سگزاباد

سگزآباد. سگزآباد ( به تاتی ایران: سَزجُۆوِه ) یکی از شهرهای استان قزوین است که در بخش مرکزی شهرستان بوئین زهرا قرار دارد. جمعیت این شهر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۵، ۴۹۲ نفر بوده است.
اهالی سگزآباد از قوم تات هستند و زبان شان تاتی است[ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] .
سگزآباد در بین تات زبان ها «سَزجُوِه» و «سَزگُوِه» خوانده می شود، جلال آل احمد در کتاب تات نشین های بلوک زهرا ریشه این نام را در کلمه «سزگویج» می داند و معتقد است این نام ریشه در فرهنگ مردم باستانی ایران دارد که از شرق به فلات ایران آمدند، اما برخی معتقدند نام این شهر از واژه ترکی «سَکّیز» آمده، «سکیز» در زبان ترکی به معنای هشت است، آل احمد این تعبیر را غیرمنطقی و ناهماهنگ با واقعیات تاریخی خوانده است. [ ۹]
تپه سگزآباد واقع در دشت قزوین در منطقه بوئین زهرا یکی از تپه های باستانی ایران است که به اواخر هزاره دهم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی بازمی گردد. آثار بدست آمده از این تپه به هزاره دوم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی برمی گردد. همچنین در این دوره استقرار عصر آهن نیز مشهود است. تپه سگزآباد یکی از قدیمیترین مناطق سکونت و یکجانشینی انسان در فلات ایران است. انسان هایی که حتی با فناوری ذوب فلزات هم آشنایی داشتند. تپه سگزآباد یکی از تپه های سه گانه باستانی ای می باشد که در فاصله ای نزدیک به هم در منطقه بوئین زهرا در جنوب شرقی استان قزوین قرار گرفته اند. این سه تپه بنام های تپه زاغه، تپه قبرستان و تپه سگزآباد با قدمتی بین هفت تا نه هزار سال، یکی از قدیمیترین سایت های باستان شناسی دنیا می باشند.
تپه سگزآباد در فاصله هشت کیلوتری شمال سگزآباد و در بین مزارع گندم و جو قرار گرفته است. ارتفاع تپه زیاد نیست ولی در بین مزارع پست و کم ارتفاع منطقه به راحتی قابل تشخیص است. متأسفانه این تپه ارزشمند باستانی در وضعیت بسیار نامناسبی نگهداری می شود. راه رسیدن به آن بسیار ناهموار و خاکی است و دور تا دور تپه هیچ حصار و مانع و نگهبان یا حتی تابلویی که به بازدیدکنندگان تنها کمی اطلاعات بدهد، وجود ندارد. احتمالاً این تپه بزودی شخم هم بخورد و برای کشت گندم و جوی دیم مورد استفاده قرار بگیرد. اگر از سمت شمال وارد تپه شوید تعداد بسیار زیادی سفال شکسته طرح دار و حتی تعدادی استخوان غیرقابل تشخیص بسیار فرسوده توجه شما را به خود جلب خواهد کرد.