سیاست در واتیکان دلالت بر خط مشی «کلیسای کاتولیک رمی» در ادارهٔ واتیکان توسط پاپ دارد. بالاترین مقام سیاسی واتیکان، پاپ، از طریق انتخابات از میان کاردینال ها انتخاب می شود و به ریاستِ کلیسای کاتولیک می رسد. پاپ از لحاظ سمت، ریاستِ قوهٔ مقننه، مجریه و قضائیه را در اختیار دارد؛ که این میزان از قدرت یکی از نمونه های نادر از حکمرانی غیر ارثی در جهان کنونی است. انتخاب پاپ از طریق رأی مخفی کاردینال های صاحب رأی پس از مرگ یا استعفای پاپِ پیشین صورت می گیرد. شورای مخفی، در کلیسای سیستین، پشت درهای بسته پاپ جدید را با رای اکثریت دو سوم انتخاب می کند. هنرمندانِ به پاپ در زمان انتخاب پاپ که ساعت ها و روزها طول می کشد، نتیجه این انتخاب را با نظاره کردنِ دودکشی در میدان سنت پیتر قابل مشاهده است، دنبال می کنند. در شومینه ای که به این دوکش متصل است، برگه های رأی سوزانده می شوند و با افزودن موادی شیمیایی در صورت عدم انتخاب پاپ جدید دود سیاه و در صورت انتخاب پاپ جدید دود سفید مشاهده می شود. پس از توافق میان شورای مخفی، دبیر این شورا از فرد منتخب درخواست می کند تا نامی را برای دوران حکومتش انتخاب کند و پس از انتخاب نام؛ کاردینال اعظم با حضور در بالکنی در سردرِ سنت پیتر، انتخابِ پاپِ جدید را بشارت می دهد. یکی از عناوینی که برای مجموعهٔ واتیکان استفاده می شود، عنوان سریر مقدس است. این کلمه به ترکیبِ قدرت، صلاحیت قضایی و حقِ حاکمیتی اشاره دارد که پاپ برای ادارهٔ کلیسای کاتولیکِ رومی در سراسر جهان در اختیار دارد. واتیکان بر مبنای پیمان لاتران که در سال ۱۹۲۹ بین سریر مقدس و دولت ایتالیا منعقدشد، کشوری مستقل شناخته شد و صاحبِ تمام عواید کلیساشد.
... [مشاهده متن کامل]
همانند بسیاری از رژیم های پادشاهی، قوهٔ مقننه، مجریه و قضایی در انحصار شخص اول یعنی پاپ است و او ادارهٔ امور شهر واتیکان را به مقاماتِ عالی رتبهٔ روحانی تفویض می کند. در واتیکان قوهٔ قانونگذاری توسط اسقفِ روم، پاپ، به کمیسیونِ پاپی تک مجلسی واتیکان، تفویض شده، که در سال ۱۹۳۹ به دست پاپ پیوس دوازدهم تاسیس شده است. اعضای این کمیسیون شامل ۵ کاردینال است که به مدت ۵ سال با نظر پاپ به این مقام منصوب می شوند. براساس مصوبهٔ این شورا قوانین می بایست پیش از ابلاغ رسمی به تأیید نهایی مقام پاپی برسد. رئیس این کمیسیون به طور همزمان رئیس حکومت شهر واتیکان نیز به حساب می آید که پاپ چنین مقامی را برعهدهٔ وی قرار می دهد. پس از مقام ریاست کمیسیون مزبور، دبیرکل و معاون دبیرکل کمیسیون قرار می گیرند که هر یک از آن ها نیز برای دوره های ۵ساله با فرمان پاپ منصوب می شوند و بخش هایی همانندِ ارتباطات، امنیت داخلی، آتش نشانی، موزهٔ واتیکان و … را اداره می کنند. پلیس واتیکان، نیروی پلیس و امنیت شهر واتیکان است، واحدی مستقل از گارد سوئیس که وظیفهٔ مراقبت از پاپ را برعهده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
همانند بسیاری از رژیم های پادشاهی، قوهٔ مقننه، مجریه و قضایی در انحصار شخص اول یعنی پاپ است و او ادارهٔ امور شهر واتیکان را به مقاماتِ عالی رتبهٔ روحانی تفویض می کند. در واتیکان قوهٔ قانونگذاری توسط اسقفِ روم، پاپ، به کمیسیونِ پاپی تک مجلسی واتیکان، تفویض شده، که در سال ۱۹۳۹ به دست پاپ پیوس دوازدهم تاسیس شده است. اعضای این کمیسیون شامل ۵ کاردینال است که به مدت ۵ سال با نظر پاپ به این مقام منصوب می شوند. براساس مصوبهٔ این شورا قوانین می بایست پیش از ابلاغ رسمی به تأیید نهایی مقام پاپی برسد. رئیس این کمیسیون به طور همزمان رئیس حکومت شهر واتیکان نیز به حساب می آید که پاپ چنین مقامی را برعهدهٔ وی قرار می دهد. پس از مقام ریاست کمیسیون مزبور، دبیرکل و معاون دبیرکل کمیسیون قرار می گیرند که هر یک از آن ها نیز برای دوره های ۵ساله با فرمان پاپ منصوب می شوند و بخش هایی همانندِ ارتباطات، امنیت داخلی، آتش نشانی، موزهٔ واتیکان و … را اداره می کنند. پلیس واتیکان، نیروی پلیس و امنیت شهر واتیکان است، واحدی مستقل از گارد سوئیس که وظیفهٔ مراقبت از پاپ را برعهده دارد.
