سیارک اتنی

سیارک آتنی. سیارک های آتنی ( به انگلیسی: Aten asteroid ) ، گروهی از سیارک ها هستند که مسیر مدارشان آنها را به نزدیکی زمین می آورد. نام گذاری این گروه با توجه به سیارک آتن ۲۰۶۲ صورت گرفته که نخستین نمونه از آن گونه سیارک بود و توسط اخترشناس آمریکایی اِلینور هلین در رصدخانه پالومار در ۷ ژانویهٔ ۱۹۷۶ کشف شد. از آن به بعد، بیش از ۱۰۰۰ سیارک آتنی دیگر کشف گردیده که بسیاری از آنها به عنوان جرم های بالقوه خطرناک طبقه بندی شده اند. [ ۱]
سیارک های آتنی با داشتن نیم قطر بزرگکم تر از یک واحد نجومی ( AU ) ؛ فاصلهٔ متوسط ​​از زمین تا خورشید، تعریف می شوند. آنها همچنین یک حضیض خورشیدی ( دورترین فاصله از خورشید ) بیشتر از ۰٫۹۸۳ AU دارند[ ۲] و مدار این سیارک ها می تواند بسیار غیرعادی باشد. این به این معنی نیست که مدار آتنی به طور کامل در مدار زمین قرار داشته باشد؛ زیرا تقریباً همهٔ سیارک های آتنیِ شناخته شده دارای حضیضی بیشتر از ۱ AU هستند، در حالی که نیم قطر بزرگ اصلی آنها خود کمتر از ۱ AU است. رصد اشیائی که در مدار زمین قرار دارند دشوار است و این مشکل می تواند علت برخی از نمونه برداری های سوگیرانه در بیشتر نشان دادن غیرعادی سیارک های آتنی باشد. سیارک های آتنی تنها حدود ۶٪ از جمعیت شناخته شدهٔ سیارک های نزدیک زمین را تشکیل می دهند. تعداد بیشتری از سیارک های کلاس آپولو در مقایسه با سیارک های کلاس آتن شناخته شده اند که احتمالاً به خاطر همان سوگیری بوده است.