سیاست نژادی آلمان نازی مجموعه ای از سیاست ها و قوانینی بود که در آلمان نازی ( ۴۵–۱۹۳۳ ) بر اساس یک دکترین نژاد پرستانه خاص مبتنی بر برتری نژاد آریایی، که مدعی بود پایه های علمی دارد، اجرا شد. این اهداف با توسل به یکسری برنامه های اصلاحی به واسطه عقیم سازی اجباری و اصلاح نژادی افرادی که به عنوان انسان های فرومایه قلمداد می شدند شروع شد و با هولوکاست به اوج خود رسید.
... [مشاهده متن کامل]
این سیاست نازی ها ساکنان قدیمی آلمانی که اصالت آلمانی نداشتند را مورد هدف قرار می داد. قومیت هایی چون یهودیان «در این خط مشی به عنوان قومی سمنتیک که ریشه های شامی داشتند تصور می شدند. » کولی ها، «که با عناوینی چون هند - اروپایی و ساکنان شبه قاره هند نیز تعریف می شدند» به همراه اکثریت اسلاوها «از جمله لهستانی ها صرب ها و روس ها» و اکثریت اقوام غیر اروپایی که به عنوان اقوام غیرآریایی و فرومایه شناخته می شدند را شامل می شد.
نژاد برتر آریایی متصور توسط نازی ها انسان ها را از «آریایی پاک» تا «غیرآریایی ها» ( که دون انسان به تصویر کشیده می شدند ) رتبه بندی می کرد. در بالای این رتبه بندی، آلمانی ها و آریایی های پاک نژاد و دیگر مردمان ژرمن از جمله مردمان هلندی، اسکاندیناوی، و انگلیسی قرار داشتند. مردمان لاتین رتبه ای کمی پایین تر داشتند، اما مورد تحمل نازی ها قرار می گرفتند؛ باور بر این بود که ایتالیایی ها و فرانسوی ها حد پذیرفتنی از خون آلمانی در رگ داشتند.
این ایده که آلمانی ها همان نژاد برتر آریایی ( به آلمانی Herrenvolk ) هستند توسط دستگاه تبلیغاتی نازی ها به صورت گسترده تبلیغ می شد و توسط افراد بلدپایه رژیم نازی تکرار می گشت. برای نمونه، اریش کخ فرماندار نظامی اوکراین تحت اشغال آلمان نازی گفته بود:
ما نژادی برتری هستیم که باید به خاطر داشته باشد که دون پایه ترین کارگر آلمانی از دیدگاه نژادی و زیستی به مراتب باارزش تر از جمعیت اینجا است.
نازی ها اسلاوها را از جمله دون انسان های غیرآریایی می دانستند که مستحق به برده گرفته شدن و نابودی توسط آلمانی ها بودند. ملیت های اسلاوی، از جمله اوکراینی ها، چک ها، اسلوواک ها، بلغارستانی ها، و کرووات ها، که با آلمانی های نازی همکاری می کردند هیچ گاه از نظر نژادی برای بالا رفتن تا رده آلمانی ها به اندازه کافی «پاک» شناخته نمی شدند، اما در نهایت «بهتر از دیگر اسلاوها» دانسته می شدند. این دیدگاه مبتنی بر نگره های شبه علمی بود که این ملیت ها را دارای میزان مطلوبی از خون آلمانی معرفی می کردند. در کشورهایی که این مردمان می زیستند، آلمانی ها گروه های کوچکی از مردمان غیراسلاوی که نسب آلمانی داشتند را پیدا می کردند؛ سپس این افراد تحت روندی قرار می گرفتند تا مشخص شود به اندازه کافی «ارزش نژادی» دارند یا خیر. در صورت اثبات، ایشان دوباره آلمانی می شدند و به زور از خانواده هایشان گرفته می شدند تا به آلمان فرستاده شده و در آنجا بزرگ شوند. طرح سری جامع برای شرق به دنبال اخراج، به برده گرفتن، و پاکسازی بیشتر مردمان اسلاوی بود. سیاست نازی ها در برابر ایشان در طی جنگ جهانی دوم اما تغییر عملگرایانه ای کرد و به ایشان اجازه داده شد تا برای جبران کمبود نیروی انسانی ارتش آلمان به ارتش وارد شوند.
... [مشاهده متن کامل]
این سیاست نازی ها ساکنان قدیمی آلمانی که اصالت آلمانی نداشتند را مورد هدف قرار می داد. قومیت هایی چون یهودیان «در این خط مشی به عنوان قومی سمنتیک که ریشه های شامی داشتند تصور می شدند. » کولی ها، «که با عناوینی چون هند - اروپایی و ساکنان شبه قاره هند نیز تعریف می شدند» به همراه اکثریت اسلاوها «از جمله لهستانی ها صرب ها و روس ها» و اکثریت اقوام غیر اروپایی که به عنوان اقوام غیرآریایی و فرومایه شناخته می شدند را شامل می شد.
نژاد برتر آریایی متصور توسط نازی ها انسان ها را از «آریایی پاک» تا «غیرآریایی ها» ( که دون انسان به تصویر کشیده می شدند ) رتبه بندی می کرد. در بالای این رتبه بندی، آلمانی ها و آریایی های پاک نژاد و دیگر مردمان ژرمن از جمله مردمان هلندی، اسکاندیناوی، و انگلیسی قرار داشتند. مردمان لاتین رتبه ای کمی پایین تر داشتند، اما مورد تحمل نازی ها قرار می گرفتند؛ باور بر این بود که ایتالیایی ها و فرانسوی ها حد پذیرفتنی از خون آلمانی در رگ داشتند.
این ایده که آلمانی ها همان نژاد برتر آریایی ( به آلمانی Herrenvolk ) هستند توسط دستگاه تبلیغاتی نازی ها به صورت گسترده تبلیغ می شد و توسط افراد بلدپایه رژیم نازی تکرار می گشت. برای نمونه، اریش کخ فرماندار نظامی اوکراین تحت اشغال آلمان نازی گفته بود:
ما نژادی برتری هستیم که باید به خاطر داشته باشد که دون پایه ترین کارگر آلمانی از دیدگاه نژادی و زیستی به مراتب باارزش تر از جمعیت اینجا است.
نازی ها اسلاوها را از جمله دون انسان های غیرآریایی می دانستند که مستحق به برده گرفته شدن و نابودی توسط آلمانی ها بودند. ملیت های اسلاوی، از جمله اوکراینی ها، چک ها، اسلوواک ها، بلغارستانی ها، و کرووات ها، که با آلمانی های نازی همکاری می کردند هیچ گاه از نظر نژادی برای بالا رفتن تا رده آلمانی ها به اندازه کافی «پاک» شناخته نمی شدند، اما در نهایت «بهتر از دیگر اسلاوها» دانسته می شدند. این دیدگاه مبتنی بر نگره های شبه علمی بود که این ملیت ها را دارای میزان مطلوبی از خون آلمانی معرفی می کردند. در کشورهایی که این مردمان می زیستند، آلمانی ها گروه های کوچکی از مردمان غیراسلاوی که نسب آلمانی داشتند را پیدا می کردند؛ سپس این افراد تحت روندی قرار می گرفتند تا مشخص شود به اندازه کافی «ارزش نژادی» دارند یا خیر. در صورت اثبات، ایشان دوباره آلمانی می شدند و به زور از خانواده هایشان گرفته می شدند تا به آلمان فرستاده شده و در آنجا بزرگ شوند. طرح سری جامع برای شرق به دنبال اخراج، به برده گرفتن، و پاکسازی بیشتر مردمان اسلاوی بود. سیاست نازی ها در برابر ایشان در طی جنگ جهانی دوم اما تغییر عملگرایانه ای کرد و به ایشان اجازه داده شد تا برای جبران کمبود نیروی انسانی ارتش آلمان به ارتش وارد شوند.
