سیْبورگ، گلِن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۹)(Seaborg, Glenn)
سیْبورگ، گلِن
متخصص امریکایی شیمی هسته ای. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۵۱ را به همراه همکارش ادوین مک میلان و به سبب کشف پلوتونیوم و تحقیق در زمینۀ عناصر فرااورانیوم به دست آورد. عناصر فرااورانیوم همگی پرتوزایند و هیچ کدام به مقدار قابل توجه در طبیعت یافت نمی شوند. این عناصر از طریق واکنش های تبدیل هسته ای تولید می شوند. سیبورگ به شناسایی برخی از عناصر کمک کرد که عبارت اند از پلوتونیوم با عدد اتمی ۹۴ (۱۹۴۰)، آمریسیم با عدد اتمی ۹۵ (از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵)، کوریوم با عدد اتمی ۹۶ (۱۹۴۴)، برکلیم با عدد اتمی ۹۷ (۱۹۴۹)، کالیفرنیوم با عدد اتمی ۹۸ (۱۹۵۰)، اینشتانیوم با عدد اتمی ۹۹ (۱۹۵۲)، فرمیوم با عدد اتمی ۱۰۰ (۱۹۵۲)، مندلیفیوم با عدد اتمی ۱۰۱ (۱۹۵۵)، و نوبلیوم با عدد اتمی ۱۰۲ (۱۹۵۸). در ایشپمینگِ میشیگان زاده شد و در دانشگاه کالیفرنیا درس خواند. در جنگ جهانی دوم، مدّتی در آزمایشگاه متالورژی دانشگاه شیکاگو مشغول کار بود، جایی که بسیاری از تحقیقات اولیه در زمینۀ بمب اتمی در آن جا صورت گرفت. استاد شیمی دانشگاه برکلی کالیفرنیا و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱، رئیس کمیسیون انرژی اتمی بود و به رشد سریع صنایع هسته ای امریکا کمک کرد. به سبب مدیریت در توسعۀ شیمی هسته ای و انرژی اتمی، جایزه انریکو فرمی را در ۱۹۵۹ دریافت کرد. در ۱۹۷۱، بار دیگر به محیط دانشگاهی برکلی بازگشت. در ۱۹۷۹، مدال پریسلیِ انجمن شیمی امریکا و در ۱۹۸۲، جایزه هنری دو ولف اسمایت را از انجمن هسته ای امریکا دریافت کرد. در ۱۹۸۴، جایزۀ آکتینید را نیز به دست آورد. در ۱۹۹۷، صدوششمین عنصر رسماً با نام سیبورگیوم نام گذاری شد، این نخستین بار بود که عنصری را به افتخار شخصی زنده نام گذاری می کردند.
سیْبورگ، گلِن
متخصص امریکایی شیمی هسته ای. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۵۱ را به همراه همکارش ادوین مک میلان و به سبب کشف پلوتونیوم و تحقیق در زمینۀ عناصر فرااورانیوم به دست آورد. عناصر فرااورانیوم همگی پرتوزایند و هیچ کدام به مقدار قابل توجه در طبیعت یافت نمی شوند. این عناصر از طریق واکنش های تبدیل هسته ای تولید می شوند. سیبورگ به شناسایی برخی از عناصر کمک کرد که عبارت اند از پلوتونیوم با عدد اتمی ۹۴ (۱۹۴۰)، آمریسیم با عدد اتمی ۹۵ (از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵)، کوریوم با عدد اتمی ۹۶ (۱۹۴۴)، برکلیم با عدد اتمی ۹۷ (۱۹۴۹)، کالیفرنیوم با عدد اتمی ۹۸ (۱۹۵۰)، اینشتانیوم با عدد اتمی ۹۹ (۱۹۵۲)، فرمیوم با عدد اتمی ۱۰۰ (۱۹۵۲)، مندلیفیوم با عدد اتمی ۱۰۱ (۱۹۵۵)، و نوبلیوم با عدد اتمی ۱۰۲ (۱۹۵۸). در ایشپمینگِ میشیگان زاده شد و در دانشگاه کالیفرنیا درس خواند. در جنگ جهانی دوم، مدّتی در آزمایشگاه متالورژی دانشگاه شیکاگو مشغول کار بود، جایی که بسیاری از تحقیقات اولیه در زمینۀ بمب اتمی در آن جا صورت گرفت. استاد شیمی دانشگاه برکلی کالیفرنیا و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱، رئیس کمیسیون انرژی اتمی بود و به رشد سریع صنایع هسته ای امریکا کمک کرد. به سبب مدیریت در توسعۀ شیمی هسته ای و انرژی اتمی، جایزه انریکو فرمی را در ۱۹۵۹ دریافت کرد. در ۱۹۷۱، بار دیگر به محیط دانشگاهی برکلی بازگشت. در ۱۹۷۹، مدال پریسلیِ انجمن شیمی امریکا و در ۱۹۸۲، جایزه هنری دو ولف اسمایت را از انجمن هسته ای امریکا دریافت کرد. در ۱۹۸۴، جایزۀ آکتینید را نیز به دست آورد. در ۱۹۹۷، صدوششمین عنصر رسماً با نام سیبورگیوم نام گذاری شد، این نخستین بار بود که عنصری را به افتخار شخصی زنده نام گذاری می کردند.
wikijoo: سیبورگ،_گلن_(۱۹۱۲ـ۱۹۹۹)