سیاست های پولی و مالی را می خواهم به زبان بسیار بسیار ساده توضیح دهیم.
سیاست های پولی سیاست هایی است که روی پول اثر می گذارد و چون پول و اسکناس نهایتاً توسط بانک مرکزی منتشر می شود پس متولی و سرپرست اجرای سیاست های پولی بانک مرکزی است بانک مرکزی با کم و زیاد کردن نرخ بهره بانک ها میزان پول را در جامعه مدیریت می کنند اگر نرخ بهره بانک ها زیاد شود مردم پول خود را به بانک ها می سپارند و اصطلاحاً سپرده ها افزایش می یابد و چون نرخ بهره زیاد شده است وام گرفتن هم کاهش می یابد چون بانک باید وام را به قیمت بیشتری نسبت به نرخ بهره بدهد تا برایش سودی به ارمغان آورد و بدین ترتیب پول و یا نقدینگی در جامعه کم می شود واین سیاست، از سیاستهای پولی انقباضی است چون باعث انقباض و کاهش پول و نقدینگی می شود اما اگر بانک مرکزی کاری برعکس بالا انجام دهد یعنی نرخ بهره را کاهش دهد سپرده کم می شود وام بیشتری داده می شود و همه اینها باعث انبساط و زیاد شدن پول و نقدینگی در جامعه می گردد و این سیاست، از سیاستهای پولی انبساطی است.
... [مشاهده متن کامل]
اما سیاست های مالی سیاست هایی است که روی مالی ( فرض کنید که مالی مخفف مالیات است ) اثر می گذارد و چون مالیات نهایتاً در بودجه کشور خودش را نشان می دهد پس متولی و سرپرست اجرای سیاست های مالی دولت و سازمان برنامه و بودجه است اما باید گفت مالیات جزو درآمدهای بودجه است و چون دو عنصر اساسی هر بودجه، درآمد و هزینه است. پس در واقع سیاست مالی از دو ابزار درآمدهای دولت ( مانند مالیات ) و مخارج دولت ( هزینه ) برای تأثیرگذاری در اقتصاد استفاده می کند. سازمان برنامه و بودجه با کم و زیاد کردن درآمدهای خود میزان پول و نقدینگی را در جامعه مدیریت می کنند مثلاً وقتی که سیاست گذار میزان مالیات ها را افزایش دهد باعث انقباض و کاهش پول و نقدینگی در جامعه می شود و این سیاست، از سیاستهای مالی انقباضی است اما اگر سیاست گذار میزان مالیات ها را کاهش دهد باعث انبساط و افزایش پول و نقدینگی در جامعه می شود و و این سیاست، از سیاستهای مالی انبساطی است اما دیگر عنصر اصلی بودجه، هزینه های دولت است وقتی که سیاست گذار هزینه های دولت را بیشتر می کند پول بیشتری به جامعه تزریق می شود و باعث انبساط و افزایش پول و نقدینگی در جامعه می شود و این سیاست، از سیاستهای مالی انبساطی است و اما اگر سیاست گذار هزینه های دولت را کاهش دهد پول کمتری به جامعه وارد می شود و باعث انقباض و کاهش پول و نقدینگی در جامعه می شود و این سیاست، از سیاستهای مالی انقباضی است.
نتیجه گیری: سیاست های پولی و مالی هر دو روی نقدینگی کشور اثر می گذارند سیاست های پولی با چیزی که با پول سروکار دارد یعنی نرخ سود ( نرخ پول یا نرخ بهره و یا شاید بتوان گفت نرخ ربا ) در ارتباط است و با کم و زیاد کردن آن و چیزهای دیگری که پول بانک را در جامعه کم و زیاد می کند باعث قبض و بسط نقدینگی در جامعه می شود و سیاست های مالی با کم و زیاد کردن درآمدها و یا مخارج دولت می تواند باعث قبض و بسط نقدینگی در جامعه شود.
سیاست های پولی سیاست هایی است که روی پول اثر می گذارد و چون پول و اسکناس نهایتاً توسط بانک مرکزی منتشر می شود پس متولی و سرپرست اجرای سیاست های پولی بانک مرکزی است بانک مرکزی با کم و زیاد کردن نرخ بهره بانک ها میزان پول را در جامعه مدیریت می کنند اگر نرخ بهره بانک ها زیاد شود مردم پول خود را به بانک ها می سپارند و اصطلاحاً سپرده ها افزایش می یابد و چون نرخ بهره زیاد شده است وام گرفتن هم کاهش می یابد چون بانک باید وام را به قیمت بیشتری نسبت به نرخ بهره بدهد تا برایش سودی به ارمغان آورد و بدین ترتیب پول و یا نقدینگی در جامعه کم می شود واین سیاست، از سیاستهای پولی انقباضی است چون باعث انقباض و کاهش پول و نقدینگی می شود اما اگر بانک مرکزی کاری برعکس بالا انجام دهد یعنی نرخ بهره را کاهش دهد سپرده کم می شود وام بیشتری داده می شود و همه اینها باعث انبساط و زیاد شدن پول و نقدینگی در جامعه می گردد و این سیاست، از سیاستهای پولی انبساطی است.
... [مشاهده متن کامل]
اما سیاست های مالی سیاست هایی است که روی مالی ( فرض کنید که مالی مخفف مالیات است ) اثر می گذارد و چون مالیات نهایتاً در بودجه کشور خودش را نشان می دهد پس متولی و سرپرست اجرای سیاست های مالی دولت و سازمان برنامه و بودجه است اما باید گفت مالیات جزو درآمدهای بودجه است و چون دو عنصر اساسی هر بودجه، درآمد و هزینه است. پس در واقع سیاست مالی از دو ابزار درآمدهای دولت ( مانند مالیات ) و مخارج دولت ( هزینه ) برای تأثیرگذاری در اقتصاد استفاده می کند. سازمان برنامه و بودجه با کم و زیاد کردن درآمدهای خود میزان پول و نقدینگی را در جامعه مدیریت می کنند مثلاً وقتی که سیاست گذار میزان مالیات ها را افزایش دهد باعث انقباض و کاهش پول و نقدینگی در جامعه می شود و این سیاست، از سیاستهای مالی انقباضی است اما اگر سیاست گذار میزان مالیات ها را کاهش دهد باعث انبساط و افزایش پول و نقدینگی در جامعه می شود و و این سیاست، از سیاستهای مالی انبساطی است اما دیگر عنصر اصلی بودجه، هزینه های دولت است وقتی که سیاست گذار هزینه های دولت را بیشتر می کند پول بیشتری به جامعه تزریق می شود و باعث انبساط و افزایش پول و نقدینگی در جامعه می شود و این سیاست، از سیاستهای مالی انبساطی است و اما اگر سیاست گذار هزینه های دولت را کاهش دهد پول کمتری به جامعه وارد می شود و باعث انقباض و کاهش پول و نقدینگی در جامعه می شود و این سیاست، از سیاستهای مالی انقباضی است.
نتیجه گیری: سیاست های پولی و مالی هر دو روی نقدینگی کشور اثر می گذارند سیاست های پولی با چیزی که با پول سروکار دارد یعنی نرخ سود ( نرخ پول یا نرخ بهره و یا شاید بتوان گفت نرخ ربا ) در ارتباط است و با کم و زیاد کردن آن و چیزهای دیگری که پول بانک را در جامعه کم و زیاد می کند باعث قبض و بسط نقدینگی در جامعه می شود و سیاست های مالی با کم و زیاد کردن درآمدها و یا مخارج دولت می تواند باعث قبض و بسط نقدینگی در جامعه شود.