سیجی اوزاوا ( انگلیسی: Seiji Ozawa؛ ۱ سپتامبر ۱۹۳۵ – ۶ فوریۀ ۲۰۲۴ ) ، رهبر ارکستر اهل ژاپن، شناخته شده به خاطر همکاری با «ارکستر سمفونیک سان فرانسیکو»، ارکستر سمفونیک تورنتو و ارکستر سمفونیک بوستون بود. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور ( شوالیه ) ، پرمیوم ایمپریاله، نشان دوستی، جایزه امی، و جایزه مرکز کندی شده است.
سیجی اوزاوا در اول سپتامبر سال ۱۹۳۵، از والدینی ژاپنی در شهر شن یانگ واقع در ژاپن متولد شد. هنگامی که خانواده وی در سال ۱۹۴۴ به ژاپن بازگشتند، او تحصیلِ پیانو را با نوبورو تویوماسو[ الف] شروع کرد و با علاقه به مطالعهٔ آثار یوهان سباستین باخ پرداخت. اوزاوا پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان «سیجی جونیور»[ ب] در سال ۱۹۵۰، در یک بازی راگبی دچار پیچیدگی انگشت خود شد و قادر به ادامه آموختن پیانو نشد. [ ۱] از این رو معلم وی هیدئو سایتو[ پ] در «مدرسهٔ موسیقی توهو گاکوئن»[ ت] او را به اجرای کنسرتو پیانوی شماره ۵ بتهوون دعوت کرد که در نهایت تمرکز موسیقی وی از پیانو به رهبری ارکستر تغییر کرد. [ ۲]
تقریباً یک دهه پس از مصدومیت ورزشی، اوزاوا در مسابقات بین المللی رهبران ارکستر در بزانسون فرانسه، جایزهٔ اول را بدست آورد. [ ۳] موفقیت وی در آنجا منجر به دعوت از او توسط چارلز مونچ[ ث] ( رهبر ارکستر ) و سپس مدیر ارکستر سمفونیک بوستون، برای حضور در «مرکز موسیقی برکشایر»[ ج] ( امروزه «مرکز موسیقی تنگلوود»[ چ] ) شد و در آنجا همراه با پیر مونتوکس[ ح] به تحصیل ادامه داد. [ ۴] در سال ۱۹۶۰، اندکی پس از ورودش، اوزاوا جایزهٔ سرگئی کوسیویتسکی را برای بهترین رهبر برجستهٔ دانشجویی ( بالاترین افتخار تنگلوود ) را کسب کرد. او با دریافت بورس تحصیلی، برای تحصیل در رشته موسیقی با رهبر مشهور اتریشی هربرت فون کارایان، به برلین غربی نقل مکان کرد. اوزوا تحت هدایتِ کارایان، توجه رهبر برجسته لئونارد برنستاین را نیز به خود جلب کرد، پس از آن برنشتاین وی را به عنوان دستیار رهبر در فیلارمونیک نیویورک منصوب کرد و در طی سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۵ در آنجاخدمت کرد. [ ۳] وی در حالی که با فیلارمونیک نیویورک همکاری می کرد، اولین کنسرت حرفه ای خود را با «ارکستر سمفونیک سان فرانسیسکو» در سال ۱۹۶۲ انجام داد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیجی اوزاوا در اول سپتامبر سال ۱۹۳۵، از والدینی ژاپنی در شهر شن یانگ واقع در ژاپن متولد شد. هنگامی که خانواده وی در سال ۱۹۴۴ به ژاپن بازگشتند، او تحصیلِ پیانو را با نوبورو تویوماسو[ الف] شروع کرد و با علاقه به مطالعهٔ آثار یوهان سباستین باخ پرداخت. اوزاوا پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان «سیجی جونیور»[ ب] در سال ۱۹۵۰، در یک بازی راگبی دچار پیچیدگی انگشت خود شد و قادر به ادامه آموختن پیانو نشد. [ ۱] از این رو معلم وی هیدئو سایتو[ پ] در «مدرسهٔ موسیقی توهو گاکوئن»[ ت] او را به اجرای کنسرتو پیانوی شماره ۵ بتهوون دعوت کرد که در نهایت تمرکز موسیقی وی از پیانو به رهبری ارکستر تغییر کرد. [ ۲]
تقریباً یک دهه پس از مصدومیت ورزشی، اوزاوا در مسابقات بین المللی رهبران ارکستر در بزانسون فرانسه، جایزهٔ اول را بدست آورد. [ ۳] موفقیت وی در آنجا منجر به دعوت از او توسط چارلز مونچ[ ث] ( رهبر ارکستر ) و سپس مدیر ارکستر سمفونیک بوستون، برای حضور در «مرکز موسیقی برکشایر»[ ج] ( امروزه «مرکز موسیقی تنگلوود»[ چ] ) شد و در آنجا همراه با پیر مونتوکس[ ح] به تحصیل ادامه داد. [ ۴] در سال ۱۹۶۰، اندکی پس از ورودش، اوزاوا جایزهٔ سرگئی کوسیویتسکی را برای بهترین رهبر برجستهٔ دانشجویی ( بالاترین افتخار تنگلوود ) را کسب کرد. او با دریافت بورس تحصیلی، برای تحصیل در رشته موسیقی با رهبر مشهور اتریشی هربرت فون کارایان، به برلین غربی نقل مکان کرد. اوزوا تحت هدایتِ کارایان، توجه رهبر برجسته لئونارد برنستاین را نیز به خود جلب کرد، پس از آن برنشتاین وی را به عنوان دستیار رهبر در فیلارمونیک نیویورک منصوب کرد و در طی سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۵ در آنجاخدمت کرد. [ ۳] وی در حالی که با فیلارمونیک نیویورک همکاری می کرد، اولین کنسرت حرفه ای خود را با «ارکستر سمفونیک سان فرانسیسکو» در سال ۱۹۶۲ انجام داد. [ ۵]
wiki: سیجی اوزاوا