سید ابوالحسن مختاباد ( ۲۲ دی ۱۳۴۸ – ۲ بهمن ۱۴۰۱ ) نویسنده، منتقد، پژوهشگر موسیقی و روزنامه نگار ایرانی بود. او برادر عبدالحسین مختاباد بود.
دوران ابتدایی و راهنمایی را در روستا و دبیرستان را در دبیرستان ۱۵ خرداد ساری گذراند. ابتدا در رشته حسابداری در دانشگاه علامه طباطبایی مشغول تحصیل شد و سپس گرایش مدیریت را در همان دانشگاه انتخاب کرد و از این رشته با درجه کارشناسی فارغ التحصیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
در تابستان سال ۱۳۷۲ به کار در نشریه تازه تاسیس ری به مدیرمسئولی احمد پورنجاتی مشغول شد. بهمن همان سال با کار در بولتن جشنواره تئاتر فجر، کار حرفه ای خود را آغاز کرد و سپس در بهار سال ۱۳۷۳، به عنوان عضو تحریریه روزنامه همشهری وارد این روزنامه شد و در همشهری آنلاین کار می کرد. او مدتی با کتاب هفته، روزنامه کارگزاران، روزنامه صبح امروز، روزنامه آفتاب امروز ( دبیر گروه اندیشه ) ، خبرنامه خانه موسیقی ( سردبیر ) ، هفته نامه آتیه ( زیر نظر سازمان تأمین اجتماعی به عنوان دبیر گروه ادب و هنر ) و انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران ( سردبیر سایت ) همکاری داشت.
او در بهمن ۱۳۹۱، از پایان نامه دوره کارشناسی ارشد خود در رشته علوم ارتباطات اجتماعی با موضوع «نقش اخلاق حرفه ای در توسعه روزنامه نگاری از دیدگاه سردبیران مطبوعات و استادان علوم ارتباطات» دفاع کرد.
مختاباد فعالیت صنفی در حوزه موسیقی را با انتخاب به عنوان بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در سال ۸۱ آغاز کرد و سپس در کنار سردبیری نشریه خبری این نهاد، در دوره های بعد به عنوان عضو ( ۱۳۸۳–۱۳۸۵ ) ، نایب رئیس ( ۱۳۸۵–۱۳۸۷ ) و رئیس هیئت مدیره ( ۱۳۸۷–۱۳۸۹ ) این کانون انتخاب شد.
در این دوره او دبیری سمینار بررسی سه دهه موسیقی ایران را در ۷ میزگرد در جشنواره موسیقی فجر سال ۱۳۸۷بر عهده داشت که به درخواست کامبیز روشن روان به عنوان دبیر جشنواره این میزگردها را برگزار کرد.
او همچنین دو دوره متوالی از سوی مجمع عمومی خانه موسیقی به عنوان بازرس اصلی این نهاد صنفی انتخاب شد.
مختاباد در سال ۱۳۸۹ و به رغم آنکه خود مسئولیت برگزاری ۱۶ مجمع عمومی خانه موسیقی را عهده دار بود، از شرکت و نامزدی در دوره بعدی خودداری کرد. بعدها او به عنوان یکی از منتقدان اصلی خانه موسیقی به نقد این نهاد پرداخت که بعدها به ماجرایی جنجالی در سال ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ در فضای موسیقی ایران انجامید. به باور مختاباد هیئت مدیره خانه موسیقی و شورای عالی آن تخلفات اساسنامه ای و قانونی متعددی داشتند و ادامه فعالیت آن ها بعد از سال ۱۳۹۱ غیرقانونی بود.
دوران ابتدایی و راهنمایی را در روستا و دبیرستان را در دبیرستان ۱۵ خرداد ساری گذراند. ابتدا در رشته حسابداری در دانشگاه علامه طباطبایی مشغول تحصیل شد و سپس گرایش مدیریت را در همان دانشگاه انتخاب کرد و از این رشته با درجه کارشناسی فارغ التحصیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
در تابستان سال ۱۳۷۲ به کار در نشریه تازه تاسیس ری به مدیرمسئولی احمد پورنجاتی مشغول شد. بهمن همان سال با کار در بولتن جشنواره تئاتر فجر، کار حرفه ای خود را آغاز کرد و سپس در بهار سال ۱۳۷۳، به عنوان عضو تحریریه روزنامه همشهری وارد این روزنامه شد و در همشهری آنلاین کار می کرد. او مدتی با کتاب هفته، روزنامه کارگزاران، روزنامه صبح امروز، روزنامه آفتاب امروز ( دبیر گروه اندیشه ) ، خبرنامه خانه موسیقی ( سردبیر ) ، هفته نامه آتیه ( زیر نظر سازمان تأمین اجتماعی به عنوان دبیر گروه ادب و هنر ) و انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران ( سردبیر سایت ) همکاری داشت.
او در بهمن ۱۳۹۱، از پایان نامه دوره کارشناسی ارشد خود در رشته علوم ارتباطات اجتماعی با موضوع «نقش اخلاق حرفه ای در توسعه روزنامه نگاری از دیدگاه سردبیران مطبوعات و استادان علوم ارتباطات» دفاع کرد.
مختاباد فعالیت صنفی در حوزه موسیقی را با انتخاب به عنوان بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در سال ۸۱ آغاز کرد و سپس در کنار سردبیری نشریه خبری این نهاد، در دوره های بعد به عنوان عضو ( ۱۳۸۳–۱۳۸۵ ) ، نایب رئیس ( ۱۳۸۵–۱۳۸۷ ) و رئیس هیئت مدیره ( ۱۳۸۷–۱۳۸۹ ) این کانون انتخاب شد.
در این دوره او دبیری سمینار بررسی سه دهه موسیقی ایران را در ۷ میزگرد در جشنواره موسیقی فجر سال ۱۳۸۷بر عهده داشت که به درخواست کامبیز روشن روان به عنوان دبیر جشنواره این میزگردها را برگزار کرد.
او همچنین دو دوره متوالی از سوی مجمع عمومی خانه موسیقی به عنوان بازرس اصلی این نهاد صنفی انتخاب شد.
مختاباد در سال ۱۳۸۹ و به رغم آنکه خود مسئولیت برگزاری ۱۶ مجمع عمومی خانه موسیقی را عهده دار بود، از شرکت و نامزدی در دوره بعدی خودداری کرد. بعدها او به عنوان یکی از منتقدان اصلی خانه موسیقی به نقد این نهاد پرداخت که بعدها به ماجرایی جنجالی در سال ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ در فضای موسیقی ایران انجامید. به باور مختاباد هیئت مدیره خانه موسیقی و شورای عالی آن تخلفات اساسنامه ای و قانونی متعددی داشتند و ادامه فعالیت آن ها بعد از سال ۱۳۹۱ غیرقانونی بود.
