سکه های زیاری از جنس طلا ( دینار ) ، نقره ( درهم ) و مس ( فلوس ) ضرب می شدند. این سکه ها که در ضرابخانه های شهرهای جرجان، استرآباد، آمل، سارویه، کرج و ری ضرب می شدند، همگی حاوی نام و القاب امیران زیاری، سال و نام شهری که سکه ضرب شده می باشند.
... [مشاهده متن کامل]
کلیفورد ادموند باسورث دربارهٔ اقتصاد زیاریان می گوید: «در وضع اقتصادی شکوفان و مترقی جهان اسلامی شرق در دوره قبل از دودمان سلجوقی - یا به تعبیر متز در دوره «رنسانس اسلام» - بی شک سکه های اولین امرای زیاری در سرتاسر جاده های تجاری به روسیه و بالتیک به مبادله رواج داشته است. » اما در ادامه می گوید: «از طرف دیگر، دوره ای که از ربع دوم قرن یازدهم میلادی به بعد آغاز می شود، دوران عدم آرامش و تزلزل سیاسی بوده و زندگی تجاری و اقتصادی را دستخوش شکست و گسیختگی کرده است. از این رو قدرت سیاسی آل زیار محدود شد و تا بدان حد کاستی گرفت که امرای این دودمان به صورت سردسته هایی کوه نشین درآمدند و همین واقعیت ها و حقایق تاریخی است که فقدان سکه های مربوط به زمان امرای بعدی زیاری را در نظر نویسنده امروز کاملاً توجیه می کند. »
سکه هایی که در زمان زیاریان و بوییان ضرب می شد، تقلیدی عینی از شکل و طرح کلی مسکوکات دو حاشیه اش عباسی بود که در آن ها شهادتین نقش می بست. در سکه های زیاری، پس از شهادتین نام حاکم زیاری می آمد و پشت سکه عبارت «الله، محمد رسول الله، نام خلیفه عباسی» درج می شد که نشان می دهد آل زیار خود را موظف به اشاره به نام خلیفه می دانستند.
تنها سکه ای از زیاریان که دینار و از جنس طلاست، متعلق به دوران پادشاهی مرداویج است و در پنج ماه نخست سال ۳۲۲ هجری در کرج ابی دلف ضرب شده است.
ساتر در مقاله سکه های آمل بسیاری از سکه هایی که به نام نوح یکم سامانی و منصور سامانی در شهرهای مختلف طبرستان ضرب شده است را به دوران وشمگیر نسبت می دهد. وی معتقدست وشمگیر حاکمی دست نشانده بوده و به علت وابستگی به سامانیان، به نام امیر سامانی سکه می زد.
مهرآبادی معتقدست بسیاری از سکه هایی که به وشمگیر نسبت داده می شود، در واقع از دوران جانشینش، بیستون، هستند و برای نمونه، سکه ای که در موزه بانک سپه هست و ملک زاده بیانی آن را به وشمگیر نسبت داده، از این جمله می شمارد و متعلق به بیستون معرفی می کند. مهرآبادی همچنین دو سکه ای که جورج سی. مایلز تصاویرشان را منتشر کرد، بررسی کرده است. دور سکه ای که متعلق به کلکسیون شخصی فردی به نام ریموند جی. هبرت بوده، عبارت «نصر من الله و فتح قریب» به صورت طعنه آمیزی آورده شده که یحتمل اشاره به فتح ری توسط وشمگیر دارد. مهرآبادی همچنین دو سکهٔ دیگر که شکستگی داشتند و توسط لِین پول در کاتالوگ موزه بریتانیا به وشمگیر نسبت داده شدند، را متعلق به بیستون دانسته؛ در حالی که باسورث هم شرح لین پول را تأیید کرده بود.
... [مشاهده متن کامل]
کلیفورد ادموند باسورث دربارهٔ اقتصاد زیاریان می گوید: «در وضع اقتصادی شکوفان و مترقی جهان اسلامی شرق در دوره قبل از دودمان سلجوقی - یا به تعبیر متز در دوره «رنسانس اسلام» - بی شک سکه های اولین امرای زیاری در سرتاسر جاده های تجاری به روسیه و بالتیک به مبادله رواج داشته است. » اما در ادامه می گوید: «از طرف دیگر، دوره ای که از ربع دوم قرن یازدهم میلادی به بعد آغاز می شود، دوران عدم آرامش و تزلزل سیاسی بوده و زندگی تجاری و اقتصادی را دستخوش شکست و گسیختگی کرده است. از این رو قدرت سیاسی آل زیار محدود شد و تا بدان حد کاستی گرفت که امرای این دودمان به صورت سردسته هایی کوه نشین درآمدند و همین واقعیت ها و حقایق تاریخی است که فقدان سکه های مربوط به زمان امرای بعدی زیاری را در نظر نویسنده امروز کاملاً توجیه می کند. »
سکه هایی که در زمان زیاریان و بوییان ضرب می شد، تقلیدی عینی از شکل و طرح کلی مسکوکات دو حاشیه اش عباسی بود که در آن ها شهادتین نقش می بست. در سکه های زیاری، پس از شهادتین نام حاکم زیاری می آمد و پشت سکه عبارت «الله، محمد رسول الله، نام خلیفه عباسی» درج می شد که نشان می دهد آل زیار خود را موظف به اشاره به نام خلیفه می دانستند.
تنها سکه ای از زیاریان که دینار و از جنس طلاست، متعلق به دوران پادشاهی مرداویج است و در پنج ماه نخست سال ۳۲۲ هجری در کرج ابی دلف ضرب شده است.
ساتر در مقاله سکه های آمل بسیاری از سکه هایی که به نام نوح یکم سامانی و منصور سامانی در شهرهای مختلف طبرستان ضرب شده است را به دوران وشمگیر نسبت می دهد. وی معتقدست وشمگیر حاکمی دست نشانده بوده و به علت وابستگی به سامانیان، به نام امیر سامانی سکه می زد.
مهرآبادی معتقدست بسیاری از سکه هایی که به وشمگیر نسبت داده می شود، در واقع از دوران جانشینش، بیستون، هستند و برای نمونه، سکه ای که در موزه بانک سپه هست و ملک زاده بیانی آن را به وشمگیر نسبت داده، از این جمله می شمارد و متعلق به بیستون معرفی می کند. مهرآبادی همچنین دو سکه ای که جورج سی. مایلز تصاویرشان را منتشر کرد، بررسی کرده است. دور سکه ای که متعلق به کلکسیون شخصی فردی به نام ریموند جی. هبرت بوده، عبارت «نصر من الله و فتح قریب» به صورت طعنه آمیزی آورده شده که یحتمل اشاره به فتح ری توسط وشمگیر دارد. مهرآبادی همچنین دو سکهٔ دیگر که شکستگی داشتند و توسط لِین پول در کاتالوگ موزه بریتانیا به وشمگیر نسبت داده شدند، را متعلق به بیستون دانسته؛ در حالی که باسورث هم شرح لین پول را تأیید کرده بود.
