سگ شکاری سنت اوبر نوعی از سگ های شکاری است که جثه ای بزرگ و شامه ای قوی دارد. از آن جا که این نژاد، در آغازِ پیدایشِ خویش، در ناحیهٔ سنت اوبر بلژیک پرورش یافته است آن را سگ سنت اوبر نامیده اند. [ ۱] نام دیگر آن که در انگلیسی و فرانسوی ( و احتمالاً زبان های دیگر اروپایی ) کاربرد دارد سگِ خون ( bloodhound - chien de sang ) است و لغت شناسان استعمالِ لفظ خون در نام این تیره را به دلیل اصالتِ خونِ آن ها یا نجیب زادگیِ صاحبان اولیه شان دانسته اند. [ ۲]
سگ شکاری سنت اوبر اغلب به رنگ های سیاهِ آمیخته با قهوه ای، قهوه ای روشن و قهوه ای مایل به سرخ دیده می شود. بینی و پوزه ای به نسبت بزرگ، گوش های درازِ فروافتاده، پوستی آویزان، چهره ای پُرچروک، پاهایی قوی و اندام هایی انعطاف پذیر دارد. [ ۳] پاره ای از آزمون ها این نژاد را دارندهٔ قوی ترین حس شامّه در میان تمام گونه های سگ نشان می دهد. با بیش از دویست و سی میلیون گیرندهٔ بویایی، قدرت استشمام سگ شکاری سنت اوبر، در میانگین، چهل برابر انسان است. [ ۴] این ویژگی ها این سگ ها را برای ردگیری شکار بسیار مناسب می سازد و از همین رو، آنان همواره نزد صیادان محبوبیت داشته اند.
به سبب شامهٔ بسیار قویِ این نژاد، از قرون وسطی تا به امروز، از این سگ در پلیس نیز استفادهٔ بسیار می شود. [ ۵] قدرتِ بویایی سگ شکاری سنت اوبر برای یافتن مواد مخدر، و نیز بمب ها و مواد منفجره بسیار کارآمد است. [ ۶] هم چنین این تیره را برای ردگیری و پیدا کردنِ افرادی که به دلیلِ اختلالِ حواس، کهولتِ سن یا آلزایمر راه خود را گم می کنند، نیز به کار می گیرند. [ ۷] در دوران دنیاگیری کووید - ۱۹، این سگ ها کارایی خود را برای تشخیص بوی مبتلایان به ویروس کرونا نیز اثبات کردند. [ ۸]
سگ شکاری سنت اوبر سگی وفادار، باهوش، آموزش پذیر، و دارای خویی ملایم است. با کودکان رابطهٔ خوبی برقرار می کند و بازیگوشی های آنان و پریدنشان بر پشتِ خود را تحمل می نماید. در کل، با سایر حیوانات نیز سازگاری دارد. [ ۹] به رغم چهرهٔ پُرچروکِ خود، که ظاهری تنبل یا پیر به آن می دهد، بسیار پُرتحرک و نیرومند است. به ندرت آرام می گیرد و می خواهد که مُدام در تکاپو باشد. هیکل درشت و جنب وجوش دائمی که دارد، باعث می شود که نتوان آن را در فضاهای کوچک نگه داری کرد. [ ۱۰] در حیاط و باغ نیز هر لحظه ممکن است که بویی، خاصه اگر از حیوانی شکاری باشد، شامهٔ وی را تحریک کند و آن را به دنبال خود بکشاند؛ به همین دلیل، فراوان پیش می آید که این سگ، به موجبِ غریزه، اقامتگاهِ خود را ترک نماید و به دنبال صید برود. هرچند به دلیل وفاداریِ ذاتیِ خود، در نهایت به نزد صاحبش بازمی گردد، اما در این جستجوها ممکن است طعمهٔ سگ دزدان شود. از همین رو، برای حفظِ آن، به دیوارهای بلند و توری های محکم نیاز است. [ ۱۱] ترشح بزاق در این گونه بیش از بسیاری دیگر از سگ ها است، لذا به تمیزکاری زیادی احتیاج دارد، وگرنه محیطِ زندگی اش بویِ آب دهانش را می گیرد. [ ۱۲] این سگ ها علاقهٔ زیادی به جویدن دارند. اگر