سیاست های اجتماعی رضاشاه شامل تغییراتی گسترده در کشوری بود که سال ها جز بی نظمی ندیده بود. در دوران پادشاهی رضاشاه، بازساخت آموزشی و قضایی ایران، انجام شد که اساس یک دولت مدرن ایرانی را بنا نهاد و از نفوذ طبقات مذهبی، کاست. طیف گسترده ای از امور حقوقی که پیش تر در کنترل مذهب شیعه بود، دیگر یا توسط دادگاه های سکولار اداره می شد یا توسط بوروکراسی های دولتی نظارت می شد که در نتیجه، وضع زنان کشور بهبود یافت. سنت حجاب زنان منع شد، کمینهٔ سن ازدواج افزایش یافت و قوانین سختگیرانهٔ مذهبی طلاق، منصفانه تر شدند. شاه جدید همچنین شمار و دسترسی پذیری آموزشگاه های سکولار را برای هم پسران هم دختران، افزایش داد و دانشگاه های بزرگی چون دانشگاه تهران ساخته شد تا یکی دیگر از انحصارهای روحانیت ایران، این بار در آموزش، از بین برود. در همین حال، در دوران وی، مطبوعات در خفقان بودند.
... [مشاهده متن کامل]
تصمیم وی در مورد چادربرداری دارای پیامدی چون رویارویی خشونت آمیز با روحانیان بود. پس از این رویارویی، وی هرگز نقشی حتی تشریفاتی، برای روحانیت در ادارهٔ کشور، قائل نشد. در مسلمان بودن وی، تردیدی نبوده است اما وی رسوم مذهبی را رعایت نمی کرد و در مواردی با روحانیت شیعهٔ ایران، با خشونت برخورد کرد. سخنان و بسیاری از اقدامات او، نشانی از ملی گرایی اش دارند؛ بعد دیگر گرایش های ملی گرایانهٔ او، تأکیدش بر ساخت هویت ملی ایرانی بر پایهٔ فرهنگ، زبان، پرچم، آیین و سنن واحد است. به احتمال بالا در کل، وی ایرانی یکپارچه و واحد می خواست. ممنوعیت برده داری در ایران نیز در دوران او، انجام شد.
از دید سیاست بهداشت یا سلامتی، وی بهداشت در ایران را نیز سامان داد و در دورانش، بیمارستان هایی در تهران و استان های ایران، ساخته و تجهیز شدند. با روی کار آمدن رضاشاه افزون بر ایجاد مراکز درمان و بهداشتی، برای ریشه کنی بیماری های همه گیر و درمان بیماران، اقدامات قابل توجهی شد. ساخت نخستین زیرساخت های همگانی مدرن ایران همچون نیروگاه، کارخانه های نوین، سیستم ترابری جدید، سیستم ارتباطات انسانی، نهادهای مالی و ادارات نیز در همین دوره انجام شد. فناوری نیز در بسیاری از عرصه ها، حتی کشاورزی، دخیل گشت.
در دورهٔ حکومت وی، آموزش اجباری رایگان که پیش از این و در دورهٔ مشروطیت برای کودکان اجباری شده بود، به تدریج برآورده شد. همچنین در این دوره، برای نخستین بار پس از تأسیس دارالفنون به دست امیرکبیر، مراکز ایرانی و دولتی آموزش عالی مانند دانشگاه تهران تأسیس گردید. همچنین با تصویب قوانین حمایتی مانند معافیت یک سالهٔ محصلین مدارس متوسطه و تأکید بر نظام آموزش عالی، مدارس متوسطهٔ رایگان دولتی نیز شکل گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
تصمیم وی در مورد چادربرداری دارای پیامدی چون رویارویی خشونت آمیز با روحانیان بود. پس از این رویارویی، وی هرگز نقشی حتی تشریفاتی، برای روحانیت در ادارهٔ کشور، قائل نشد. در مسلمان بودن وی، تردیدی نبوده است اما وی رسوم مذهبی را رعایت نمی کرد و در مواردی با روحانیت شیعهٔ ایران، با خشونت برخورد کرد. سخنان و بسیاری از اقدامات او، نشانی از ملی گرایی اش دارند؛ بعد دیگر گرایش های ملی گرایانهٔ او، تأکیدش بر ساخت هویت ملی ایرانی بر پایهٔ فرهنگ، زبان، پرچم، آیین و سنن واحد است. به احتمال بالا در کل، وی ایرانی یکپارچه و واحد می خواست. ممنوعیت برده داری در ایران نیز در دوران او، انجام شد.
از دید سیاست بهداشت یا سلامتی، وی بهداشت در ایران را نیز سامان داد و در دورانش، بیمارستان هایی در تهران و استان های ایران، ساخته و تجهیز شدند. با روی کار آمدن رضاشاه افزون بر ایجاد مراکز درمان و بهداشتی، برای ریشه کنی بیماری های همه گیر و درمان بیماران، اقدامات قابل توجهی شد. ساخت نخستین زیرساخت های همگانی مدرن ایران همچون نیروگاه، کارخانه های نوین، سیستم ترابری جدید، سیستم ارتباطات انسانی، نهادهای مالی و ادارات نیز در همین دوره انجام شد. فناوری نیز در بسیاری از عرصه ها، حتی کشاورزی، دخیل گشت.
در دورهٔ حکومت وی، آموزش اجباری رایگان که پیش از این و در دورهٔ مشروطیت برای کودکان اجباری شده بود، به تدریج برآورده شد. همچنین در این دوره، برای نخستین بار پس از تأسیس دارالفنون به دست امیرکبیر، مراکز ایرانی و دولتی آموزش عالی مانند دانشگاه تهران تأسیس گردید. همچنین با تصویب قوانین حمایتی مانند معافیت یک سالهٔ محصلین مدارس متوسطه و تأکید بر نظام آموزش عالی، مدارس متوسطهٔ رایگان دولتی نیز شکل گرفت.
