سی ۲۰۱۲ اس۱

سی/۲۰۱۲ اس۱. سی/۲۰۱۲ اس۱ یا آیسون یک دنباله دار است که در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲ به وسیلهٔ زوج اخترشناس آماتور روس؛ ویتالی نوسکی و آرتیوم نوویچونوک کشف شد. به طور ضعیف پیش بینی می شد که این دنباله دار به سلامت از کنار خورشید خواهد گذشت و سپس در نوامبر - دسامبر ۲۰۱۳ مشاهدهٔ این دنباله دار با چشم غیرمسلّح پرنورتر از ماه کامل[ ۴] و بنظر بعضی منابع با قدر حدود ۸/۲ - یعنی بیش از روشنایی تربیع ماه امکان پذیر شود. [ ۵] اما پیش بینی قویتر این بود که این دنباله دار در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳ با نزدیک شدن به خورشید متلاشی می گردد. تا هنوز سرنوشت این دنباله دار در هاله ای از ابهام است.
دنباله دار آیسون در تاریخ ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳ ( ۷ آذر ۱۳۹۲ ) به نزدیک ترین فاصله خود از خورشید، یعنی فاصله ۱٫۲ میلیون کیلومتری خورشید رسید. [ ۶] آیسون که از ۱۰ هزار سال پیش از فراسوی نپتون سفر به منظومه شمسی را آغاز کرده بود، انتظار می رفت بعنوان روشن ترین دنباله دار قرن در آذرماه ۱۳۹۲ با چشم غیرمسلح در آسمان قابل مشاهده گردد. [ ۷] اما پس از ملاقات با خورشید در ساعت ۲۱:۳۰، ۲۸ نوامبر به وقت گرینویچ ( یک بامداد ۸ آذرماه به وقت ایران ) به رغم اندازه بزرگ ( دارای ۲ کیلومتر عرض ) ، احتمالاً در نتیجه گرمای شدید و نیروهای گرانشی خورشید به شدت صدمه دید و تا حد زیادی از بین رفت. [ ۸] درحالی که دانشمندان تصور می کردند که هسته دنباله دار قرن پس از ملاقات با خورشید متلاشی شده است، دو روز بعد نشانه هایی از حیات آیسون شد و احتمال دادند که دیده خواهد شد و امکان برخورد این دنباله دار با زمین وجود ندارد. [ ۹] اما کمی بعد تصاویر فضاپیمای استریو و سوهو نشان داد که هسته متراکمی باقی نمانده و آیسان در تاج خورشید نابود شده است.