سیاوش بیضایی ( زادهٔ ۱۳۳۲ ه. خ ) موسیقی دان، آهنگساز، نوازندهٔ پیانو، نویسنده، اتنوموزیکولوگ و مدرس موسیقی، اهل ایران است. وی بیشتر تحصیلات آکادمیک خود را در رشته های آهنگسازی، موسیقی الکترونیک و اتنوموزیکولوژی تا مقطع دکترا را در کشور آلمان گذرانده است. فعالیت های بیضایی در سه بخش آهنگسازی و تنظیم، تدریس موسیقی، تألیف و ترجمهٔ کتاب های تئوریک موسیقی، تقسیم می شود. آثار او شامل آهنگسازی و تنظیم ده ها ترانهٔ محلی و ملی برای پیانو، آنسامبل های گوناگون و ارکستر است که تنظیم «نخستین سرود ملی ایران» اثر آلفرد ژان باتیست لومر و «سر اومد زمستون» بر روی ملودی محلی ارمنی، با صدای شقایق کمالی از آن جمله اند.
... [مشاهده متن کامل]
سیاوش بیضایی در سال ۱۳۳۲ متولد شد. در سال ۱۳۶۳ به آلمان رفت و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ آهنگسازی دنبال کرد. او در سال ۱۳۷۳ در مقطع کارشناسی ارشد، از دانشگاه موسیقی دتمولد آلمان فارغ التحصیل شد. پس از آن به تحصیل در رشتهٔ موسیقی الکترونیک مشغول شد و در سال ۱۳۷۷ مدرک کارشناسی ارشد این رشته را از دانشگاه هنر فولک وانگِ آلمان دریافت کرد. سیاوش بیضایی به منظور تکمیل آموخته های موسیقی خود، به تحصیل در رشتهٔ اتنوموزیکولوژی پرداخت و سال ۱۳۸۷ در مقطعِ دکترا، از دانشگاه وورتسبورگ فارغ التحصیل شد. عنوانِ پایان نامهٔ دکترای او «رویکردی به نظریهٔ هارمونی در موسیقی هنری ایرانی» بود.
«نخستین سرود ملی ایران» اثر آلفرد ژان باتیست لومر برای اولین بار توسط سیاوش بیضایی در سال ۱۳۸۴ با اصلاحاتی در هارمونی و فرم و افزایش بخش هایی به آن، برای ارکستر تنظیم و نوشته شد. این اثر نخستین بار، مهر ۱۳۸۴ در تالار وحدت تهران به رهبری پیمان سلطانی و با خوانندگی سالار عقیلی اجرا شد و مورد استقبال مردم ایران قرار گرفت.
از جمله فعالیت های هنری سیاوش بیضایی، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
همکاری با انجمن ژونس موزیکال آلمان، تأسیس «آنسامبل آوازهای محلی ایرانی» در مونستر آلمان برای معرفی موسیقی محلی ایرانی در آلمان و اروپا، مدیریت استودیو تئاتر شهر گرلیتز آلمان، مدرس دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه هنر و دانشگاه تهران، دستیار علمی مؤسسه تحقیقات موسیقی دانشگاه وورتسبورگ آلمان، بنیانگذاری و سرپرستی ارکستر سمفونیک دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه هنر ( ۱۳۸۲ ) ، مدیریت «کانون موسیقی رودکی» ( ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ )
... [مشاهده متن کامل]
سیاوش بیضایی در سال ۱۳۳۲ متولد شد. در سال ۱۳۶۳ به آلمان رفت و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ آهنگسازی دنبال کرد. او در سال ۱۳۷۳ در مقطع کارشناسی ارشد، از دانشگاه موسیقی دتمولد آلمان فارغ التحصیل شد. پس از آن به تحصیل در رشتهٔ موسیقی الکترونیک مشغول شد و در سال ۱۳۷۷ مدرک کارشناسی ارشد این رشته را از دانشگاه هنر فولک وانگِ آلمان دریافت کرد. سیاوش بیضایی به منظور تکمیل آموخته های موسیقی خود، به تحصیل در رشتهٔ اتنوموزیکولوژی پرداخت و سال ۱۳۸۷ در مقطعِ دکترا، از دانشگاه وورتسبورگ فارغ التحصیل شد. عنوانِ پایان نامهٔ دکترای او «رویکردی به نظریهٔ هارمونی در موسیقی هنری ایرانی» بود.
«نخستین سرود ملی ایران» اثر آلفرد ژان باتیست لومر برای اولین بار توسط سیاوش بیضایی در سال ۱۳۸۴ با اصلاحاتی در هارمونی و فرم و افزایش بخش هایی به آن، برای ارکستر تنظیم و نوشته شد. این اثر نخستین بار، مهر ۱۳۸۴ در تالار وحدت تهران به رهبری پیمان سلطانی و با خوانندگی سالار عقیلی اجرا شد و مورد استقبال مردم ایران قرار گرفت.
از جمله فعالیت های هنری سیاوش بیضایی، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
همکاری با انجمن ژونس موزیکال آلمان، تأسیس «آنسامبل آوازهای محلی ایرانی» در مونستر آلمان برای معرفی موسیقی محلی ایرانی در آلمان و اروپا، مدیریت استودیو تئاتر شهر گرلیتز آلمان، مدرس دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه هنر و دانشگاه تهران، دستیار علمی مؤسسه تحقیقات موسیقی دانشگاه وورتسبورگ آلمان، بنیانگذاری و سرپرستی ارکستر سمفونیک دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه هنر ( ۱۳۸۲ ) ، مدیریت «کانون موسیقی رودکی» ( ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ )
