سیاست فضایی یک فرایند تصمیم گیری سیاسی و استفاده از سیاست های عمومی کشور ( یا مجموعه ای از کشورها ) در مورد پرواز و استفاده از فضای بیرونی زمین، هم برای اهداف غیرنظامی ( علمی و تجاری ) و هم برای اهداف نظامی است. پیمان های بین المللی، مانند پیمان فضای بیرونی امضاشده در سال ۱۳۴۶ خورشیدی، تلاش می کنند تا حداکثر استفاده های مسالمت آمیز از فضا را به حداکثر برسانند و نظامی سازی فضا را محدود کنند.
... [مشاهده متن کامل]
سیاست فضایی با سیاست علمی در هم تنیده است، زیرا برنامه های ملی فضایی اغلب در علوم فضایی و همچنین در زمینه سیاست دفاع برای برنامه هایی مانند ساخت و توسعه ماهواره های جاسوسی و جنگ افزارهای ضدماهواره سرمایه گذاری می کنند. این سیاست همچنین شامل مقررات دولتی فعالیت های شخص ثالث مانند ماهواره های ارتباطاتی تجاری و پروازهای خصوصی است.
سیاست فضایی همچنین شامل ایجاد و استفاده از قانون فضا و باعث پیدایش سازمان های حمایت از فضای بیرونی می شوند تا آن ها از دلیل اکتشافات فضایی حمایت کنند.
قانون فضا حوزه ای از قانون است که شامل قوانین ملی و بین المللی حاکم بر فعالیت ها در فضا است. در حال حاضر پنج پیمان وجود دارد که بدنه حقوق بین الملل فضایی را تشکیل می دهد.
اتحاد جماهیر شوروی با راه اندازی اسپوتنیک - ۱ اولین ماهواره خود، در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ خورشیدی به اولین کشور باشگاه فضایی تبدیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
سیاست فضایی با سیاست علمی در هم تنیده است، زیرا برنامه های ملی فضایی اغلب در علوم فضایی و همچنین در زمینه سیاست دفاع برای برنامه هایی مانند ساخت و توسعه ماهواره های جاسوسی و جنگ افزارهای ضدماهواره سرمایه گذاری می کنند. این سیاست همچنین شامل مقررات دولتی فعالیت های شخص ثالث مانند ماهواره های ارتباطاتی تجاری و پروازهای خصوصی است.
سیاست فضایی همچنین شامل ایجاد و استفاده از قانون فضا و باعث پیدایش سازمان های حمایت از فضای بیرونی می شوند تا آن ها از دلیل اکتشافات فضایی حمایت کنند.
قانون فضا حوزه ای از قانون است که شامل قوانین ملی و بین المللی حاکم بر فعالیت ها در فضا است. در حال حاضر پنج پیمان وجود دارد که بدنه حقوق بین الملل فضایی را تشکیل می دهد.
اتحاد جماهیر شوروی با راه اندازی اسپوتنیک - ۱ اولین ماهواره خود، در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ خورشیدی به اولین کشور باشگاه فضایی تبدیل شد.
