سکرات

/sakarAt/

لغت نامه دهخدا

سکرات. [ س َ ک َ ] ( ع اِ ) ج ِ سکرة. ( دهار ). بی شعوری. بیهوشیها و تکلیفی که بوقت مرگ باشد. ( آنندراج ) ( غیاث ) : یکی از سکرات ملک آن است که همیشه جانیان را بجمال رضا آراسته دارد. ( کلیله و دمنه ).
یک دو آواز برآید ز چراغ
وقت مردن که بود در سکرات.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

جمع سکره
( اسم ) ۱ - جمع سکر . ۲ - بیشعوری و بیهوشی که به هنگام مرگ دست دهد .

فرهنگ معین

(سَ کَ ) [ ع . ] (اِ. ) بی هوشی ای که به هنگام مرگ دست دهد.

فرهنگ عمید

۱. بی خبری ناشی از مستی.
۲. [قدیمی] = سکرت

پیشنهاد کاربران

�سَکَرات� ( جمعِ �سَکره� ) در اصل از ریشه ی عربی �سَکر� میاد و به حالتی گفته می شه که آدم بین هوشیاری و بی هوشی گیر کرده، مخصوصاً در لحظاتِ نزدیک به مرگ.
در کتاب ابله:
او در حال سکرات بوده.
رضا گلین شریف دینی
سکرات ( sakarat ) : به معنی سختی کشیدن بسیار در انجام کاری است. انجام دادن مداوم کارهای سخت در زندگی برای امرار معاش و گاه تا سر حد مرگ پیش رفتن در اصطلاح �سکرات کشیدن� گفته می شود.
مرگ