سیاوش الموتی مهندس آمریکایی - ایرانی است که به خاطر اختراع کد بلوک فضا - زمان مشهور شده است ( تکنیکی مورد استفاده در ارتباطات بدون سیم ) . اختراع او در سال ۱۹۹۷ به همراه وحید تارخ ثبت شد. کد الموتی دو آنتن انتقال بلوک کد فضا - زمان است و در استانداردهای مختلفی ساخته شده است. او ابتدا در شرکت های اینتل در گروه موبایل وایرلس CTO کار می کرد و از مارس ۲۰۱۰ مدیر گروه R& D در اپراتور موبایل وودافون شده است.
... [مشاهده متن کامل]
در ۲۰۰۲، انجمن ارتباطات IEEE او را به عنوان نویسنده یکی از ۵۷ مقاله مهم تمام تراکنش هایش در ۵۰ سال گذشته دانست.
او در گروه موبیلیتی و هدایت تکنولوژی اینتل مسئول تمام استانداردهای محصولات دارای نقشه راه بوده است؛ این شامل فروم وایمکس، IEEE 802. 16، 3GPP, OMA, WiFi و IEEE 802. 11 می شود.
الموتی در سال ۱۹۸۰، درست پس از انقلاب تحصیل خود را در دانشگاه صنعتی شریف شروع کرد، ولی پس از انقلاب فرهنگی توسط حکومت جدید پاکسازی شد و مرتد خوانده شد. الموتی در سال ۱۹۸۲ به اسپانیا گریخت و نهایتاً در سال ۱۹۸۴، در کانادا پناهندگی سیاسی گرفت. الموتی در ونکوور به کارهای مختلفی از قبیل دلیوری پیتزا، و گارسونی رستوران پرداخت. سیاوش الموتی کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۱ در رشته مهندسی برق از دانشگاه بریتیش کلمبیا ( در ونکوور کانادا ) گرفته است و هنگام تحصیل در مقطع دکترای این دانشگاه مرخصی گرفت تا به شرکت Microtel Pacific Research بپیوندد.
تا پیش از ملحق شدن به اینتل در سال ۲۰۰۴، او در شرکت های ویواتو، کادنس دیزاین، سرویس های وایرلس AT& T و ام پی آر تلتک در رده های مهندسی متفاوت کار کرده است.
الموتی بیش از ۲۰ حق اختراع در زمینه های کاربردی ارتباطات بدون سیم و طراحی سیستم های بدون سیم دارد. او مقاله ها و گزارش های زیادی در دهه گذشته در انجمن IEEE و سازمان های دیگر داشته که مخاطبان تخصصی بسیاری در سطح داخل آمریکا و نیز بین المللی داشته اند.
الموتی در سال ۲۰۲۲ برنده جایزه مارکونی شد.
... [مشاهده متن کامل]
در ۲۰۰۲، انجمن ارتباطات IEEE او را به عنوان نویسنده یکی از ۵۷ مقاله مهم تمام تراکنش هایش در ۵۰ سال گذشته دانست.
او در گروه موبیلیتی و هدایت تکنولوژی اینتل مسئول تمام استانداردهای محصولات دارای نقشه راه بوده است؛ این شامل فروم وایمکس، IEEE 802. 16، 3GPP, OMA, WiFi و IEEE 802. 11 می شود.
الموتی در سال ۱۹۸۰، درست پس از انقلاب تحصیل خود را در دانشگاه صنعتی شریف شروع کرد، ولی پس از انقلاب فرهنگی توسط حکومت جدید پاکسازی شد و مرتد خوانده شد. الموتی در سال ۱۹۸۲ به اسپانیا گریخت و نهایتاً در سال ۱۹۸۴، در کانادا پناهندگی سیاسی گرفت. الموتی در ونکوور به کارهای مختلفی از قبیل دلیوری پیتزا، و گارسونی رستوران پرداخت. سیاوش الموتی کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۱ در رشته مهندسی برق از دانشگاه بریتیش کلمبیا ( در ونکوور کانادا ) گرفته است و هنگام تحصیل در مقطع دکترای این دانشگاه مرخصی گرفت تا به شرکت Microtel Pacific Research بپیوندد.
تا پیش از ملحق شدن به اینتل در سال ۲۰۰۴، او در شرکت های ویواتو، کادنس دیزاین، سرویس های وایرلس AT& T و ام پی آر تلتک در رده های مهندسی متفاوت کار کرده است.
الموتی بیش از ۲۰ حق اختراع در زمینه های کاربردی ارتباطات بدون سیم و طراحی سیستم های بدون سیم دارد. او مقاله ها و گزارش های زیادی در دهه گذشته در انجمن IEEE و سازمان های دیگر داشته که مخاطبان تخصصی بسیاری در سطح داخل آمریکا و نیز بین المللی داشته اند.
الموتی در سال ۲۰۲۲ برنده جایزه مارکونی شد.