چیزی برای جویدن نیابند، ممکن است به سراغ اثاث منزل بروند. [ ۱۳] در بهار و پاییز، موی فراوانی از بدنشان جدا می شود که ایجاب می کند صاحبشان مرتب بدن آن ها را شانه و موها را جمع آوری کند. [ ۱۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسگ شکاری سنت اوبر اغلب به رنگ های سیاهِ آمیخته با قهوه ای، قهوه ای روشن و قهوه ای مایل به سرخ دیده می شود. بینی و پوزه ای به نسبت بزرگ، گوش های درازِ فروافتاده، پوستی آویزان، چهره ای پُرچروک، پاهایی قوی و اندام هایی انعطاف پذیر دارد. [ ۳] پاره ای از آزمون ها این نژاد را دارندهٔ قوی ترین حس شامّه در میان تمام گونه های سگ نشان می دهد. با بیش از دویست و سی میلیون گیرندهٔ بویایی، قدرت استشمام سگ شکاری سنت اوبر، در میانگین، چهل برابر انسان است. [ ۴] این ویژگی ها این سگ ها را برای ردگیری شکار بسیار مناسب می سازد و از همین رو، آنان همواره نزد صیادان محبوبیت داشته اند.
به سبب شامهٔ بسیار قویِ این نژاد، از قرون وسطی تا به امروز، از این سگ در پلیس نیز استفادهٔ بسیار می شود. [ ۵] قدرتِ بویایی سگ شکاری سنت اوبر برای یافتن مواد مخدر، و نیز بمب ها و مواد منفجره بسیار کارآمد است. [ ۶] هم چنین این تیره را برای ردگیری و پیدا کردنِ افرادی که به دلیلِ اختلالِ حواس، کهولتِ سن یا آلزایمر راه خود را گم می کنند، نیز به کار می گیرند. [ ۷] در دوران دنیاگیری کووید - ۱۹، این سگ ها کارایی خود را برای تشخیص بوی مبتلایان به ویروس کرونا نیز اثبات کردند. [ ۸]
سگ شکاری سنت اوبر سگی وفادار، باهوش، آموزش پذیر، و دارای خویی ملایم است. با کودکان رابطهٔ خوبی برقرار می کند و بازیگوشی های آنان و پریدنشان بر پشتِ خود را تحمل می نماید. در کل، با سایر حیوانات نیز سازگاری دارد. [ ۹] به رغم چهرهٔ پُرچروکِ خود، که ظاهری تنبل یا پیر به آن می دهد، بسیار پُرتحرک و نیرومند است. به ندرت آرام می گیرد و می خواهد که مُدام در تکاپو باشد. هیکل درشت و جنب وجوش دائمی که دارد، باعث می شود که نتوان آن را در فضاهای کوچک نگه داری کرد. [ ۱۰] در حیاط و باغ نیز هر لحظه ممکن است که بویی، خاصه اگر از حیوانی شکاری باشد، شامهٔ وی را تحریک کند و آن را به دنبال خود بکشاند؛ به همین دلیل، فراوان پیش می آید که این سگ، به موجبِ غریزه، اقامتگاهِ خود را ترک نماید و به دنبال صید برود. هرچند به دلیل وفاداریِ ذاتیِ خود، در نهایت به نزد صاحبش بازمی گردد، اما در این جستجوها ممکن است طعمهٔ سگ دزدان شود. از همین رو، برای حفظِ آن، به دیوارهای بلند و توری های محکم نیاز است. [ ۱۱] ترشح بزاق در این گونه بیش از بسیاری دیگر از سگ ها است، لذا به تمیزکاری زیادی احتیاج دارد، وگرنه محیطِ زندگی اش بویِ آب دهانش را می گیرد. [ ۱۲] این سگ ها علاقهٔ زیادی به جویدن دارند. اگر چیزی برای جویدن نیابند، ممکن است به سراغ اثاث منزل بروند. [ ۱۳] در بهار و پاییز، موی فراوانی از بدنشان جدا می شود که ایجاب می کند صاحبشان مرتب بدن آن ها را شانه و موها را جمع آوری کند. [ ۱۴]
wiki: سگ شکاری سنت اوبر