ادوئار سگوئن
سِگوئَن، ادوئار (۱۸۱۲ـ۱۸۸۰)(Seguin, Edouard)روان شناس و پزشک امریکایی فرانسوی تبار. روش های تدریس جدیدی برای کودکانی که معلولیت های شدید ذهنی داشتند ابداع کرد. در کلامسیو دبیرستان سن ـ لوئیدر پاریس درس خواند. در ۱۸۳۷، زیرنظر ژان مارک ایتار، پزشک فرانسوی، که کارهایی در زمینۀ اشخاص کرولال انجام داده بود، در رشتۀ پزشکی و جراحی به تحصیل پرداخت. سرانجام با آزمایش های متعددی که با راهنمایی ایتار انجام داد موفق به طرح برنامۀ آموزشی سازمان یافته ای برای کودکان عقب ماندۀ ذهنی شد. این برنامه تلفیقی بود از تحریک حسی و کارهای فکری و جسمی تا کودک به استقلال و شایستگی بیشتری دست یابد. موفقیت و پیروزی کار سگوئن سبب شد تا مدارس زیادی، براساس اصولی مشابه کار او، در ایالات متحده و اروپا تأسیس شوند. به اعتقاد سگوئن مغزِ مبتلایان به عقب ماندگی ذهنی، بیمار یا غیرطبیعی نیست، بلکه رشد آن قبل از تولد، در حین تولد، یا پس از تولد دستخوش توقف شده است. او از شیوه ای محبت آمیز و درمانی خاص در مورد چنین اشخاصی جانبداری می کرد. سگوئن در ۱۸۴۸، به ایالات متحده مهاجرت کرد. نخست در اوهایوو سپس در ایالات نیویورک به سر برد و مؤسسه های آموزشی متعددی برای کودکان عقب ماندۀ ذهنی بنیاد نهاد، و سپس مطبی در ماونت ورنون، در ایالت نیویورک، دایر کرد. در تأسیس انجمن مقام های پزشکی نهادهای امریکایینقش داشت و نخستین رئیس آن شد؛ این انجمن پیش گام انجمن امریکایی نارسایی های ذهنیبود. سرانجام به نیویورک نقل مکان کرد و از دانشگاه نیویورک دکترای پزشکی گرفت. در ۱۸۶۳، در تیمارستانی در رَندلز آیلند، واقع در منهتن، به کار پرداخت. نه تنها روش های آموزشیِ مربوط به اشخاص عقب ماندۀ ذهنی را از بن دگرگون کرد، بلکه با تأکید بر تنظیم برنامه های منسجم و مشارکت شاگردان، به طورکلی در آموزش و پرورش تأثیری ماندگار برجای گذاشت. از آثارش: درمان روانی، بهداشت، و آموزش و پرورش کاناها(۱۸۴۶)؛ کانایی: درمان آن با روش فیزیولوژیک(۱۸۶۶).
wikijoo: سگوین،_ادویار_(۱۸۱۲ـ۱۸۸۰)