لغت نامه دهخدا
سیاه دست. [ دَ ] ( ص مرکب ) بخیل. ( غیاث اللغات ). کنایه از مردم بخیل و رذل و ممسک. ( برهان ). || کنایه از نحس و شوم. ( آنندراج ). فرهنگ معین
(دَ ) (ص مر. ) ۱ - بخیل ، خسیس . ۲ - پست ، فرومایه . ۳ - شوم ، نامبارک . فرهنگ عمید
۱. بخیل، ممسک، خسیس.
۲. فرومایه.
۳. شوم، نحس. 