
