سیاوش نورپور ( زادهٔ ۲۸ آذر ۱۳۲۸ – درگذشتهٔ ۲۶ تیر ۱۴۰۱ ) آهنگساز، مدرس موسیقی، نوازندهٔ تار، سه تار و تنبور کُرد اهل ایران بود. تصنیف «مردانِ خدا» از آثار او است. وی همچنین بنیان گذار و سرپرست گروه موسیقی مشتاق بود.
... [مشاهده متن کامل]
سیاوش نورپور ۲۸ آذر سال ۱۳۲۸ در محلهٔ فیض آباد کرمانشاه متولد شد. فراگیری موسیقی را از ۷ سالگی آغاز کرد. هنگامی که پدرش استعداد و علاقهٔ او به موسیقی را دید، وی را نزد غلام زنده دل، از شاگردان درویش خان در کرمانشاه برد. او از ده سالگی در کلاس های غلام زنده دل شرکت کرد و پس از آن از آموزش های حاجی خان ناظری و فرزندش کیخسرو پورناظری بهره برد. او از سال ۱۳۵۰ ردیف های موسیقی ایرانی را نزد منصور معارفی فراگرفت و تا سال ۱۳۵۳ با ارکستر فرهنگ و هنر کرمانشاه به همکاری پرداخت. او همچنین سلفژ را از «شهرستانی» و محمد اوشال، اصول شعر و مطالعه بر روی کتاب بحورالالحان اثر فرصت الدوله شیرازی و کتاب های عبدالقادر مراغه ای و ابونصر فارابی را از احمد اردلان، شعر و آواز و شیوهٔ مثنوی خوانی و دیکتهٔ آوازی را از ابراهیم کیمند و کتاب های هنرستان موسیقی را از علی نظری آموخت. وی طی سه دوره، در مسابقات تارِ اردوی رامسر در سطح استان به مقام نخست دست یافت و در سال ۱۳۴۹ با حضور در اردو، از کلاس های فشردهٔ تار علی اکبر شهنازی بهره برد.
سیاوش نورپور به پیشنهاد نورعلی برومند، به جمع آوری آثار موسیقی کُردی پرداخت که در آلبوم های موسیقی نظیر مهرنوشان ( تکنوازی تار و سه تار ) ، دنگ دل با صدای حشمت الله لرنژاد و حسین البرزی، ارمغانی از باختران با صدای بهروز کریمی و صدای سخن عشق با صدای شهرام ناظری، اجرا و شنیده شد.
او در سال ۱۳۵۸ با همراهی و نظارت مسعود زنگنه در مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی، گروه تنبورنوازان را تشکیل داد و تصنیف «باز هوای وطنم آرزوست» را که از ملودی های درویش های قادری کردستان بود، در آواز بیات اصفهان تنظیم و با صدای حشمت الله لرنژاد ضبط کرد. پس از آن به مدت ۱۰ شب، همراه با گروه تنبورنوازان به خوانندگی سید جلال الدین محمدیان در تالار وحدت تهران به اجرای برنامه پرداخت.
در سال ۱۳۵۹، گروه تنبورنوازان شمس با همراهی هنرمندانی همچون کیخسرو پورناظری ( سرپرست گروه ) ، سیاوش نورپور، سید خلیل عالی نژاد، علی اکبر مرادی، گل نظر عزیزی و شهرام ناظری تشکیل شد و نخستین کنسرت خود را با خوانندگی سید جلال الدین محمدیان در تهران به روی صحنه برد. سیاوش نورپور در همین سال، تصنیف های «باز هوای وطنم» و «مردان خدا» را با صدای شهرام ناظری در رادیو ایران ضبط کرد که پس از اینکه کیخسرو پورناظری یک بند به آن اضافه کرد، در آلبوم صدای سخن عشق نیز منتشر شد. او پس از جدایی از گروه تنبورنوازان شمس، به صورت پراکنده آثاری را در صدا و سیمای کرمانشاه اجرا و ضبط کرد و همچنین به تدریس موسیقی پرداخت. وی در سال ۱۳۶۸ به همراه تعدادی از شاگردان خود گروه موسیقی مشتاق را تشکیل داد و در تالار وحدت تهران به روی صحنه رفت. پس از آن همراه با این گروه، کنسرت های متعددی در نقاط مختلف ایران به خوانندگی حشمت الله لرنژاد، حسین البرزی، علی علیئی و مجتبی زرین ماه برگزار کرد. گروه مشتاق تا زمان درگذشت حشمت الله لرنژاد در سال ۱۳۷۴، به فعالیت های خود ادامه داد.
