[ویکی اهل البیت] سید ابوالقاسم داود الموسوی، معروف به موسوی دامغانی، فرزند سید محمد است و در سال 1323 ه.ش در روستای حسن آباد از توابع دامغان در خانواده مذهبی و شیفته اهل بیت علیهم السلام متولد شد.
جد ابوالقاسم مرحوم کربلایی سید حاجی بود که ابتدا در خور و بیابانک زندگی می کرد، اما بر اثر ظلم و ستم خوانین، از آن جا کوچ کرد و پس از طی، حدود 300 کیلومتر راه کویر، به حسن آباد رسید و در آن جا مقیم شد. او از استادن قرآن در منطقه بود و سالیان متمادی به تعلیم کتاب الهی برگزاری جلسات قرائت قرآن اشتغال داشت.
سید محمد، پدر سید ابوالقاسم پس از چهل سال اشتغال به کشاورزی در روستای حسن آباد، به شهر مقدس قم مهاجرت نمود و به پیروی از پدر بزرگوارش مرحوم سید حاجی، در این شهر به تعلیم قرآن مشغول شد. سید محمد، با این که در این اواخر از یک چشم نابینا شد، بیش از 85 سال از عمر شریفش می گذرد، باز هم سعی می کرد اوقات زندگیش را با تعلیم قرآن به جوانان و نوجوانان روشنی بخشد.
از وی سه فرزند پسر به نام های سید جعفر (سالیان طولانی است در مدرسه فیضیه در خدمت علما و روحانیان می باشد) شهید ابوالقاسم (این نوشتار در یاد و خاطره او به رشته تحریر درآمده است) و سید ابوالفضل (در شورای سیاست گذاری ائمه جمعه، در تهران مشغول به خدمت است) به یادگار مانده است.
سید از کودکی طبعی بلند و همتی والا و علاقه ای شدید به فراگیری علوم اسلامی داشت، بدین جهت، پس از گذراندن دوران ابتدایی تحصیل در حسن آباد، در سال 1337 ه.ش و در حالی که بیش از 14 سال نداشت، به دامغان آمد و در یکی از مدارس علمیه آن شهر، مشغول تحصیل شد.
سید ابوالقاسم در سال 1341 ه.ش برای ادامه تحصیل عازم قم شد، و در مدرسه حجتیه، ساکن گردید. در همین سال لباس مقدس روحانیت به تن کرد و سفرهای تبلیغی اش را آغاز نمود. او سعی داشت به مناطقی سفر کند که کمتر کسی بدانجا می رود. لذا با دوچرخه به روستاهایی می رفت که حتی از جاده نیز محروم بودند. وی از ابتدای ورود به شهر مقدس قم، شیفته حضرت امام خمینی گشت تا آن جا که مرتب به بیت ایشان رفت و آمد می کرد و اکثر شب ها به نماز جماعت آن حضرت حاضر می شد.
جد ابوالقاسم مرحوم کربلایی سید حاجی بود که ابتدا در خور و بیابانک زندگی می کرد، اما بر اثر ظلم و ستم خوانین، از آن جا کوچ کرد و پس از طی، حدود 300 کیلومتر راه کویر، به حسن آباد رسید و در آن جا مقیم شد. او از استادن قرآن در منطقه بود و سالیان متمادی به تعلیم کتاب الهی برگزاری جلسات قرائت قرآن اشتغال داشت.
سید محمد، پدر سید ابوالقاسم پس از چهل سال اشتغال به کشاورزی در روستای حسن آباد، به شهر مقدس قم مهاجرت نمود و به پیروی از پدر بزرگوارش مرحوم سید حاجی، در این شهر به تعلیم قرآن مشغول شد. سید محمد، با این که در این اواخر از یک چشم نابینا شد، بیش از 85 سال از عمر شریفش می گذرد، باز هم سعی می کرد اوقات زندگیش را با تعلیم قرآن به جوانان و نوجوانان روشنی بخشد.
از وی سه فرزند پسر به نام های سید جعفر (سالیان طولانی است در مدرسه فیضیه در خدمت علما و روحانیان می باشد) شهید ابوالقاسم (این نوشتار در یاد و خاطره او به رشته تحریر درآمده است) و سید ابوالفضل (در شورای سیاست گذاری ائمه جمعه، در تهران مشغول به خدمت است) به یادگار مانده است.
سید از کودکی طبعی بلند و همتی والا و علاقه ای شدید به فراگیری علوم اسلامی داشت، بدین جهت، پس از گذراندن دوران ابتدایی تحصیل در حسن آباد، در سال 1337 ه.ش و در حالی که بیش از 14 سال نداشت، به دامغان آمد و در یکی از مدارس علمیه آن شهر، مشغول تحصیل شد.
سید ابوالقاسم در سال 1341 ه.ش برای ادامه تحصیل عازم قم شد، و در مدرسه حجتیه، ساکن گردید. در همین سال لباس مقدس روحانیت به تن کرد و سفرهای تبلیغی اش را آغاز نمود. او سعی داشت به مناطقی سفر کند که کمتر کسی بدانجا می رود. لذا با دوچرخه به روستاهایی می رفت که حتی از جاده نیز محروم بودند. وی از ابتدای ورود به شهر مقدس قم، شیفته حضرت امام خمینی گشت تا آن جا که مرتب به بیت ایشان رفت و آمد می کرد و اکثر شب ها به نماز جماعت آن حضرت حاضر می شد.