سیاست درهای باز (Open Door Policy)
سیاستی اتخاذشده از سوی ایالات متحده امریکا، به منظور حفظ منافع اقتصادی خود در چین، در سال های آغازین قرن بیستم، که به موجب آن می بایست همۀ کشورهای خارجی در چین از حقوق تجاری برابری برخوردار باشند. برطبق معاهداتی که درپی شکست چین در جنگ های تریاک (۱۸۳۹ ـ ۱۸۴۲؛ ۱۸۵۶ ـ ۱۸۶۰) منعقد شد، چین مجبور شد که امتیازات تجاری به قدرت های بزرگ، ازجمله انگلستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا، روسیه، ژاپن، و ایالات متحده، اعطا کند. طی دهه های بعد قدرت های اروپایی و ژاپن کوشیدند که چین را به حوزه های نفوذ جداگانه و انحصاری تقسیم کنند. جان هی، وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، که می ترسید ایالات متحده از دایرۀ تجارت چین بیرون بماند، با ارسال دو یادداشت به قدرت های دیگر، سیاست درهای باز را مطرح کرد. او طی یادداشت نخست (۱۸۹۹) سه نکته را یادآور شد: هیچ کشوری نباید به حقوق شهروندان کشورهای دیگر تجاوز کند؛ تعرفه های چین باید برای همۀ طرف های تجاری یکسان باشند؛ و هر کشوری که حوزۀ نفوذ ارضی در چین در اختیار داشته باشد باید با تجار و صاحبان صنایع دیگر کشورها مانند تجار و صاحبان صنایع خودش رفتار کند. در یادداشت دوم (۱۹۰۰) نیز لزوم حفظ تمامیت ارضی و اداری چین را خاطرنشان کرد. سیاست درهای باز به طور کلی تا سال های ۱۹۳۱ ـ ۱۹۳۳، که ژاپن منچوری را به خاک خود ضمیمه کرد، موفق بود. پس از جنگ جهانی دوم حاکمیت کامل چین به رسمیت شناخته شد و سیاست درهای باز دیگر به اجرا درنیامد.
سیاستی اتخاذشده از سوی ایالات متحده امریکا، به منظور حفظ منافع اقتصادی خود در چین، در سال های آغازین قرن بیستم، که به موجب آن می بایست همۀ کشورهای خارجی در چین از حقوق تجاری برابری برخوردار باشند. برطبق معاهداتی که درپی شکست چین در جنگ های تریاک (۱۸۳۹ ـ ۱۸۴۲؛ ۱۸۵۶ ـ ۱۸۶۰) منعقد شد، چین مجبور شد که امتیازات تجاری به قدرت های بزرگ، ازجمله انگلستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا، روسیه، ژاپن، و ایالات متحده، اعطا کند. طی دهه های بعد قدرت های اروپایی و ژاپن کوشیدند که چین را به حوزه های نفوذ جداگانه و انحصاری تقسیم کنند. جان هی، وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، که می ترسید ایالات متحده از دایرۀ تجارت چین بیرون بماند، با ارسال دو یادداشت به قدرت های دیگر، سیاست درهای باز را مطرح کرد. او طی یادداشت نخست (۱۸۹۹) سه نکته را یادآور شد: هیچ کشوری نباید به حقوق شهروندان کشورهای دیگر تجاوز کند؛ تعرفه های چین باید برای همۀ طرف های تجاری یکسان باشند؛ و هر کشوری که حوزۀ نفوذ ارضی در چین در اختیار داشته باشد باید با تجار و صاحبان صنایع دیگر کشورها مانند تجار و صاحبان صنایع خودش رفتار کند. در یادداشت دوم (۱۹۰۰) نیز لزوم حفظ تمامیت ارضی و اداری چین را خاطرنشان کرد. سیاست درهای باز به طور کلی تا سال های ۱۹۳۱ ـ ۱۹۳۳، که ژاپن منچوری را به خاک خود ضمیمه کرد، موفق بود. پس از جنگ جهانی دوم حاکمیت کامل چین به رسمیت شناخته شد و سیاست درهای باز دیگر به اجرا درنیامد.
wikijoo: سیاست_درهای_باز