... [مشاهده متن کامل]
سیاوش نورپور ۲۸ آذر سال ۱۳۲۸ در محلهٔ فیض آباد کرمانشاه متولد شد. فراگیری موسیقی را از ۷ سالگی آغاز کرد. هنگامی که پدرش استعداد و علاقهٔ او به موسیقی را دید، وی را نزد غلام زنده دل، از شاگردان درویش خان در کرمانشاه برد. او از ده سالگی در کلاس های غلام زنده دل شرکت کرد و پس از آن از آموزش های حاجی خان ناظری و فرزندش کیخسرو پورناظری بهره برد. او از سال ۱۳۵۰ ردیف های موسیقی ایرانی را نزد منصور معارفی فراگرفت و تا سال ۱۳۵۳ با ارکستر فرهنگ و هنر کرمانشاه به همکاری پرداخت. او همچنین سلفژ را از «شهرستانی» و محمد اوشال، اصول شعر و مطالعه بر روی کتاب بحورالالحان اثر فرصت الدوله شیرازی و کتاب های عبدالقادر مراغه ای و ابونصر فارابی را از احمد اردلان، شعر و آواز و شیوهٔ مثنوی خوانی و دیکتهٔ آوازی را از ابراهیم کیمند و کتاب های هنرستان موسیقی را از علی نظری آموخت. وی طی سه دوره، در مسابقات تارِ اردوی رامسر در سطح استان به مقام نخست دست یافت و در سال ۱۳۴۹ با حضور در اردو، از کلاس های فشردهٔ تار علی اکبر شهنازی بهره برد.
سیاوش نورپور به پیشنهاد نورعلی برومند، به جمع آوری آثار موسیقی کُردی پرداخت که در آلبوم های موسیقی نظیر مهرنوشان ( تکنوازی تار و سه تار ) ، دنگ دل با صدای حشمت الله لرنژاد و حسین البرزی، ارمغانی از باختران با صدای بهروز کریمی و صدای سخن عشق با صدای شهرام ناظری، اجرا و شنیده شد.
او در سال ۱۳۵۸ با همراهی و نظارت مسعود زنگنه در مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی، گروه تنبورنوازان را تشکیل داد و تصنیف «باز هوای وطنم آرزوست» را که از ملودی های درویش های قادری کردستان بود، در آواز بیات اصفهان تنظیم و با صدای حشمت الله لرنژاد ضبط کرد. پس از آن به مدت ۱۰ شب، همراه با گروه تنبورنوازان به خوانندگی سید جلال الدین محمدیان در تالار وحدت تهران به اجرای برنامه پرداخت.
در سال ۱۳۵۹، گروه تنبورنوازان شمس با همراهی هنرمندانی همچون کیخسرو پورناظری ( سرپرست گروه ) ، سیاوش نورپور، سید خلیل عالی نژاد، علی اکبر مرادی، گل نظر عزیزی و شهرام ناظری تشکیل شد و نخستین کنسرت خود را با خوانندگی سید جلال الدین محمدیان در تهران به روی صحنه برد. سیاوش نورپور در همین سال، تصنیف های «باز هوای وطنم» و «مردان خدا» را با صدای شهرام ناظری در رادیو ایران ضبط کرد که پس از اینکه کیخسرو پورناظری یک بند به آن اضافه کرد، در آلبوم صدای سخن عشق نیز منتشر شد. او پس از جدایی از گروه تنبورنوازان شمس، به صورت پراکنده آثاری را در صدا و سیمای کرمانشاه اجرا و ضبط کرد و همچنین به تدریس موسیقی پرداخت. وی در سال ۱۳۶۸ به همراه تعدادی از شاگردان خود گروه موسیقی مشتاق را تشکیل داد و در تالار وحدت تهران به روی صحنه رفت. پس از آن همراه با این گروه، کنسرت های متعددی در نقاط مختلف ایران به خوانندگی حشمت الله لرنژاد، حسین البرزی، علی علیئی و مجتبی زرین ماه برگزار کرد. گروه مشتاق تا زمان درگذشت حشمت الله لرنژاد در سال ۱۳۷۴، به فعالیت های خود ادامه داد.
