سکونتگاه خطی

سکونتگاه خطی به یک سکونتگاه ( معمولاً کوچک تا متوسط ) یا گروهی از ساختمان ها گفته می شود که از یک ردیف طولانی تشکیل شده است. [ ۱] بسیاری از این سکونتگاه ها در امتداد یک مسیر حمل و نقل مانند جاده، رودخانه یا کانال شکل می گیرند. برخی دیگر به دلیل محدودیت های فیزیکی مانند خطوط ساحلی، کوه ها، تپه ها یا دره ها شکل می گیرند. سکونتگاه های خطی ممکن است مرکز آشکاری نداشته باشند. [ ۲]
در مورد سکونتگاه هایی که در طول یک راه ساخته شده اند، مسیر قبل از سکونتگاه بوده و سپس سکونتگاه در طول مسیر حمل و نقل رشد کرده است. اغلب، این سکونتگاه تنها یک خیابان با خانه هایی در دو طرف جاده است. مایلهم، در نورفولک انگلستان نمونه ای از این الگو است. توسعه های بعدی ممکن است پیچ های جانبی و مناطق دورتر از خیابان اصلی اولیه را اضافه کند. مکان هایی مانند ساوت پورت انگلستان به این ترتیب توسعه یافتند.
سکونتگاه خطی در تضاد با توسعه روبانی است که عبارت است از گسترش بیرونی یک شهر موجود در امتداد یک خیابان اصلی و با یک سکونتگاه هسته دار که گروهی از ساختمان ها در اطراف یک نقطه مرکزی قرار گرفته اند.
انواع خاصی از سکونتگاه های خطی عبارتند از روستای خطی، دهکده زنجیره ای ، [ نیازمند منبع] دهکده خیابانی ( لهستانی: ulicówka; [ ۳] آلمانی: Straßendorf, [ ۳] لیتوانیایی: gatvinis kaimas، فرانسوی: village - rue ) . کشورهای مختلف طبقه بندی های مختلفی از سکونتگاه های خطی دارند.
سوووشووا در لهستان، با داشتن ۹ کیلومتر طول در کنار خیابان اصلی و نوارهای نازک زمین کشاورزی که ۶۰۰۰ نفر در آن زندگی می کنند، قابل توجه است.
طرح های خطی نیز برای پروژه های توسعه شهر و ناحیه جدید، مانند شهر خطی آرتورو سوریا و ماتا، شهر خطی مایکل گریوز و پیتر آیزنمن، منطقه سیوداد لاینال مادرید و شهر خط عربستان سعودی پیشنهاد شده اند. [ ۴] این گونه طرح ها به عنوان بیانگر درک ساده ای از روند رشد شهری و نادیده گرفتن عامل انسانی در طراحی و در نتیجه ناکارآمدی و پتانسیل رشد محدود مورد انتقاد قرار گرفته اند. [ ۵]