سکیت
لغت نامه دهخدا
سکیت. [ س ِک ْ کی / س ُ ] ( ع ص ) مرد پیوسته خاموش. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( دهار ).
سکیت. [ س ِک ْ کی ] ( اِخ ) ایرانی خوزی اهوازی از قریه دورق از علمای نحو و لغت عرب و معروف به صلاح. پدر ابن السکیت ، یعقوب. سکیت معرفت کامل به عربیت و علوم عربیه داشت. و او در شعر بر پسر خود برتری داشت و پسر او یعقوب در نحو بر او مقدم بود. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] دهمین اسب در مسابقه اسب دوانی را سکیت گویند.
سُکیت دهمین اسب در مسابقه.
به نظر برخی، سکیت همان فسکل (آخرین اسب) است.
سُکیت دهمین اسب در مسابقه.
به نظر برخی، سکیت همان فسکل (آخرین اسب) است.
wikifeqh: سکیت
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید