سیاست ارمنستان در چارچوب دموکراسی نیابتی نظام پارلمانی صورت می گیرد، به موجب آن رئیس جمهور ارمنستان رئیس کشور و نخست وزیر ارمنستان رئیس حکومت و یک نظام چندحزبی است. قدرت اجرایی توسط رئیس جمهور و دولت اعمال می شود. قوه مقننه هم به دولت و هم در مجلس واگذار می شود.
... [مشاهده متن کامل]
قانون اساسی ارمنستان در یک همه پرسی سراسری در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۹۵ تصویب شد. در این قانون کشور ارمنستان حاکمیتی بر اساس دموکراسی، جامعه گرایی و قانون اساسی تعریف شده است. ایروان به عنوان پایتخت حکومت تعیین شده است. در این قانون قدرت از آن مردم دانسته شده که به واسطه برگذاری انتخابات این قدرت به مقام های دولتی واگذار می شود. تغییرات مربوط به قانون اساسی و تغییر در مرزها با رای تمام شهروندان ارمنستانی در همه پرسی های عمومی انجام می شود. در قانون اساسی ۱۹۹۵، ۱۱۷ اصل در قانون اساسی موجود بود. در ۲۷ نوامبر ۲۰۰۵ همه پرسی سراسری برای اصلاح قانون اساسی انجام شد و به تأیید رسید.
انتخابات شورای عالی ارمنستان بخشی از تحولاتی بود که در اوایل بهار سال ۱۹۹۰ میلادی به وقوع پیوست. شورای عالی ارمنستان که در کنترل کنگره ملی ارمنی قرار داشت، در اول مارس ۱۹۹۰ میلادی اعلام نمود که با برگزاری همه پرسی با هدف حفظ اتحاد جماهیر شوروی در این جمهوری مخالف است و در نظر دارد همه پرسی نظر خود را با هدف استقلال سیاسی ارمنستان ظرف شش ماه آینده برگزار نماید. در این راستا، شورای عالی ارمنستان اقدام به تصویب «سند استقلال» در ۲۳ اوت ۱۹۹۰ میلادی نمود. لوون تر - پتروسیان به عنوان رئیس شورا آن را امضاء کرد. در ماه اوت سال ۱۹۹۱ میلادی، لوون تر - پتروسیان لایحه ای را تدوین و به تصویب شورای عالی ارمنستان رساند که به موجب آن نهاد جدیدی با عنوان «ریاست جمهوری ارمنستان» تشکیل می شد و رئیس جمهور با رأی مستقیم مردم به این مقام دست می یافت. به فاصله کوتاهی پس از فروپاشی شوروی و برگزاری همه پرسی استقلال ارمنستان در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۱ میلادی، نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۱ میلادی برگزار شد.
نظام قوهٔ مقننهٔ ارمنستان تک مجلسی است. دورهٔ نمایندگان مجلس ملی ارمنستان پنج ساله است. ارمنستان ۴۱ حوزهٔ انتخابیه و ۱۹۸۲ زیرحوزه ( صندوق انتخاباتی ) دارد. مجلس ارمنستان دارای ۱۳۱ کرسی است که نمایندگان آن به دو صورت «نظام انتخاباتی» و «نمایندگی تناسبی» انتخاب می شوند. در بخش نظام انتخاباتی، ۴۱ نفر از هرکدام از حوزه های انتخابی به صورت انفرادی و با حمایت احزاب از سوی مردم برگزیده می شوند. در بخش نمایندگی تناسبی، نود نفر از طریق احزاب یا ائتلاف های شرکت کننده انتخاب می شوند و به عبارت دیگر، مردم به احزاب یا ائتلاف ها رأی می دهند و احزاب نیز برحسب درصد آرایی که به دست آورده اند افراد خود را، براساس فهرست از پیش اعلام شده، روانهٔ مجلس می کنند؛ و حد نصاب ورود به مجلس برای احزاب ۵ درصد و برای ائتلاف ها ۷ درصد از مجموع آرا است.
... [مشاهده متن کامل]
قانون اساسی ارمنستان در یک همه پرسی سراسری در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۹۵ تصویب شد. در این قانون کشور ارمنستان حاکمیتی بر اساس دموکراسی، جامعه گرایی و قانون اساسی تعریف شده است. ایروان به عنوان پایتخت حکومت تعیین شده است. در این قانون قدرت از آن مردم دانسته شده که به واسطه برگذاری انتخابات این قدرت به مقام های دولتی واگذار می شود. تغییرات مربوط به قانون اساسی و تغییر در مرزها با رای تمام شهروندان ارمنستانی در همه پرسی های عمومی انجام می شود. در قانون اساسی ۱۹۹۵، ۱۱۷ اصل در قانون اساسی موجود بود. در ۲۷ نوامبر ۲۰۰۵ همه پرسی سراسری برای اصلاح قانون اساسی انجام شد و به تأیید رسید.
انتخابات شورای عالی ارمنستان بخشی از تحولاتی بود که در اوایل بهار سال ۱۹۹۰ میلادی به وقوع پیوست. شورای عالی ارمنستان که در کنترل کنگره ملی ارمنی قرار داشت، در اول مارس ۱۹۹۰ میلادی اعلام نمود که با برگزاری همه پرسی با هدف حفظ اتحاد جماهیر شوروی در این جمهوری مخالف است و در نظر دارد همه پرسی نظر خود را با هدف استقلال سیاسی ارمنستان ظرف شش ماه آینده برگزار نماید. در این راستا، شورای عالی ارمنستان اقدام به تصویب «سند استقلال» در ۲۳ اوت ۱۹۹۰ میلادی نمود. لوون تر - پتروسیان به عنوان رئیس شورا آن را امضاء کرد. در ماه اوت سال ۱۹۹۱ میلادی، لوون تر - پتروسیان لایحه ای را تدوین و به تصویب شورای عالی ارمنستان رساند که به موجب آن نهاد جدیدی با عنوان «ریاست جمهوری ارمنستان» تشکیل می شد و رئیس جمهور با رأی مستقیم مردم به این مقام دست می یافت. به فاصله کوتاهی پس از فروپاشی شوروی و برگزاری همه پرسی استقلال ارمنستان در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۱ میلادی، نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۱ میلادی برگزار شد.
نظام قوهٔ مقننهٔ ارمنستان تک مجلسی است. دورهٔ نمایندگان مجلس ملی ارمنستان پنج ساله است. ارمنستان ۴۱ حوزهٔ انتخابیه و ۱۹۸۲ زیرحوزه ( صندوق انتخاباتی ) دارد. مجلس ارمنستان دارای ۱۳۱ کرسی است که نمایندگان آن به دو صورت «نظام انتخاباتی» و «نمایندگی تناسبی» انتخاب می شوند. در بخش نظام انتخاباتی، ۴۱ نفر از هرکدام از حوزه های انتخابی به صورت انفرادی و با حمایت احزاب از سوی مردم برگزیده می شوند. در بخش نمایندگی تناسبی، نود نفر از طریق احزاب یا ائتلاف های شرکت کننده انتخاب می شوند و به عبارت دیگر، مردم به احزاب یا ائتلاف ها رأی می دهند و احزاب نیز برحسب درصد آرایی که به دست آورده اند افراد خود را، براساس فهرست از پیش اعلام شده، روانهٔ مجلس می کنند؛ و حد نصاب ورود به مجلس برای احزاب ۵ درصد و برای ائتلاف ها ۷ درصد از مجموع آرا است.
