سیاست کره شمالی ( رسماً جمهوری دموکراتیک خلق کره ) در چارچوب فلسفه رسمی دولتی، جوچه صورت می گیرد، مفهومی که توسط هوانگ جانگ یوپ ایجاد شده و بعداً به کیم ایل - سونگ نسبت داده شده است. نظریه جوچه بر این عقیده است که از طریق خودکفایی و یک دولت مستقل قوی می توان به سوسیالیسم واقعی دست یافت.
... [مشاهده متن کامل]
کره شمالی معمولاً در رسانه ها یک دولت کمونیستی افراطی یا استالینیستی توصیف می شود. اما برخی از تحلیلگران منتقد این دولت معتقدند این حکومت هیچ ارتباطی با ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم یا حتی استالینیسم ندارد و یک حکومت ناسیونال سوسیالیستی ( البته بدون سودای امپریالیستی ) است که در طیف راست افراطی ( و نه چپ افراطی ) سپهر سیاست قرار می گیرد و بیشتر به حکومت ژاپن دهه ۱۹۳۰ شباهت دارد تا کشورهای بلوک شرق. نوعی «حکومت دفاع ملی» که یک اقتصاد دستوری را هدایت می کند که تنها وظیفه تجهیز بیشتر ارتش و تأمین پول بیشتری برای نیروهای نظامی را بر عهده دارد. قانون اساسی موجود که در سال ۱۹۷۲ تدوین شده و دو بار در سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۸ اصلاح شده، از هرگونه اشاره ای به کمونیسم و مارکسیسم لنینیسم خودداری کرده و ایدئولوژی رسمی کشور را مکتب جوچه نامیده است.
خودکفایی
به حالتی اشاره دارد که در آن اجبار به هیچ کمک خارجی، حمایت، یا تعاملی برای بقا نیاز نباشد؛ بنابراین خودکفایی نوعی از خودمختاری شخصی یا جمعی است. در مقیاس بزرگ، به حالت اقتصادی کاملاً خودکفا که با جهان خارج تجارتی ندارد، خودبسندگی گفته می شود.
حزب بنیادی کره شمالی، و بزرگترین حزب دارای نمایندگی در مجمع عالی خلق است ( گرچه انتخابات ها تا حد زیادی کلاهبرداری بوده و این مجمع نهادی تشریفاتی بدون قدرت زیاد تلقی می شود ) . این حزب تنها حزب حاکم در کره شمالی است گرچه به طور نامی دوژور با دو حزب قانونی دیگر همزیستی داشته و تشکیل جبهه دمکراتیک برای اتحاد مجدد سرزمین پدری را می دهد، که تنها وسیله ای برای این است که به طور تصنعی در نگاه شهروندان و خارجی ها دموکراسی به نظر برسد. این حزب در سال ۱۹۴۹ در نتیجه ادغام حزب کارگران کره شمالی و حزب کارگران کره جنوبی تشکیل شد.
به نوعی از نظام حزبی گفته می شود که در آن یک حزب سیاسی حکومت و دولت را تشکیل می دهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در انتخابات را ندارند.
... [مشاهده متن کامل]
کره شمالی معمولاً در رسانه ها یک دولت کمونیستی افراطی یا استالینیستی توصیف می شود. اما برخی از تحلیلگران منتقد این دولت معتقدند این حکومت هیچ ارتباطی با ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم یا حتی استالینیسم ندارد و یک حکومت ناسیونال سوسیالیستی ( البته بدون سودای امپریالیستی ) است که در طیف راست افراطی ( و نه چپ افراطی ) سپهر سیاست قرار می گیرد و بیشتر به حکومت ژاپن دهه ۱۹۳۰ شباهت دارد تا کشورهای بلوک شرق. نوعی «حکومت دفاع ملی» که یک اقتصاد دستوری را هدایت می کند که تنها وظیفه تجهیز بیشتر ارتش و تأمین پول بیشتری برای نیروهای نظامی را بر عهده دارد. قانون اساسی موجود که در سال ۱۹۷۲ تدوین شده و دو بار در سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۸ اصلاح شده، از هرگونه اشاره ای به کمونیسم و مارکسیسم لنینیسم خودداری کرده و ایدئولوژی رسمی کشور را مکتب جوچه نامیده است.
خودکفایی
به حالتی اشاره دارد که در آن اجبار به هیچ کمک خارجی، حمایت، یا تعاملی برای بقا نیاز نباشد؛ بنابراین خودکفایی نوعی از خودمختاری شخصی یا جمعی است. در مقیاس بزرگ، به حالت اقتصادی کاملاً خودکفا که با جهان خارج تجارتی ندارد، خودبسندگی گفته می شود.
حزب بنیادی کره شمالی، و بزرگترین حزب دارای نمایندگی در مجمع عالی خلق است ( گرچه انتخابات ها تا حد زیادی کلاهبرداری بوده و این مجمع نهادی تشریفاتی بدون قدرت زیاد تلقی می شود ) . این حزب تنها حزب حاکم در کره شمالی است گرچه به طور نامی دوژور با دو حزب قانونی دیگر همزیستی داشته و تشکیل جبهه دمکراتیک برای اتحاد مجدد سرزمین پدری را می دهد، که تنها وسیله ای برای این است که به طور تصنعی در نگاه شهروندان و خارجی ها دموکراسی به نظر برسد. این حزب در سال ۱۹۴۹ در نتیجه ادغام حزب کارگران کره شمالی و حزب کارگران کره جنوبی تشکیل شد.
به نوعی از نظام حزبی گفته می شود که در آن یک حزب سیاسی حکومت و دولت را تشکیل می دهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در انتخابات را ندارند.
