سکینت
لغت نامه دهخدا
سکینة. [ س ِک ْ کی ن َ ] ( ع اِمص ) آرامش و آهستگی. || ( اِ ) کارد. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
کلمه ( سکینت ) حالت قلبیی است که موجب سکون نفس و ثبات قلب می شود، و بطوری که ملازم با ازدیاد ایمان بر ایمان است ، و نیز ملازم با کلمه تقوی است ، که قلب آدمی را به پرهیز از محرمات الهی وادار می سازد.
و باید دانست که معنای این کلمه غیر از معنای کلمه عدالت است ، چون عدالت ملکه ایست نفسانی که آدمی را از ارتکاب گناهان کبیره باز می دارد، بخلاف سکینت که هم از کبائر نگاه می دارد و هم از صغائر.
... [مشاهده متن کامل]
و باید دانست که معنای این کلمه غیر از معنای کلمه عدالت است ، چون عدالت ملکه ایست نفسانی که آدمی را از ارتکاب گناهان کبیره باز می دارد، بخلاف سکینت که هم از کبائر نگاه می دارد و هم از صغائر.
... [مشاهده متن کامل]