سکوبا

لغت نامه دهخدا

سکوبا. [ س ُ ] ( اِخ ) نام مرد ترسا. ( غیاث ). نام راهبی است که حضرت عیسی مسیح بدیر او رفته به آسمان صعود کرد. ( آنندراج ) ( رشیدی ). نام عابدی است نصاری که دیری ساخته بود و بنام او مشهور است گویند عیسی علیه السلام بدیر او رفت و از آنجا به آسمان صعود کرد با بای فارسی هم بنظر آمده که سکوپا باشد. ( برهان ). || ( اِ ) اسقف. ( فرهنگ فارسی معین ) :
نوشتند نامه بهر مهتری
سکوباو بطریق هر کشوری.
فردوسی.
به شهر اندرون هرکه ترسا بدند
اگر جاثلیق ار سکوبا بدند.
فردوسی.
بهر برزنی بر علف ساختند
سه پیر سکوبا برون تاختند.
فردوسی.
سکوبا و رهبان سوی شهریار
برفتند با هدیه و با نثار.
فردوسی.
چه فرمایی که از ظلم یهودی
گریزم بر در دیر سکوبا.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

نام مرد ترسا نام راهبی است که حضرت عیسی مسیح بدیر او رفته به آسمان صعود کرد .

فرهنگ معین

(سُ ) (اِ. ) اسقف .

فرهنگ عمید

اسقف.

پیشنهاد کاربران

بپرس