سیتومگالوویروس ( به انگلیسی: Cytomegalovirus ) یک سرده از ویروس های ردهٔ هرپس ویرالس، در زیرخانواده بتا از خانواده هرپس ویریده است. میزبان های طبیعی آن نخستی هایی چون میمون و انسان هستند. گونه ای که انسان را آلوده می کند معمولاً HHV - 5 یا CMV انسانی نامیده می شود. [ ۲] بیماری هایی که «HHV - 5» در آن نقش دارد مونونوکلئوز عفونی را نیز شامل می شود. ریشه این واژه از زبان یونانی گرفته شده و سیتو به معنای سلول و مگال به معنای بزرگ است.
این ویروس، که بزرگترین عضو خانواده هرپس ویروسان به شمار می رود، دارای DNA دو رشته ای حاوی بیش از kbp۲۴۰ و قابلیت کدگذاری بیش از ۲۰۰ فراورده پروتئین اساسی است، که عملکرد بسیاری از این پروتئین ها هنوز به خوبی شناخته نشده است. مشابه سایر هرپس ویروس ها کپسید ویروس توسط یک پوسته خارجی حاوی دو لایه لیپید احاطه شده که حاوی پروتئین های کد شده ویروسی هستند، و اهمیت بسیاری از نظر طراحی واکسن های ضد ویروس دارند.
از نظر پاتولوژی مشخصه کلاسیک شناخت CMV در بافت ها، وجود سلول های بزرگ ( سیتومگالیک ) و حاوی انکلوزیون های داخل هسته ای می باشد، که در زیر میکروسکوپ نمای شبیه چشم جغد owl’s eyes را ایجاد می کنند، و مشاهده آن ها قویاً به نفع عفونت فعال CMV است. CMV تمایل به آلوده سازی سلول های منونوکلوئر و لنفوسیت دارد، و در موارد منتشر بیماری شواهد عفونت را در اغلب ارگان ها می توان مشاهده نمود.
در ایمنی علیه CMV ایمنی هومورال و سلولار هر دو نقش دارند. به نظر می رسد گلیکوپروتئینهای G و H پوسته خارجی ویروس، در تحریک ایمنی هورمورال نقش اساسی داشته باشند، ولی پاسخ های ایمنی هومورال اگرچه درکنترل عفونت شدید مؤثر هستند، قادر به مهار درگیری جفت و جنین نمی باشند. تولید سلول های آسیتوتوکسیک از طرف میزبان علیه CMV، و درگیری MHC/I نقش مهمی در کنترل عفونت دارند. هر یک از گونه های پستانداران با CMV خاص خود آلوده می شوند، لذا انسان ها تنها میزبان CMV انسانی هستند. در کشورهای در حال توسعه، اغلب کودکان در سال های کودکی با CMV تماس پیدا می کنند، و تقریباً ۱۰۰٪ بزرگسالان شواهد سرمی مثبت سابقه تماس با ویروس را نشان می دهند. در حالیکه در کشورهای توسعه یافته فقط ۵۰٪ بزرگسالان شواهد سرمی آلودگی را نشان می دهند. [ ۳]
ویروس از مادر به جنین ( از طریق جفت یا حین زایمان ) و شیر مادر، فرزند به والدین، انتشار در مهدکودک ها، پیوند بافت، و عضو، و انتقال خون ممکن است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ویروس، که بزرگترین عضو خانواده هرپس ویروسان به شمار می رود، دارای DNA دو رشته ای حاوی بیش از kbp۲۴۰ و قابلیت کدگذاری بیش از ۲۰۰ فراورده پروتئین اساسی است، که عملکرد بسیاری از این پروتئین ها هنوز به خوبی شناخته نشده است. مشابه سایر هرپس ویروس ها کپسید ویروس توسط یک پوسته خارجی حاوی دو لایه لیپید احاطه شده که حاوی پروتئین های کد شده ویروسی هستند، و اهمیت بسیاری از نظر طراحی واکسن های ضد ویروس دارند.
از نظر پاتولوژی مشخصه کلاسیک شناخت CMV در بافت ها، وجود سلول های بزرگ ( سیتومگالیک ) و حاوی انکلوزیون های داخل هسته ای می باشد، که در زیر میکروسکوپ نمای شبیه چشم جغد owl’s eyes را ایجاد می کنند، و مشاهده آن ها قویاً به نفع عفونت فعال CMV است. CMV تمایل به آلوده سازی سلول های منونوکلوئر و لنفوسیت دارد، و در موارد منتشر بیماری شواهد عفونت را در اغلب ارگان ها می توان مشاهده نمود.
در ایمنی علیه CMV ایمنی هومورال و سلولار هر دو نقش دارند. به نظر می رسد گلیکوپروتئینهای G و H پوسته خارجی ویروس، در تحریک ایمنی هورمورال نقش اساسی داشته باشند، ولی پاسخ های ایمنی هومورال اگرچه درکنترل عفونت شدید مؤثر هستند، قادر به مهار درگیری جفت و جنین نمی باشند. تولید سلول های آسیتوتوکسیک از طرف میزبان علیه CMV، و درگیری MHC/I نقش مهمی در کنترل عفونت دارند. هر یک از گونه های پستانداران با CMV خاص خود آلوده می شوند، لذا انسان ها تنها میزبان CMV انسانی هستند. در کشورهای در حال توسعه، اغلب کودکان در سال های کودکی با CMV تماس پیدا می کنند، و تقریباً ۱۰۰٪ بزرگسالان شواهد سرمی مثبت سابقه تماس با ویروس را نشان می دهند. در حالیکه در کشورهای توسعه یافته فقط ۵۰٪ بزرگسالان شواهد سرمی آلودگی را نشان می دهند. [ ۳]
ویروس از مادر به جنین ( از طریق جفت یا حین زایمان ) و شیر مادر، فرزند به والدین، انتشار در مهدکودک ها، پیوند بافت، و عضو، و انتقال خون ممکن است.
wiki: سیتومگالوویروس