سیاست اندونزی در چارچوب یک جمهوری دموکراسی نیابتی ریاست جمهوری صورت می گیرد که به موجب آن رئیس جمهور اندونزی هم رئیس کشور و هم رئیس حکومت و یک نظام چندحزبی است. قدرت اجرایی توسط دولت اعمال می شود. قدرت قانونگذاری هم به دولت و هم در دو شورای نمایندگان خلق واگذار شده است. دستگاه قضایی مستقل از دستگاه اجرایی و قوه مقننه است.
... [مشاهده متن کامل]
قانون اساسی اندونزی
این قانون، با نام «قانون اساسی جمهوری اندونزی» در ۱۸ اوت ۱۹۴۵، در اواخر جنگ جهانی دوم که اندونزی زیر فرمان ژاپن بود، به تصویب رسید و پس از مدتی با افزوده شدن اصلاحاتی به آن در زمان احمد سوکارنو به اجرا درآمد. این قانون اساسی از ۳۷ اصل تشکیل شده است.
رئیس جمهور اندونزی
رئیس جمهور اندونزی رئیس کشور و رئیس حکومت جمهوری اندونزی است. رئیس جمهور قوه مجریه حکومت اندونزی را اداره می کند و فرمانده کل قوا نیروهای ملی مسلح اندونزی است. در سال ۲۰۱۴، جوکو ویدودو هفتمین رئیس جمهور اندونزی شد. دوره ریاست جمهوری ۵ سال است و این پست در ۱۸ اوت ۱۹۴۵ به وجود آمد. رئیس جهور با رأی مستقیم مردم انتخاب می شود.
حزب دموکراتیک مبارزه اندونزی
یک حزب سیاسی در اندونزی است که در سال ۱۹۹۹ توسط مگاواتی سوکارنوپوتری تأسیس شد. مگاواتی در سال ۱۹۹۶ توسط سوهارتو رئیس جمهور وقت، از حزب دموکراتیک اندونزی اخراج شد و سپس این حزب را بنیان نهاد. این حزب گرایش چپ میانه مبتنی بر ایدئولوژی پانچاسیلا دارد و از سال ۲۰۱۴ اکثریت نسبی مجلس اندونزی را در اختیار دارد و جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی، از این حزب است.
کمیسیون عمومی انتخابات ( KPU ) دستگاهی است که مسئول انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری است. ماده 22E ( 5 ) قانون اساسی تصریح می کند که این کمیسیون ملی، دائمی و مستقل است. پیش از انتخابات ۲۰۰۴، KPU از اعضایی تشکیل شده بود که عضو احزاب سیاسی نیز بودند. با این حال، اعضای KPU اکنون باید غیر حزبی باشند.
انتخابات سراسری سال۲۰۱۹ اندونزی
در ۱۷ آوریل ۲۰۱۹ در اندونزی برگزار شد تا مجلس خلق اندونزی و ریاست جمهوری با آرای سراسری انتخاب شوند. در این انتخابات جوکو ویدودو مجدداً برای ریاست جمهوری انتخاب شد و حزب دموکراتیک مبارزه اندونزی اکثریت نسبی کرسی های مجلس را به دست آورد. و
روابط خارجی اندونزی
از زمان استقلال اندونزی، این کشور در رابطه با روابط خارجی خود به ایده سیاست خارجی آزاد و فعال پیوست و به دنبال آن در زمینه امور منطقه ای با توجه به موقعیت مکانی نقش مهمی ایفا کرد اما از دخالت در اختلافات میان قدرت های بزرگ اجتناب ورزید. سیاست خارجی اندونزی تحت نظم حکومت جدید با رهبری رئیس جمهور سوهارتو از موضع ضد غرب و ضد آمریکایی دوری ورزید. پس از خروج سوهارتو در سال ۱۹۹۸، دولت اندونزی طرح های گسترده ای از سیاست خارجی مستقل و معتبر سوهارتو را حفظ نموده است. درگیر شدن با مشکلات داخلی مانع از سفر رئیس جمهورهای منتخب به خارج و مشارکت اندونزی در بسیاری از سازمان های بین المللی گشته است.
... [مشاهده متن کامل]
قانون اساسی اندونزی
این قانون، با نام «قانون اساسی جمهوری اندونزی» در ۱۸ اوت ۱۹۴۵، در اواخر جنگ جهانی دوم که اندونزی زیر فرمان ژاپن بود، به تصویب رسید و پس از مدتی با افزوده شدن اصلاحاتی به آن در زمان احمد سوکارنو به اجرا درآمد. این قانون اساسی از ۳۷ اصل تشکیل شده است.
رئیس جمهور اندونزی
رئیس جمهور اندونزی رئیس کشور و رئیس حکومت جمهوری اندونزی است. رئیس جمهور قوه مجریه حکومت اندونزی را اداره می کند و فرمانده کل قوا نیروهای ملی مسلح اندونزی است. در سال ۲۰۱۴، جوکو ویدودو هفتمین رئیس جمهور اندونزی شد. دوره ریاست جمهوری ۵ سال است و این پست در ۱۸ اوت ۱۹۴۵ به وجود آمد. رئیس جهور با رأی مستقیم مردم انتخاب می شود.
حزب دموکراتیک مبارزه اندونزی
یک حزب سیاسی در اندونزی است که در سال ۱۹۹۹ توسط مگاواتی سوکارنوپوتری تأسیس شد. مگاواتی در سال ۱۹۹۶ توسط سوهارتو رئیس جمهور وقت، از حزب دموکراتیک اندونزی اخراج شد و سپس این حزب را بنیان نهاد. این حزب گرایش چپ میانه مبتنی بر ایدئولوژی پانچاسیلا دارد و از سال ۲۰۱۴ اکثریت نسبی مجلس اندونزی را در اختیار دارد و جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی، از این حزب است.
کمیسیون عمومی انتخابات ( KPU ) دستگاهی است که مسئول انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری است. ماده 22E ( 5 ) قانون اساسی تصریح می کند که این کمیسیون ملی، دائمی و مستقل است. پیش از انتخابات ۲۰۰۴، KPU از اعضایی تشکیل شده بود که عضو احزاب سیاسی نیز بودند. با این حال، اعضای KPU اکنون باید غیر حزبی باشند.
انتخابات سراسری سال۲۰۱۹ اندونزی
در ۱۷ آوریل ۲۰۱۹ در اندونزی برگزار شد تا مجلس خلق اندونزی و ریاست جمهوری با آرای سراسری انتخاب شوند. در این انتخابات جوکو ویدودو مجدداً برای ریاست جمهوری انتخاب شد و حزب دموکراتیک مبارزه اندونزی اکثریت نسبی کرسی های مجلس را به دست آورد. و
روابط خارجی اندونزی
از زمان استقلال اندونزی، این کشور در رابطه با روابط خارجی خود به ایده سیاست خارجی آزاد و فعال پیوست و به دنبال آن در زمینه امور منطقه ای با توجه به موقعیت مکانی نقش مهمی ایفا کرد اما از دخالت در اختلافات میان قدرت های بزرگ اجتناب ورزید. سیاست خارجی اندونزی تحت نظم حکومت جدید با رهبری رئیس جمهور سوهارتو از موضع ضد غرب و ضد آمریکایی دوری ورزید. پس از خروج سوهارتو در سال ۱۹۹۸، دولت اندونزی طرح های گسترده ای از سیاست خارجی مستقل و معتبر سوهارتو را حفظ نموده است. درگیر شدن با مشکلات داخلی مانع از سفر رئیس جمهورهای منتخب به خارج و مشارکت اندونزی در بسیاری از سازمان های بین المللی گشته است.
